Hayatımızın her anına gizlenmiş fırsatlar

İnsanın neyi, ne zaman, nerede öğreneceği, belli değil. Bu nedenle, hayat kavramına şöyle derinlemesine bakıldığında, onunla ilgili şöyle bir cümle kurmak mümkün: "İnsanın önüne çıkan fırsatlar manzumesi".Nefsin dikenlerinden sıyrılmayan, ruhun inceliklerini keşfedemeyen insan, dolayısıyla kaba bir bakış açısıyla seyrediyor her şeyi ve ona göre de değerlendirmeler yapıyor. Ardından geliyor ahkam kesmeler, bilirkişi rolleri ve yanlış yönlendirmeler. Etkili bir yerde değilse eğer, zararı sadece küçük bir çerçeveden ibaret kalıyor. Ama zarar zarardır.Niye bunları yazıyoruz?Neden olacak, halimizi, ahvalimizi iyice bir gözden geçirelim diye?Öğrenmemiz gereken çok şey olduğunu, idrak sahibi olmamız gerektiğini bilelim diye.Ve tabii ki -yazımızın başında da belirttik- hayatta aldığımız her nefeste bizi bu neticeye götürecek fırsatların olduğunu keşfedelim diye?En yakınımızdakinden sokakta rastladığımız tanımadığımız insanlara kadar herkes bize bir şeyler öğretiyor. Yaratılmış her ne var ise hep bunun için; insan için, onun kendini keşfedebilmesi için?Yani fırsatları iyi değerlendirmek gerekiyor. Birisinin bir derdiyle bize gelmesi, bir sıkıntısının halli için kapımıza yönelmesi nasıl değerlendirilmeli öyleyse?Fırsat mı, kaçınılması gereken bir felaket mi?Kaba idrak tabii ki kaçmayı tercih edecek. Öyle ya, 'bana ne senin derdinden.' İnce ruhlu ise tam tersi; 'senin derdin benim derdim' anlayışında.İki insan tipi.İki farklı duruş.Farkı belirleyen; hayatta önümüze çıkan fırsatlar. Ya değerlendirildiler ya da 'adam sende'ye kurban gittiler.Emir Kalkan imzalı bir kitap okudum geçenlerde: "Kanatsız Kuşlar Şehri". Çok hoş. Hikaye tadında, gerçek hayattan kesitler. Bizden insanların hikayesi. Hikayelerin birinde bir türbede rastladığı 'yıpranmış eski uzun ceketli' bir adamdan bahsediyor. 'Yakasız gömleği, derbeder haliyle' onu çok etkileyen bir adam. Günlerce o türbede rastlaştıkları halde bir kez dahi konuşmayan 'aslan yeleli saçlı' bir garip adam. O garip adam bir gün sessizliğini bozuyor ve aynen şunları söylüyor:"Zilletten şöhrete, hangi makamda olursan ol, güç Allah'ındır, unutma. Fitne ve fesattan kaç. Dar düşüncenin bukağasından kurtul. Kılık kıyafet kaydında, rumuz-şekil derdinde olma. Bölücü, yıkıcı, nifak saçıcı olma. Allah, birlik ve beraberlik için çalışanları mübarek kılmıştır. Birliğin, dirliğin, iyiliğin hizmetkârı ol. Allah'ın emaneti insandır, insana saygı duy. Gönül, Allah'ın mekanıdır,gönüllere hizmetkâr ol. En büyük ibadet gönüllere yapılan ibadettir, imar et, mamur et. Halden bilici ol. İnsanların ortak dili gözyaşıdır, gözyaşı lügat istemez. Gözyaşını anla. Ağlayanı güldür, düşeni kaldır. Avcı olma. Kandırıcı, tuzak kurucu olma. Tellal olma. Başa kakıcı, çekiştirici, sırları yayıcı olma. Tellak olma. Kusurları, kabahatleri ortaya dökücü olma. Kınayıcı olma. Cimri olma, bencil olma, bedbin olma. Umut kesici, ye'se düşürücü olma. Her gece güne çıkmaya mahkumdur. Her zorluğun yanında bir kolaylık, her kargaşanın yanında bir huzur, her elemin yanında bir sevinç beklemektedir. Vuslatta ayrılık saklıdır, düşmekte kalkmak. Zorluk kolaylığa mahkumdur, hasret vuslata. Ölüm dirilikte gizlenmiştir, zayıflık gösterişti. Kibir tevazu ile perdelenmiştir, riya tatlı sözle. Kabadayılıkta korku gizlidir, sükunette cesaret. Istırapta mutluluk saklıdır, gülüşte elem. Gurur,kibir, üstünlük derdinde olma. Hak nazarında gecenin gündüze, kışın yaza, ölümün hayata üstünlüğü yoktur. Her yaratılmış yüklendiği fıtratı işlemektedir. Sabır teslimiyettir, teslimiyet kurtuluş, sabret.herşey fani ve geçicidir. Tek gerçek ölümdür, ölümü unutma?"Bu ifadeler için söylenecek çok şey var elbette. Gerek var mı? Her şey apaçık ortada. Ama mevzumuz gereği şunları söyleyebiliriz; türbede rastlanan bir garip adam bir insan için hayatın en önemli fırsatlarından birine dönüşmüştür. Belki de bizim için de?Öyleyse yaşanılan her şeye, çevremizdeki her insana ve her varlığa, kısaca aldığımız her nefese dikkat.Belki de hayatımızın fırsatıdır, kim bilir?