Rusya-Ukrayna doğalgaz krizi ve düşündürdükleri

Enerji bir ülkenin can damarıdır.Son günlerde Rus doğalgazı ile ilgili kriz, enerji kaynaklarının önemini bir kez daha ortaya çıkardı.Rusya, Ukrayna'nın Soros destekli "turuncu devrim" ile birlikte Batı'ya yönelmesini, Ukrayna'nın her sahada en önemli enerji kaynağı olan doğalgazının fiyatını Avrupa standartlarına çekerek, yani 50 dolardan 230 dolara çıkararak cezalandırmak istiyor.Ukrayna ise Rus doğalgazının Avrupa'ya ulaşan kısmının büyük çoğunluğunun kendi topraklarından geçmesini fırsat bilip, Rusya'nın elini kolunu bağlamaya çalışıyor.Karşılıklı bir diplomasi savaşı devam ediyor.Bu konuda, bugünlerde birçok yorum yapıldı. Ben biraz daha farklı değerlendirme yapmak istiyorum.Bu olay bize gösterdi ki, dün dost olan ülkeler bir anda birbirlerine düşman oluveriyorlarmış. Yani daha önceki yazılarımızda da ifade ettiğimiz gibi, ülkeler arası önemli olan dostluk, kardeşlik değil, karşılıklı çıkarlardır.Yeri geldiği zaman enerji kaynağı bir silah olarak kullanılabiliyor, hatta o kaynağın geçtiği boru ve vana bile bir anda silah oluveriyor.Ukrayna, ısınmasını ve de sanayini Rus doğalgazına göre dizayn etmiş. Rusya da en büyük döviz kaynağı olan doğalgazının Batı'ya açılımını Ukrayna üzerinden sağlıyor.Şimdi Rusya'nın Mavi Akım projesindeki girişimini daha iyi anlıyoruz. Bu tehlikeyi görüp farklı yolları devreye koymak istedi, ama bu girişim şu anki probleme çözüm olamıyor.Tahminim o ki, bir orta yol bulacaklar. Ukrayna başka enerji kaynaklarını devreye koyana kadar, Rusya da Mavi Akım'ı geliştirene kadar bu orta yol üzerinde anlaşacaklar. Buna bir bakıma mecburlar.Fakat tekrar etmekte fayda var, bazen doğalgaz, bazen petrol, bazen tahıl, bazen de bir boru ülkeleri diz getirmeye yetiyor.ABD'nin Eski Dışişleri Bakanı'nın sözünü hatırlamakta fayda var. Bakan, Arap ülkelerine hitaben, "Sizin petrol silahınız varsa, bizim de tahıl silahımız var. Petrolsüz yaşanabilir, ama tahılsız asla" sözlerini söylemiştir.Şimdi bu söz ve hadiselerden ülkemiz adına bir ders çıkaralım.Prof. Dr. Haydar Baş Bey'in ifadesiyle, ülkemiz yer altı ve yerüstü kaynakları açısından oldukça zengin. Altın, bor, petrol, mermer, uranyum, toryum, kömür, doğalgaz? ve daha nice zenginliklerimiz var. Yapılan araştırmalarda bu kaynaklarımızın değeri 3 katrilyon dolar. Haydar Bey'in deyimiyle Türkiye nüfusunun on mislini kıyamete kadar bakabilecek kaynağımız mevcut. Üstelik bu kaynaklar içerisinde bor madeni gibi dünya rezervlerinin çoğunluğuna sahip olduklarımız da var.Fakat bizler hazine üzerinde oturan dilenciler gibiyiz.Rusya doğalgazıyla ülkeleri diz çöktürmeye çalışıyor. Ukrayna kendi ülkesinden geçen boruyla buna cevap veriyor. ABD petrol için dünyayı kasıp kavuruyor, enerji kaynaklarını ele geçirerek ülkeleri dizginlemeye çalışıyor.ABD destekli Kuzey Irak peşmergeleri bile kendilerine ait olmayan Musul Kerkük petrolleri üzerinden siyaset yapıyor.Ama bizler, 3 katrilyon dolarlık kaynağa sahip olan bizler ne yapıyoruz?Narenciyemizi biz satmayız, Yunan'ı İtalyan'ı yok pahasına bizden alıp kendi markalarını vurup fahiş fiyata dünyaya satarlar. Bor madeninin yüzde 80'i bizde, ama bor teknolojisini geliştirmeyiz, başkaları bizden alır işin kaymağını yer. Mekke'de kullanılan mermerler bizim afyon mermeridir, ama üzerinde "Made in Italy" yazar. Tarım ülkesiyiz, buğday, pancar, pamuk, mısır gibi en temel ürünlerimizi bile artık ithal ediyoruz. En ucuz elektrik kaynaklarından birisi kömür, ülkemizin altında milyarlarca ton kaliteli kömür var, elektriğimizi bize ait olmayan ve de en pahalı sistem olan doğalgazla üretiriz. Üstelik bize doğalgazı satan Rusya kendisi kömür ve akarsuları kullanarak elektrik üretiyor.Asıl önemli olan da Sayın Baş'ın ifadesiyle ürünlerimizi değil, tezgahlarımızı satmamız. Maden yataklarımızı satıyoruz. Verimli tarım arazilerimizi satıyoruz. Akarsularımızı satıyoruz?Yazık bize, hem de ne yazık.Artık başımızı biraz kaldırıp dünyanın gerçekleriyle yüzleşmeliyiz.Yeni devlet olmuş bir Ukrayna bile Rusya'ya kafa tutarken, bizler daha devlet olamamış Güney Kıbrıs Rum kesimine, Kuzey Irak'taki peşmerge yapılanmasına bile boyun büker duruma geldik.Kendimize gelmeliyiz.Milli bir ekonomi modeli benimsemeli, ekonomik yönden bağımsız olmalıyız.Milli bir devlet, milli bir iç ve dış politika geliştirmeliyiz.Binlerce yıl bağımsızlığı yaşamış ve yaşatmış bir Türk nesline bağımlılık asla yakışmaz.