Eyvah! Kandırılanlarca kandırılıyoruz!

Gözlerimi fal taşı gibi açmış, neler olduğunu görebilmek merakıyla düşüncesiyle etrafıma bakınıyorum!
Sınır-ötesi dört yanımız yangın yeri!
Dünya; vahşi-yalancı Batının, kabul etmeden "Mülteci" dediği, yersiz-yurtsuz bırakılmış KAÇKINLAR'la, çocuğunu kaybetmiş annelerle, yetim çocuklarla dolu!
Sınırlarımız içinde ise her gün değişik bölge ve vilayetlerimizde terörist saldırılar, kahpe bombalar!
Ölüyoruz!
Ölüyoruz! Öldürülüyoruz!
Seçilmiş Partili Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan 32. Muhtarlar Toplantısı'nda; "... Cumartesi günü meydana gelen saldırı sonucu 37'si polis 7'si sivil 44 şehidimiz var. PKK'ya verdiğimiz mücadele sonucu bin 178 şehit verdik. DEAŞ saldırılarında 33'e yakın şehit verdik. 15 Temmuz darbe girişiminde 248 şehidimiz var. Fırat Kalkanı Harekâtı'nda 17 şehit verdik" diye en büyük resmî ağız olarak şehit sayımızı açıkladılar ve devam ettiler; "... Kurşun adres sormaz derler. Bomba da bunların hiçbirini sormaz. Öyleyse güvenliğimizi sadece güvenlik güçlerine bırakamayız. Buradan tüm vatandaşlarıma da sesleniyorum. Türkiye Cumhuriyeti devletinin başı olarak tüm terör örgütlerine karşı milli bir seferberlik ilan ediyorum" buyurdular!
Eyvallah!
İtiraz etmeyeceğim!
Ama aklıma 31 Ekim 1923'te kaldırılan, Osmanlı'nın 3 Ağustos 1914'te ilan ettiği on yıl süren Seferberlik geldi!
Evet yakın tarihimizde, Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin kuruluş aşamasına on yıl süren bir seferberlikle gelinmişti. Bu coğrafyayı vatan edebilmek için yüzlerce yıl, onlarca kere Seferberlik ilan edilmişti!
Şevket Süreyya Aydemir 'in "TEK ADAM" adlı eserinin II. Cildinden kısa bir paragraf alıntılayacağım: "Evet Türk milletinin kaderi buydu ve seferberdi. Eski Vekillerden Hilmi Uranın hâtıralarında naklettiği ve vaktiyle kaymakamlık ettiği Ege bölgesinde rastladığı bir köylüyle arasında geçen şu konuşma ne kadar düşündürücüdür:
- Hemşeri sen ne iş yaparsın?
- Esaslı bir işim yoktur bey, iki de bir askere gel derler, gider gelirim...
Evet Türklerin yakın tarihinin hikayesi bu iki cümlede toplanır. İkide bir askere gel derler ve Türkler giderdi. Hem de yalnız Türk soyundan olanlar..."
Yeri gelmişken 10 yıllık Osmanlı Seferberliğini kaldıran, Gâzi Mustafa Kemal Paşa'nın 27 Ocak 1923'te İzmir'de, Annesinin mezarı başında yaşadığını da aynı eserden nakledeceğim: "Mütarekeye kadar olan günler hemen daima annesinden ayrı, mütareke günleri ise bin bir cefa ve ıstırap içinde geçmişti. Bir aralık Zübeyde Hanım, padişahın oğlu için verdiği idam hükümlerinin infaz edildiğine ve oğlunu ebediyen kaybettiğine bile inandı. Felç o zaman geldi. Gâzi annesinin mezarı başında sözlerine şöyle devam eder:
- Onu pek yakın zamanda İstanbul'dan kurtarabildim. Fakat o zaman o, maddeten artık ölmüştü.
Ondan sonra sözleri yemindir:
- Validemin ruhuna ve bütün ecdat ruhuna müteahhit olduğum (üzerime yüklendiğim) vicdan yeminini tekrar edeyim; Validemin mezarı başında ve Allah'ın huzurunda aht ve peyman (yemin) ediyorum, bu kadar kan dökerek milletin elde ettiği hâkimiyetin muhafazası ve müdafaası için, icap ederse validemin yanına gitmekte asla tereddüt etmeyeceğim. Hâkimiyeti milliye uğrunda canımı vermek, benim için vicdan ve namus borcu olsun..."
Daha 100 yıl olmamış, farkında mısınız?
Türkiye Cumhuriyetinin tapusu mahiyetindeki Lozan Muahedesi'ni, o gün de kabul ve imza etmeyen ABD'nin ve Haçlı Avrupa Birliği'nin başımıza ördüğü diplomatik çoraplarla meşgulüz!
Tam da bu karmaşık ortamda, bana son yirmi yılın siyasi paratonerleri yeniden iş-başında gibi geliyor!
Dikkatleri kendilerine, şimşekleri üzerlerine çekmek üzere sağın ve solun debisi düşük DB'leri yeniden sahnedeler!
"Muhtar bile olamaz!" denilen Recep Tayyip Erdoğan'ın yasaklarını kaldırdıktan sonra susan Solun debisi düşük DB'si Deniz Baykal, konuşmaya başladı!
"Kardeşim ABDullah Gül"ü Köşk'e çıkarıp, Erdoğan'a Saray yollarını açan Sağın debisi düşük DB'si de, Partili Cumhurbaşkanlığı meselesinde sahnedeydi zaten!
İşin sonuna gelindi!
Bu iki debisi düşük DB'ye, -biliyorum ki benden başka soran olmayacak- ben soruyorum: Dün küfrettiğinizi bugün alıkışlayacak sebebiniz ne? Ne değişti?
Veya dün alkışlayıp yasaklarını kaldırdığınız adam hakkında, hangi sebeplerden kanaatiniz değişti ki şimdi küfrediyorsunuz? Ne değişti?
Şahsen; 2008 yılı Ağustos ayında Beşar Esad'ı ailesiyle birlikte davet eden, sonra 2009'un Aralık ayında Beşar Esad'ın davetiyle Suriye'ye giden, "Saygıdeğer Cumhurbaşkanı Kardeşim Esad'ın yaptığı açıklamalardan dolayı kendisine minnettarım" diyen; "Suriye bizim Ortadoğu'ya açılan kapımız ve ikinci evimizdir. Bunun önünü kimse kesemez" açıklamalarından ve iki ülke arasında neredeyse sınırların açılacağı bir yakınlaşmadan sonra, birden bire; "Katil Esed"e dönüşün sebebini anlayamadan şüphelenmekten vazgeçemiyorum!
Sonra geçen birkaç yılda; biz ABD ve Haçlı AB ile birlikte "ÖSO-Özgür Suriye Ordusu" adlı rejim muhalifi güçleri destekledik, onlar da PKK-PYD-PJD ve IŞİD'i...
Şimdi bugün ise büyük müttefik(!)imiz ABD, Suriye ve Irak'taki PKK'lılara PYD'lilere ağır silah ve mühimmat desteği veriyor!
Ve geldiik, geldik, geldik, "Milli Seferberlik"e..
Yaşamaya mecbur bırakıldığımız olaylar ve ortam gereği Milli Seferberlik Çağrısı şart ve doğru, hatta bu milli çağrıya asla itirazım yok.
Türk Gönlüm, geç kalınmış bu çağrıdan yana ama aklım, ha-bire geri basıyor!
Sıcak sütten ağzımız yandığı için bütün aklardan ve beyazlardan şüpheleniyoruz!...
"OLAMAZ TÜRK'E BAŞ, TÜRK'ÜM DEMEYEN.." Vesselâm...Selâm, sevgi, duâ...