28 yıl dile kolay…

İcmal dergisinin Ocak 2012 sayısı elimde… Logonun altında da 28. Yıl yazıyor. Tam 28 yıldan beri yayın hayatını sürdüren ve bir üniversite ayarında bir dergi… Tüm okuyucularımıza İcmal dergisini okumalarını, abone olmalarını, abone bulmalarını tavsiye ederken son sayıdaki yazımı da onlarla paylaşmak istiyorum:
“Böyle mi olacaktı?
Yıl 1973… İmam-Hatip okuluna kayıt yaptırdığımız günler… Biz gurbetteyiz, ebeveynimiz yanımızda değil, ama çocuklarını kaydetmeye uğraşan ebeveynlerin heyecanlarını, gözlerindeki parıltıları bu gün gibi hatırlıyorum. Eğitimimizin devam ettiği yıllar boyunca da, veli toplantılarını hatırlıyorum, akın akın toplantılara gelen velilerin heyecanlarını hatırlıyorum ve yıllar sonra o ebeveynlerin bu okullara hangi anlamı yüklediklerini ve neler beklediklerini kavramaya çalışıyorum. Bu toplantılardan birinde söz alan bir velinin, “Sahipsiz memleketin batması haktır/Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır” mısralarını okurken duygulu anlar yaşandığını iyi hatırlıyorum.
Milli şairimiz merhum Akif’e ait olduğunu sonradan öğrendiğimiz bu mısraları yazılarımızda, konuşmalarımızda kullandık, kullanıyoruz. Bizden önceki ve sonraki kuşaklar, bize hocalık yapan ve daha sonra bizim kuşaktan hoca olanlar “İmam-Hatip Nesli” deyip ardından ne kadar güzel, ne kadar milli, ne kadar insani, ne kadar İslami vasıf varsa sayarlardı. Böyle bir nesle aidiyetten ötür gururlanır ve layık olmaya çalışırdık. Ne zamana kadar? “İmam-Hatip Nesli”nin AKP çatısı altıda tek başına iktidar olana kadar. Ne zaman ki İmam-Hatip mezunu bir başbakan ve çoğu aynı okul mezunu kabinenin icraatları ortaya dökülmeye başladı ve “eyvah, böyle mi olacaktı?” demeye başladık. İmam hatip Nesline yüklenen anlam bu muydu ve bu nesilden beklentiler böyle miydi?
Birisi deseydi ki bu nesil bir gün gelecek tek başına iktidar olacak ve iktidarının hemen üçüncü ayında komşumuz Irak işgal edilecek, inanmazdık, inanamazdık…
Birisi deseydi ki, tepedeki kadrosu İmam-Hatip neslinden olan bir parti kurulacak ve parti programı Amerika’dan CFR’den ithal edilecek, inanmazdık, inanamazdık…
Birileri deseydi ki, Irak’ı işgal etmek üzere gelen haçlı ordularını Anadolu’da konuşlandırmak için, İmam-Hatip neslinin iktidarı millete ve meclisine teklif götürecek, aleyhte oy kullanmayı düşünen vekilleri de “maaşınız ödenmez ha…” diye tehdit edecek, inanmaz, inanamazdık…
Birileri deseydi ki, İmam-Hatip neslinin iktidarında AB kara sevdası uğruna pembeleşmeyen kırmızı çizgi kalmayacak, verilmeyen taviz, vaz geçilmeyen değer kalmayacak, kesinlikle inanmazdık.
Birileri deseydi ki, İmam-Hatip neslinin iktidarında bütün bir Anadolu yer üstü ile ve yer altı kaynakları ile adeta talan ettirilecek, dün Milli Mücadele ile vatandan kovduğumuz ne kadar millet varsa çantalarını para doldurup gelip vatan topraklarını satın alacaklar, kaynakların üzerine oturacaklar, asla inanmazdık.
Birileri deseydi ki; “Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın/Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın/Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın/Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın./Bastığın yerleri ‘toprak’ diyerek geçme, tanı!/Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı/Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı/Verme, dünyâları alsan da bu cennet vatanı” mısralarında anlatılan ruh, verilen şuur, kulaklara küpe yapılan nice tembihlerle yetiştirilmiş İmam-Hatip Neslinin iktidarında şehit mezarları bile satlığa çıkarılacak, kim inanırdı?
Birileri deseydi ki; az-çok dini eğitimden geçmiş, az-çok ayet nedir, hadis nedir bilen, helal nedir haram nedir bilen bu neslin iktidarında domuz eti kasaplık hayvanlar listesine alınacak, zina suç olmaktan çıkarılacak ve bu neslin dedeleri, nineleri, amcaları, dayıları, halaları teyzeleri de bu düzenlemeye sessiz kalacak, mümkün değil kimse inanmaz ve bunları diyeni de zındıklıkla suçlarlardı.
Birileri deseydi ki; tek başına iktidar olan bu partinin genel başkanı ve ülkenin Başbakanı aynı zamanda BOP’un eş başkanı olacak, 22 İslam ülkesine tıpkı Irak’a götürdükleri gibi demokrasi götürecek olan bu projenin eş başkanı olmaktan onur duyacak, hatta bu proje sayesinde Diyarbakır’ın yıldızının parlayacağını falan söyleyecek, “git işine” derlerdi.
Birileri deseydi ki; İmam-Hatip neslinin tek başına iktidarında özelleştirme diye bir kasırga icat edilecek, ülkenin yüz elli-iki yüz yıllık birikimleri kasırga önündeki kurumuş ot gibi savrulacak, heba edilecek, “babalar gibi “satılacak, bir tek inanan çıkmazdı.
Birileri deseydi ki; İmam-Hatip neslinin tek başına iktidarında, küresel tefeciler bayram edecek, misyonerler bayram edecek, “kimin eli kimin cebinde belli değil” türünden arsız-edepsiz dizi üreticileri bayram edecek, Türk ailesine göz dikmiş ne kadar boynuzlu varsa hepsi bayram edecek… Kimse inanmazdı.
Birileri deseydi ki; İmam-Hatip neslinin tek başına iktidarında Türk köylüsü, çiftçisi tarımdan el çektirilecek, kotalarla tapulu tarlasını ekemeyecek hale gelecek, hatta o hale gelecek ki, köylerde en çok satılan yumurta, bulgur, un mısır gibi temel hububat ürünleri olacak, asla inanan çıkmazdı.
Birileri deseydi ki; İmam-Hatip neslinin tek başına iktidarında “komşularla sıfır sorun” diye bir nakarat tutturulacak ve günün birinde “sıfır komşu” haline gelinecek ve okyanus ötelerinin hatır için kapı komşuları ile kanlı-bıçaklı hale gelinecek, inanmazdık, inanamazdık.
Bu millet çocuklarını o okullara yazdırırken ne hayaller ile yazdırdı, yazılanlar ne hayaller ile yazıldı, yetiştirip mezun eden hocaların ne hayalleri vardı, hepsinin de hayalleri suya düştü, hayaller serapa dönüştü.
On yıllık AKP iktidarı “İmam-Hatip Nesli” denilen bir rüyayı kabusa çevirdi ne yazık ki.
Ben bir İmam-Hatipli olarak en tepedekinden en tabandakine, oy veren destekleyen, musibetlerden ders almayıp hala desteklemeye devam eden hiç kimseye hakkımı helal etmiyorum.
Hayallerimle ve umutlarımla oynayanlarla yarın Mahşer gününde hesaplaşacağız.