Gönülden gönüle

"Gönül Çalab'ın tahtı,  Çalab gönüle baktı,İki cihân bedbahtıKim gönül yıkar ise." (Yunus Emre)Sevgi mi hasreti doğurur, hasret mi sevgiyi besler?Bu nasıl bir adrestir, bu nasıl bir mekândır ki; hem sevgiyi, hem hasreti bir arada, birbirini incitmeden barındırır?Birileri kalb der adına bu mekânın, birileri yürek! Sadece Müslüman Türk dünyasında adı "Gönül"dür bu sınırları sonsuz mekânın; sevgi içinde büyür, hasret içinde dövünür!Sellerin kaynağıdır, aşan-taşandır gönül! Seller gibi çağlarken kendi içinde, taşırmadan kaynatır sevda sütünü!Kaynayan süt de sevgidir, kaynadıkça biriken kaymak da sevgidir Gönül Ocağında!Selâmdan başka hiç bir şey, selâm ehlinden başka hiç bir çilingir açamaz Gönül Kapısını!Gönülden gönüle selamsız girilemez!Gönülden gönüle var olan gizli yol, görülemez!Gönül yolcularından ordular vardır amma bilinemez!Gönüldaşların birbirini dünya gözü ile görmelerine de gerek yoktur, çünkü onlar Bezm-i Elest'den tanıştırlar! Dünyada benzerlerin buluşması da bu yüzden Hakk'ın hikmetlerindendir!Bunu bildikleri için ferâset sahipleri; "Arkadaşını söyle, kim olduğunu söyleyeyim" diye bir mihenk oluşturmuşlar! Arkadaşını bildikten sonra kişi bellidir ehl-i gönüle..Hacı, hacıyı elbette Mekke'de; derviş, dervişi elbette tekkede bulur! Şerîrin şerîkini şerrde bulmasından daha doğal ne olur?Gönül sahîbinin, gönül erbâbıyla buluştuktan sonra "Gönül Adam"la buluşması ise nasiptir! Şükürler olsun nasîbimize! Nasipsizin gönlü, ne kadar göğnerse göğnesin, mümkün müdür "kalbden kalbe" olan gizli yolu bulması?Yollara düşer gönül, Gönül'le buluşmak kastıyla!Dillere düşer gönül, Gönül'e bir selâm ulaştırabilmek için...Nefsini turâb eder ehl-i dîlin ayakları altına gönül, Gönül Adam'dan bir selâm almak için...Gönderilen selâmlar, beklenen bir selâm ve selam faslının tamamlanması için sözün kudretinden beklenen kelâm üstüne kelâm...Gönülün gözüdür söz, kalbin iz sürenidir gönül...Suskunluğunda attığı sessiz çığlıklar ile kulak patlatır!..Gönülün tek dileği vardır duymak, tek arzusu vardır duyulmak...Tek hasreti vardır gönülün, sevgi; tek sevgisi vardır gönülün, hasret!Sevgisini hasretiyle besler gönül; hasretini sevgisiyle sürer doludizgin gönül sahrâsına!Ölüm, doğuştur gönüle, Şeb-i Arûs'dur ölüm...Gönül ölümle doğuş, varışla...Hasret, vuslatla selâm kelâmla?Dâvet kısmetle hasret nusretle tamamlanır gönüller diyârında!Bilerek bilmeyerek veya şuûraltı müktesebâtıyla söylemiş söyleyen, Söyleten'in kudretiyle;"Aç kapıyı, gir içeri gönlüm bekliyor seni!"Kalb kapısından gönüle giriş ve gönülde bekleneni bekleyen hasrete varış!Hasret mi sevgiyi besler; sevgi mi hasreti doğurur!Bu nasıl bir doğumevidir? Bu nasıl bir mekândır?"Aşk derdiyle hoşem el çek ilâcımdan tabîb, Kılma derman ki, helâkim zehr-i dermânındadır!" fırtınasının koptuğu yerdir gönül...Bu helâkten, bu fırtınadan gönülden başka kimsenin haberi yoktur!Gülümsemeye kurbanlar keser, gülüşe kurbanı ise canıdır gönülün!"Canımı veririm bir gülüşüne,Bir gülüşe, bir can nedir Sevdiğim?" diye bayram harçlığı niyetine can ikrâm eder gönül!..Gönül, gönül erbâbında bir kişiliktir; kalbdeki "Gönül Tahtı" bir kişiyedir!Gönül, sevgisinde harîsdir, sevdâsında temennâsız! "Diri diri gönümü soyup kapına astım,O kapıdan sızacak kîni durdurmak kastım.Bu sessiz çığlığımı duy diye coşup sustum!Sağırın duyacağı sessizlik olacağım,Dervişânın içinde yerimi alacağım" diye çırpınmıştım daha önce "Sessiz çığlığım"la!Gönlüme çok yüklendim!  "Gönül Seferberliği"nde gönlüm çok çırpındı "Gönül Adam'a varmak için yüreğimde!...Selâm olsun Gönül Adam'a, selâm olsun Gönül Adam'la Gönül Seferberliği Süvarileri'ne.."AKIL KULLANILACAK BİR ARAÇTIR. İNSAN GÖNÜLDÜR, GÖNÜL!" Vesselâm...Selâm, sevgi, duâ...