Çiftçimiz can çekişiyor

Sayın Başbakan, ekonomideki başarılarını(!) anlatadursun, vatandaş can çekişmeye devam ediyor.Ekonomide IMF ve AB tavsiyeli yanlış uygulamalar, Akdeniz sineği, kuş gribi, Sibirya soğukları gibi felaketler üst üste gelince vatandaş ne yapacağını şaşırdı.Çiftçi pamuk ekti, olmadı, buğday ekti, olmadı, mısırı deneyeyim dedi, o da olmadı. Ne ektiyse zarar etti, satamadı, sattıysa da yine zarar etti. Bu yıl için tarım sektöründe kafalar iyice karışık. Çiftçi her türlü alternatif ürünü denedi, ama bir öncekiyle aynı sonucu görünce iyice umudunu kaybetmeye başladı.Tarım köylüsü maalesef alternatif ürün arayışından vazgeçerek, arazisini satarak farklı iş arayışıyla işsizler ordusuna dahil olmaya başladı.Tam bu sıralarda yabancılara toprak satışının önünün tekrar açılması tesadüf olabilir mi acaba? Neyse bu konuya başka bir yazımızda değiniriz. Biz ekonomik duruma devam edelim.Bakın bu aşamaya çiftçimiz nasıl geliyor?Pancar üreticisini misal verelim.Elazığ Ziraat Odası Genel Sekreteri Karabulut, "Bir çiftçi eğer 40 ton pancar ürettiyse şeker fabrikası bunun 26 tonunu alıyor. Bu da çiftçinin zararı demektir. Bölgemizde 7 bin 317 üretici var. Biz ekim alanlarındaki kotanın kaldırılmasını beklerken ürüne getirilen kota bizleri çok şaşırttı".Bu kotalar, IMF ve AB politikaları sebebiyledir. Onlar emrediyor, bizimkiler de "emriniz başımız üstündedir" deyip uyguluyor. Olan bizim gariban çiftçimize oluyor.TZOB Başkanı Şemsi Bayraktar'ın durumu özetleyen bir cümlesi var: "AB, meraları dahil edersek Türkiye'de 39 milyon hektar arazinin potansiyelinden korkuyor. AB pazar olmak istemiyor. Türkiye'yi pazar yapmak istiyor."Pancar konusunda 8-10 yıl önce 21 milyon ton üretimimiz mevcutken, bugün yanlış uygulamalar sebebiyle 10 milyon tona kadar düştü.Yetkililerin ifadelerine bakılırsa durum daha da kötüleşecek.Pancarın bu duruma gelmesinde Türkiye'ye bir şekilde ithal edilen tatlandırıcıların rolü büyük. Piyasada yaygınlaşan tatlandırıcı, fabrikaların pancar alımını ve de çiftçiye uygulanan pancar kotalarını otomatikman azaltıyor.İstihdam noktasında da büyük faydası olan pancar üretiminin önünün nasıl açılacağı belli, ama IMF ve AB tavsiyeleriyle devam ettiğimiz müddetçe hiçbir çözüm bulunması mümkün değil, milli bir model lazım.Gelelim, yine en büyük sancılarımızdan birine: tütün üretimi.Malatya ve Adana sigara fabrikaları, özelleştirme kapsamında, "karda olmasına rağmen zarar ediyor" gerekçesiyle kapatıldı. Bu fabrikaların özelliği, Maltepe ve Samsun sigaralarının yüzde 25'ini üretmesi ve kullandığı tütünün yüzde 100 yerli olması. Rahatlıkla tahmin edilebilir ki yabancı sigara tekellerinin talebi bunda önemli bir rol oynuyor.Bu fabrikaların kapanması demek, çalışanlarının işsiz kalması bir yana, bu fabrikaya tütün satan yerli üreticinin de iflası, sokağa atılması demektir.Zaten kotalar sebebiyle beli iyice bükülen tütün üreticisi, varolan kısıtlı talebin de yok olması sebebiyle iyice çaresiz duruma düşecektir.Çiftçinin önünü tıkayan en büyük etmenlerden biri şüphesiz ithalattaki artıştır. Zaten maliyetlerin fazlalığından bunalan çiftçi, ucuz ithal tarım ürünleri karşısında tamamen korunmasız kalmıştır.  Devlet Bakanı Kürşat Tüzmen'in ifadesiyle tarım ürünlerindeki ithalat, son 5 yılda istikrarlı bir şekilde artarak 2001'deki rakamın 2 katına çıkmıştır.Tarım ürünleri ithalatı 2001 yılında 1 milyar 552 milyon dolar, 2002'de 2 milyar dolar, 2003'te 2 milyar 915 milyon dolar, 2004'te 3 milyar 237 milyon dolar ve 2005 yılında da 3 milyar 200 milyon doların üzerine çıktı.İthalat yapılan ülkeler arasında 453 milyon dolarla ABD ilk sırada yer alırken, onu 171 milyon dolarla Arjantin, 120 milyon dolarla Ukrayna ve Avrupa ülkeleri izledi.Turunçgillerde ithalat 30, yulafta ise 33 kat fazlalaştı.3 tarafı denizle çevrili olan ülkemiz 5 ton olan balık ithalatını 2 bin 81 tona çıkardı. Süt 29 tondan 160 tona, üreticilerimizin satamadığından dolayı denize döktüğü patates 2 bin 106 tondan 13 bin 563 tona, sebze 519 tondan 3 bin 292 tona, turunçgiller 2 bin 132 tondan 68 bin 873 tona, üzüm 3 bin 268 tondan 4 bin 319 tona, kavun, karpuz 23 tondan 279 tona, yulaf 214 tondan 7 bin 200 tona, elma, armut ve ayva bin 501 tondan 3 bin 692 tona, yer fıstığı bin 78 tondan 30 bin 787 tona, keten tohumu 29 tondan 2 bin 80 tona, kahve, çay konsantresi 3 bin 48 tondan 15 bin 148 tona çıkmış.Dikkat ederseniz bu ifade ettiğim ürünler yerli üretici tarafından üretilen ve satmakta çoğunlukla zorlanılan ürünler.Son 5 yılda, IMF'nin sıkı maliye politikaları sebebiyle talepte bir canlanmanın olmadığı gerçeğinden yola çıkarsak, ithalattaki bu artış mevcut olan talebin ithale doğru kaymasına anlamına gelir ki, bu yerli üreticinin durumunu açıkça ortaya koymaktadır.Çözüm yok mu? Tabii ki var, ama çözümü gerçekten isteyen için.Bir kere IMF ve AB tavsiyesiyle çözüm asla mümkün değildir. "Biz halimizden memnunuz, çözüme gerek yok" mantığında ısrar edilirse halimizin daha da perişan olacağı aşikardır.En kalıcı çözüm Bağımsız Türkiye Partisi Genel Başkanı Prof. Dr. Haydar Baş tarafından Milli Ekonomi Modeli'nde ortaya konulmuştur. Hatırlarsanız geçen yıl yapılan uluslararası bir kongrede bu modelin bir çözüm olduğunu, hatta alternatifinin dahi olmadığını yüzü aşkın yerli ve yabancı bilim adamı ifade etmişlerdi.Yarınki yazımda Sayın Baş'ın tarımla alakalı çözümlerine değineceğim.