Ekonominin iklimi

İnsanlar, ekonominin iklimine göre vaziyet alır, pozisyon belirler, işlerini güçlerini ayarlar ve yatırımlarını yaparlar. O bakımdan ekonominin iklimini korumak ve bozmamak çok önemlidir. Çünkü o iklim bozulunca ekonominin tüm dengeleri bozulur, altüst olur. Ekonominin iklimini bozan en büyük nedenlerden biri yolsuzluktur. Maalesef yolsuzlukla ilgili çok şey söylenir, fakat bu gerçek göz ardı edilir. Düşünsenize, aynı ekonomi ikliminde birileri çalışıp didiniyor, buna rağmen geçimini sağlayamıyor, öte yandan emsalleri gözünün önünde zahmetsiz, alın teri dökmeden talan ediyor, servet yığıyor. Böyle bir düzende ekonomik büyümenin gerçekleşmesinin ne önemi olabilir?Ekonomik büyüme dengeli olmalı ve herkese adil bir şekilde fayda sağlamalıdır. Ekonomi modellerinin başarı ve gücünü, büyüme oranlarıyla ölçmek, çok yanıltıcıdır. Dahası, büyümede esas olan tüketimle değil, üretimle büyümedir. Neyi, ne kadar üretiyorsunuz, dünya piyasasında rekabet gücünüz nedir, bunlara bakmak gerekir. Ekonomi modellerinde başarının bir diğer ölçüsü de, tüm vatandaşların temel ihtiyaçlarının karşılanıp karşılanmamasıdır. Yolsuzluğun olmadığı dengeli ve adaletli bir ekonomide, hiçbir vatandaş aç ve açıkta kalmaz.  Esasen bir ülkede yolsuzluğun ve dengesizliğin en belirli göstergesi, o ülkede halk yoksulluk ve borç batağında debelenirken, idarecilerin aile ve yandaşlarının sefahat içerisinde yüzmesidir. Sefahat ve sefaletin yan yana yaşandığı bir ülkede, adaletten, dengeden ve ekonomik başarıdan söz edilemez. Aynı inancı paylaşan bir toplum olduğumuz halde, ne yazık ki, yolsuzlukla konusunda aynı şeyleri düşünmüyoruz, daha açık bir deyimle ihtilafa düşüyoruz. Şöyle ki, bazıları yolsuzluğu devlet malını çalmakla sınırlandırıyor. Daha da kötüsü, açık seçik yolsuzluğa, birileri yolsuzluk demiyor. Yaşadığımız bu hal, inanç, kültür ve medeniyet açısından ne kadar bozulduğumuzu ve yozlaştığımızı göstermektedir. Hâlbuki inancımızda, her suiistimal -işin içinde para pul olsun veya olmasın- yolsuzluktur, her yolsuzluk da görev ve sorumluluğa ihanettir.Batılı ekonomistler, "yolsuzluk teorisi" diye bir teoriden söz eder ve bunu bazı fakültelerde ders olarak okuturlar. Bu teoriye göre, toplumlar, hizmet ettiğine inandığı iktidarın yolsuzluğunu önemsemez ve normal karşılar. Batı toplumları için geçerli olan bu teorinin, kısmen de olsa, toplumumuzda revaç bulması gerçekten çok üzücüdür. Bunu, 30 Mart 2014 yerel seçimlerinin sonuçlarından anlıyoruz. Bu, yolsuzluktan daha büyük toplumsal bir hastalıktır ve mutlaka tedavi edilmesi gerekmektedir. Aksi halde, başka toplumsal hastalıklara yol açabilir.Yolsuzluğun, hem kişisel ahlâkla, hem de ekonomi modelleriyle yakın ilişkisi vardır. Bir ülkede uygulanan ekonomi modeli yolsuzluk üretiyorsa, o modelin uygulayıcıları yolsuzluğu iş bilirlik, uyanıklık ve beceriklilik kabul ediyorsa, o ülkede yolsuzluk önlenebilir mi?  Böyle ülkelerde cezalar da caydırıcılık niteliğini yitirir. Nitekim ülkemizde yaşananları görüyoruz. Yolsuzluktan dolayı birçok kişinin ceza alması, makam ve mevkisini kaybetmesi, peşinden gelenlere ibret olmamış, yolsuzluğa bulaşmasını engellememiştir.Sözün özü, yolsuzluğun egemen olduğu bir ülkede, birileri samimi olarak yolsuzlukla mücadele etmek istese bile başarılı olamaz. Çünkü bu, bataklığı kurutmadan, sineklerle mücadele etmeye benzer. Başarılı olmak için ilkönce bataklığı kurutmak gerekmektedir. Aynen bunun gibi, yolsuzluğu yok etmek, onu üreten ekonomi modellerini rafa kaldırmak, yerine adaletli bir modeli, yani Milli Ekonomi Modeli'ni (MEM) koymakla mümkündür.