Toplumun kırılma noktası: tefrika

Fertler arası ilişkilerde dolayısıyla da toplumda en önemli kırılma noktası tefrikadır. Tefrika sözlük manası olarak; "Birbirine kötülük etmeye kadar varan sürekli anlaşmazlık, ayrılıklar" olarak nitelenmiştir. Milli şairimiz Mehmet Akif Ersoy'un dediği gibi; "Girmeden tefrika bir millete düşman giremez, toplu vurdukça yürekler onu top sindiremez" Toplum olarak tefrikaya çok da yabancı bir millet değiliz. Türk toplumu tarihte defalarca imparatorluklar kurmuş, defalarca kurduğu imparatorluklara sahip çıkamamış, tefrikalara engel olamamış ve yıkılmıştır. O zaman tefrikanın girdiği toplumlar, ne kadar güçlü ve müreffeh olursa olsun, içindeki tefrikaya engel olamadıkları taktirde yıkılmaya mahkumdur. Tarihi seyir içinde bakıldığında; madem ki tefrika ile defalarca yok olmuş, tekrar varlık mücadelesi vererek kaybedilen güce erişmeye çaba sarf etmişiz. O zaman tarihten ders alarak, tarihin tekrar tekerrür etmesine mani olmalıyız. Önceki asırlarda yıkıldıktan sonra tekrar ayağa kalkmak kolaymış ama şimdi öyle değil? İnanın bu sefer, ayağımız bir kaymaya görsün, yedi düvel her türlü kötülüğü yapmak için hazır beklemektedir. Yüzümüze dost gibi görünenler dahil, dünya sahnesinde, bize bizden başka dost olduğuna da pek inanmıyorum. Son zamanlarda bazı gözaltıları ve soruşturmaları fırsat bilen çıkar çevreleri, dış güdümlü medya, asker-sivil, devlet-millet ayrışmasına zemin hazırlamak için bizi gerçekten parçalanmaya götürecek tefrikalar çıkarmaktadır. Siyasiler de bu duruma çanak tutup, temiz eller-kirli eller tartışmasına giderek, kurumlar arası ilişkilerde ve haklımızın kafasında şüphelerin oluşmasına zemin hazırlamaktadırlar. Bu gelişmeler, toplumun ayrışmasını daha da hızlandıracaktır. Suçlular mutlaka kanunlar karşısında hak ettikleri cezaları çekmeli ama, "kol kırılmalı, yen içinde kalmalıdır." Yani sözün özü; herkes attığı adımı, yaptığı icraatı, vatanın bölünmez bütünlüğüne zarar vermeden ve tefrika çıkarmadan yapmalı? Vatana gerçekten sahip çıkılmalıdır? Yazımızı yine milli şairimizin altın öğüdü ile son verelim; "Sahipsiz olan bir memleketin batması haktır. Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır"