Hz. Hatice anamız

Ramazan ayının 10. günü büyük ve temiz Hatice anamızın vefat yıldönümüdür.

Hz. Hatice anamız ebediyet eşleri Hz. Muhammed'in (s.a.a) davetine ilk inanan kimseydi. Onun kutsal kaderi uğrunda sahip olduğu her şeyini, tüm servetini feda edecek ve şöyle diyecektir: "Sahip olduğum her şey senin önünde ve senin emrindedir. Allah sözünün yücelmesi ve dininin yayılması uğruna tüm servetimi dilediğin gibi kullan…"

"Yeryüzünün en hayırlı kadını ise Hüveylid'in kızı Hatice'dir" buyuran Fahri Kâinat Efendisi her zaman ve zeminde veciz ifadelerle Hz. Hatice'nin tartışılmaz üstünlüğünü, büyüklüğünü ve yüceliğini daima dillendirdi. "…Resûlullah (s.a.a.) Onun ismini duyduğunda heyecanlanır ve hüzünlenirdi. Bir kurban kesti mi bir kısmını Hatice'nin akrabalarına gönderirdi… Hatice'nin bir arkadaşını, bir dostunu gördü mü ona çok hürmet gösterir, onu yerine oturtur, ikram eder ve eski günlerden bahsederdi. Onu hüzün ve hasretle yâd ederek; "Allah'a yemin ederim ki herkes beni yalanlarken, o beni tasdik etti. Herkes bana düşmanlık ederken o bana destek oldu… Malını Allah yolunda feda etti… Allah, bana onun vasıtasıyla evlatlar bahşetti…" şeklinde hep onu hayırla yâd etmiştir.

Cahiliyet döneminde yaşamalarına rağmen; Hz. Hatice, öylesine şeref, haysiyet, iffet ve temizlik dolu bir hayat yaşıyordu ki, toplum içerisinde "Tâhira" (temiz) diye meşhur olmuştu. Hz. Hatice annemiz cahiliyenin zifiri karanlığında hiç kirlenmeden pak ve temiz bir şekilde Risalet davasına ANA gibi sahip çıkan, Efendimiz (s.a.a) ile 25 yıl aynı yastığa baş koyan, Efendimiz (s.a.v)'in lisanı ile cennetle ilk müjdelenen kadındır. O hanımlar âleminin sultanıdır… 

Hz. Hatice annemiz tüm mal varlığını Allah yolunda harcamaktan geri durmamıştır. Özellikle ambargo ve boykotta çok fedakârlıklar yapmış ve tüm mal varlığını Rasûlullah (s.a.a)'a vermiştir. Bu boykotta Hz. Hatice'nin yeğenleri ona gizliden erzak gönderiyor o da paylaştırıyordu. Bu kadar zor durumda olan ve tüm zenginliği giden Hz. Hatice asla Efendimize şikâyette bulunmamış daima destekçisi olmuştur… Resûlullah (s.a.a) İslam'ı tebliğ ederken gördüğü zulüm ve işkenceleri, eza ve hakaretleri eve geldiğinde, Hz. Hatice annemizin yakın ilgisi ve şefkatiyle unuturdu. Hz. Hatice anamızın huzurunda bir huzur, bir sükûnet bulurdu. 

Hz. Hatice annemiz ekonomik boykotun son yılında, Risalet'in onuncu yılında, hicretten üç yıl önce vefat etmiştir. Onun vefatı Resûlullah (s.a.a)'ı çok üzmüştür. Bir kaç ay sonra Ebu Talib de vefat edince, Peygamberimiz çok önemli iki hamisini kaybetmenin üzüntüsünü bir arada yaşamıştır. İslam âlimleri bu yıla "hüzün yılı" adını vermişlerdir.

Son anlarında Peygamber Efendimize şu ricada bulunur Hz. Hatice anamız. Kabrimin emin ve geniş olması için, sana vahiy indiğinde giydiğin abayı, onunla beni kabre koymanı istiyorum." Bunun üzerine Allah Resulü (s.a.a) de abasını Hazreti Hatice'ye getirir ve bundan epey sevinç duyar. Hazreti Hatice validemiz vefat edince Allah Resulü (s.a.a), bizzat onun cenazesinde bulunup, yıkanma ve hazırlanmasında kendisi eşlik ediyordu. Kefenleneceği sırada Cebrail (a.s) aniden iner ve; -"Ya Resûlallah, Allah'ın sana selamı var. Sana en güzel ikram ve dileklerde bulunuyor ve sana diyor ki;" -"Ya Muhammed ! Hatice'nin kefeni bizdendir, çünkü o bütün malını bizim yolumuzda harcamıştır.

Böylece Cebrail (a.s) bir kefenle gelerek, dedi ki; -"Ya Resulallah, işte Hatice'nin kefeni, bu kefen Allah Teâlâ'nın cennetten kendisine hediye ettiği kefendir." Böylece Hazreti Hatice, önce Allah Resul'ünün abası sarılıyor, sonra Cebrail'in getirdiği kefene sarılıyordu. Böylece Hazreti Hatice iki kefenle kefenlenmiş oluyordu. Biri Allah Teâlâ'nın gönderdiği kefen, diğeri de Allah Resulü (s.a.a)'in verdiği kefen.

Allah şefaatlerinden mahrum etmesin, bizleri O yüce anaya evlat eylesin…