Sahte para

Kuru gıda esnafı Rami günlerinin en hareketli zamanlarını yaşıyorken fıkra gibi bir olayla karşılaşmıştım.
On beş yıl önce, bol sıfırlı paraları kullandığımız o günlerde esnaf nedense sahte paralarla çok karşılaşıyordu.
Kimisi kötü niyetli olarak, iş ve sektör ciddiyetiyle sahte paraları piyasaya sürerken, birileri de kendilerine yutturulan paralardan enayi saflığı ile kurtulmaya çalışıyorlardı.
Parayla devamlı muhatap olduklarından, en çok sahte banknot market ve bakkal esnafında bulunuyordu. Market ile bakkal da, sahte parayı toptan mal aldıkları tüccara veya onlara mal getiren servisçi tabir edilen esnafa yutturmaya çalışıyorlardı. 
Kim kime güvenip paraya dikkatli bakmadan alıyorsa, yandı gülüm keten helva!
Kahramanımız da müşterileriyle canım ciğerim samimiyetiyle işini götüren, yürüten bir tüccarımız.
Yine çok samimi gibi gözüken müşterilerinden biri gelir, siparişini verir hızlı bir şekilde ödemesini yaparak abimizin yanından ayrılır. 
Kendisinde para sayma makinesi olmayan abimiz, paralara dikkatli bakar bakmaz, kendisine müşterisinin üç adet sahte parayı yutturmaya çalıştığını fark eder.
Biraz sonra abimizin müşterisi, siparişlerini verdiği malları teslim almak için çekinerek geldiğinde hayatında hiç karşılaşamayacağı bir olay yaşar.
Tüccar abimiz, market esnafı olan müşterisine bir fırça atar. Ama nasıl bir fırça, sen nasıl benim güvenimi boşa çıkarırsın utanmıyor musun, bana yedi adet sahte para vermeye? Al paralarını!
Tabii bizim marketçi esnaf şaşkın mı şaşkın, üç tane sahte para nasıl oldu da yedi oldu, diye düşünür.
Tüccar abimiz bakıyor ki marketçi müşterisi, ona sahte paraları yutturmaya çalışıyor, hemen elinde önceden verilmiş olan sahte paraları, yutturuyor marketçiye! 
Kim kuvvetli o haklı tavrı!
Toplumumuzdaki on beş sene önceki durum bu idi. 
Bugün çok daha iyi bir halde olduğumuzu söyleyebilecek birileri var mı?