Karışma benim sevdama!

Bu coğrafyanın (Ortadoğu) ve özellikle Anadolu'nun (Türk Milletinin) en hassas yönü maneviyat noktasıdır. Bu hassasiyetin kaynağı İslam'dır. Milletimiz özellikle Ehl-i Beyt'e sahip çıkmakla, Ehl-i Beyt'e düşkünlüğüyle imanını ispat etmiş ve tarihte onurlu bir duruş sergilemiştir. Ne zamanki bu hassasiyetin yerini bidatler almış, saptırıcı önderler, liderler öne geçmiş, haçlı misyonerlerin çabaları ve içerdeki iş birlikçileriyle hurafeler milletimize, din (İslam) olarak kabul ettirilmeye başlanmış? İşte o zaman hüsran, hüzün ve esaret yılları da peşinden gelmişti. Bu hüsran ve dağılma dönemini Osmanlı yaşadı. Milletimiz adına öne çıkan Atatürk, Türk Milleti için tarihten yeni bir sayfa açmayı amaçladı. İşe bakın ki! Bu amacın karşısında yine saptırıcı önderler, koltuk düşkünü siyasiler, misyonerler ve bu misyonerlerin cübbeli, şalvarlı versiyonları vardı. Bu milletin önünü, din ile (İslam) ile kesmeye kalktılar. Halbuki bu milletin dini İslam'dı. Hem de Ehl-i Beyt'in yaşadığı İslam. Yani Hz. Muhammed'in (sav), Hz. Fatıma'nın (a.s), Hz. Ali'nin (a.s), Hz. Hasan'ın (a.s), Hz. Hüseyin'in (a.s) yaşadığı İslam. Yani 12 hak imamın yaşadığı İslam. Yani Ehl-i Beyt yolundaki  Ebubekr Şiblî, Cüneyd Bağdâdî, Sırriyü's-Sakatî, Maruf el-Kerhî, ABDÜLKADİR Geylani, Ömer Hüdayi Baba, Hacı Muhammet Baba, Hacı Mustafa Hayri Baba, Yunus'un, Mevlana'nın, M. Arabi'nin vb. yaşadığı İslam'dı. Yani Ebu Hanife hazretlerinin, İmam Şafii, İmam Malik, İmam Hanbel, İmam Gazali hazretlerinin yaşadığı İslam'dı. İşte bu yolun günümüz hizmetkarı, bayraktarı, sancaktarı, tercümanı olan Prof. Dr. Haydar Baş, milletimize o şanlı günleri, yılları yaşatmak için "gelin Ehl-i Beyt'te buluşalım" çağrısını yaptı, yapıyor. Tarih kitaplarında Milli Mücadele yılları anlatılır. Kalbiyle okuyan hüzünlenir. Hem kalbi, hem de aklıyla okuyan günümüzle kıyaslar ve görür ki, aynı yılları yaşıyor ve aynı mücadeleyi veriyoruz.Milli Mücadele yıllarında Atatürk'ün yanındaki görünmez veya özellikle saklanılan kahramanların başında tarikat şeyhleri, müftüler, vaizler geliyordu. Çünkü yakarıda bahsettiğim zihniyet, Milli Mücadeleye karşı küffarla iş birliği yapmış ve milletimizi dini ile aldatmaya kalkarak fetvalar yayınlıyordu. İşte Atatürk'ün yanındaki bu maneviyat önderleri, bu fetvaların, dinen caiz olmadığını ayet ve hadislerle ispatlıyorlar, milletimizin sapmasını engelliyorlardı. Milli Mücadele yıllarında ve Cumhuriyetin ilanından sonra 30 civarı Kürt ayaklanmasından bahsedilir. Gazetemizin değerli yazarları Emre Polat ve M. Emin Koç beylerin belgeleriyle ortaya koydukları,  "Dini ve Tarihi Arka Planıyla Ehl-i Beyt'e Karşı Bir Akım: Nakşibendilik" adlı kitabı okudum ve gördüm ki, bu ayaklanmalar kesinlikle "Kürt Ayaklanması" değil, Nakşi şeyhlerinin, şahsi menfaatlerini, müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit etmeleri (birleştirmeleri) ve bu uğurda inancımızı ve Kürt kardeşlerimizi kullanmalarından başka bir şey değildir. Bugün komşu sınırlarımızda ve ülke içinde dini hassasiyetlerimiz artık en ön plana çıkartıldı ve çatıştırılıyor. Neden? Dünyalık menfaat ve gelecek kaygısı. Yani dün Nakşi şeyhlerinin yaptığını bugün onların kravatlı ve Fransız kumaşından cübbeli veliahtları yapıyor. Ve art niyetli olarak dünyanın en alçak sorusu diyebileceğim şu soru sıklıkla sorulmaya başlandı; Sen, Alevi misin? Sen, Şii misin? Ne demek bu? Sen, Hz. Ali'yi (a.s) seviyor musun? Sen, Hz. Ali (a.s) taraftarı mısın? EVET, itirazın mı var? Sen, Ali'yi (a.s) sevmiyorsan, git Obama'yı, Netanyahu'yu sev! Ama benim sevdama karışma. Yoksa karışmam?