Sosyal etkileşim demans riskini azaltabiliyor
Yeni bir araştırma, sosyal bir hayatın demans başlangıcını geciktirmede ve riskinin azaltılmasında önemli bir rol oynayabileceğini ortaya koydu
24.02.2025 19:55:00
Yenal Arman
Yenal Arman





Yeni bir araştırma, sosyal bir hayatın demans başlangıcını geciktirmede ve riskinin azaltılmasında önemli bir rol oynayabileceğini ortaya koydu. Yaklaşık 2000 yaşlı yetişkinin 7 yıllık bir süre boyunca takip edildiği çalışma, düzenli sosyal etkileşimin demans teşhisi yaşını 5 yıla kadar geciktirebileceğini gösterdi.
Çalışmada, katılımcılara sosyal faaliyetlere katılım sıklıkları soruldu. Bu faaliyetler arasında yemek yemek, spor etkinliklerine katılmak, tombala oynamak, geziler yapmak, arkadaş ve akrabaları ziyaret etmek, dini etkinliklere katılmak ve gönüllü çalışmalar yapmak yer alıyordu.
Araştırmacılar, en aktif katılımcılar ile en az aktif katılımcılar arasında ortalama demans teşhisi yaşı arasında yaklaşık 5 yıllık bir fark olduğunu gözlemledi. Ayrıca, en aktif katılımcıların çalışma süresince demans geliştirme olasılığının %38 daha düşük ve hafif bilişsel bozukluk geliştirme olasılığının %21 daha düşük olduğu tespit edildi.
Bu bulgular, sosyal izolasyonun demans riskini artırdığına dair mevcut bilgilere uyum sağlıyor. Çalışma, sosyal etkileşimin demansla mücadele için ucuz, kolay ve erişilebilir bir yol olabileceğini gösteriyor. Ancak, neden-sonuç ilişkisini kesin olarak kanıtlamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulduğu vurgulanıyor.
Örneğin, sosyal çevresi geniş olan bireylerin fiziksel olarak da daha aktif olmaları bir olasılık olarak değerlendiriliyor. Yine de, bu çalışma sosyal etkileşimin demansla mücadelede önemli bir rol oynayabileceğini gösteren güçlü kanıtlar sunuyor.
Çalışmada, katılımcılara sosyal faaliyetlere katılım sıklıkları soruldu. Bu faaliyetler arasında yemek yemek, spor etkinliklerine katılmak, tombala oynamak, geziler yapmak, arkadaş ve akrabaları ziyaret etmek, dini etkinliklere katılmak ve gönüllü çalışmalar yapmak yer alıyordu.
Araştırmacılar, en aktif katılımcılar ile en az aktif katılımcılar arasında ortalama demans teşhisi yaşı arasında yaklaşık 5 yıllık bir fark olduğunu gözlemledi. Ayrıca, en aktif katılımcıların çalışma süresince demans geliştirme olasılığının %38 daha düşük ve hafif bilişsel bozukluk geliştirme olasılığının %21 daha düşük olduğu tespit edildi.
Bu bulgular, sosyal izolasyonun demans riskini artırdığına dair mevcut bilgilere uyum sağlıyor. Çalışma, sosyal etkileşimin demansla mücadele için ucuz, kolay ve erişilebilir bir yol olabileceğini gösteriyor. Ancak, neden-sonuç ilişkisini kesin olarak kanıtlamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulduğu vurgulanıyor.
Örneğin, sosyal çevresi geniş olan bireylerin fiziksel olarak da daha aktif olmaları bir olasılık olarak değerlendiriliyor. Yine de, bu çalışma sosyal etkileşimin demansla mücadelede önemli bir rol oynayabileceğini gösteren güçlü kanıtlar sunuyor.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.