Anayasa Türk kimliğine uygun olmalıdır

Anayasa, bir devletin temel kurumlarının nasıl işleyeceğini belirleyen, bazı ülkelerde yazılı bazı ülkelerde yazısız genel kabul görmüş kurallar bütünüdür.
Hiçbir kanun anayasaya aykırı olamaz. Genel olarak yasama, yürütme, yargı ve temel hak ve özgürlükler bölümlerine sahiptir.
Örneğin İngiltere’de yazılı bir anayasa yoktur. Teamüli anayasa olarak adlandırılan İngiliz anayasasında kurumların işleyişi yüzlerce yıllık geleneklere, yasalara ve belgelere göre düzenlenir.
Anayasanın temel fonksiyonu, ülkenin birliğini ve mevcudiyetini korumakla vatandaşların refah düzeyini artırmaktır. Prof. Dr. Haydar Baş, Gaziantep’teki Milli Kahramanlar Gecesinde anayasanın kesinlikle Türk kimliğine uygun olması gerektiğini vurguladı. Bu tespit Türkiye için hayati bir önem taşımaktadır.
Eğer anayasa Türk kimliğine uygun olmazsa geçmişte bu nedenle yaşadığımız kara günlere dönebiliriz. Peki, geçmişte batılı devletlerin baskısıyla yapılan anayasa denemeleri nasıl sonuçlandı?  Türk milleti hangi faturaları ödedi?
Sadrazam Mithat Paşa, Avrupa devletlerine verdiği sözü yerine getirerek anayasal düzene geçilmesini şiddetle savunuyordu. Uluslararası konferans ve benzeri müdahalelerin ancak bu yolla önlenebileceğini ileri sürüyordu.
Sonuçta 1876 yılında Türkiye’nin ilk anayasası 2. Abdülhamit döneminde yürürlüğe girdi. Osmanlıda rejim değişmişti. Azınlıklar meclise girmiş, gayrimüslim vekiller İmparatorluğun ipini çekecek noktaya gelmişlerdi. Diğer taraftan batılı ülkeler, Kanun-i Esasi’nin ilanıyla beraber Osmanlı üzerindeki baskıları bırakın hafifletmeyi daha da ağırlaştırdılar. Bu hengâmede 1877’de Osmanlı-Rus Savaşı patlak verdi. 1293 Rumi Takvime göre 93 Harbi olarak bilinen savaş sonunda Ruslar, İstanbul kapılarına dayandı. Kıbrıs’ın İngilizlere devriyle tehlike savuşturuldu ama Balkanların tamamı nerdeyse elden çıktı. Hazırlıksız bir şekilde sadece batılıların baskılarıyla bizim gerçeklerimizle ilgisi olmayan anayasa denemesi fiyaskoyla neticelendi.
İkinci anayasa denemesi yine 2. Abdülhamit döneminde 1908 yılında yapıldı. Seçimlerin ardından oluşan Meclis-i Mebusan üyeleri içinde İmparatorluğun resmen tasfiyesi için çalışan bölücü Ermeni, Rum ve Yahudi mebuslar çok ciddi bir güce sahip oldular.
2. Meşrutiyet’in ilanından sonra oluşan tabloda Ermeni mebusların tamamına yakını Taşnak ve Hınçak gibi Osmanlıyı parçalamayı kendilerine hedef edinmiş terör örgütlerinin üyeleriydi. Örneğin Erzurum Mebusu Varteks Efendi, kendisinin açıkça terör örgütü Taşnak cemiyetine üye olduğunu söylüyordu.  Ermeni mebuslardan Karakin Pastırmacıyan, Anadolu’da çok büyük katliamlar yaptıktan sonra 1889 yılında İstanbul’da Osmanlı Bankası’nı basan bir teröristti.
Benzer şekilde Rum mebuslar Hellenizm, Bulgar mebuslar; Bağımsız Bulgaristan, Slav mebuslar da kendi bölgelerinin bağımsızlığı için çalıştılar.
Azınlıkları memnun etme ve sistemin içinde tutma gayeleriyle ilan edilen 2. Meşrutiyet, daha fazla iç karışıklığa sebep oldu. Çünkü yapılan anayasa Osmanlı’nın çıkarlarından çok bölücü azınlıklara ve batılı devletlerin isteklerine cevap veriyordu. Onlar için çok uygun bir ortam oluşmuştu. Özellikle dernekler kanunu ile beraber Ermeni ve Rumlara ait bütün terör örgütleri adeta yasal zemine kavuştular. Bu dönemde Bulgaristan bağımsızlığını kazandı.  Girit Yunanistan’a, Bosna Hersek te Avusturya’ya kaptırıldı. Balkan savaşları ve 1. Dünya Savaşı sonunda İmparatorluk dağıldı.
Osmanlının gerçeklerine uymayan, dışarıdan dayatılan ilkelerle oluşturulan yeni anayasa, İmparatorluğun idam fermanı oldu. Çünkü seçilen vekiller içinde devletin devamı ve birliği için değil parçalanması konusunda çok ciddi çalışmalar yapan gruplar vardı. Sonuçta muvaffak oldular. İmparatorluk bu süreçte paramparça edildi.
Bir devletin anayasası, öncelikle devletin bölünmez bütünlüğünü ve devamını garanti altına almalıdır. Aksi takdirde o anayasanın uygulanacağı devlet ortadan kalkacağından uygulanma şansı da olmayacaktır. Sonuç olarak yapılması düşünülen yeni anayasa kesinlikle Türk kimliğine uygun olmalıdır. Aksi takdirde yeni baskı bir anayasa kitapçığımız olacak ama Türk’ün vatanı olmayacaktır.