Dalkavukluk alçaklıktır

İslam dini değerlerine ve akli kıstaslara göre her insanın ve özellikle her inançlı Müslümanın yanlışa yanlış, doğruya doğru diyebilmesi lazımdır. Bir Müslüman yanlışa yanlış, doğruya doğru demiyor veya diyemiyorsa bunun inancında, kişiliğinde ve karakterinde problem vardır demektir. Bazı insanların da yanlışı ve doğruyu görüp bildikleri halde yanlışa karşı kör olmaları veya gördüğü yanlışa karşı gözlerini kapamaları yağcılık ve dalkavukluğunun bir yansımasıdır. İlim adamlarının, kanaat önderlerinin, toplumu bir noktada ve bir noktaya kadar yönlendirenlerin ve aydınların haksızlıkları, sömürü ve sömürücüleri, zulüm ve zalimleri gördükleri halde onları uyaracakları veya onlara karşı olacakları yerde onlarla düşüp kalkmaları ve hatta onlara yağcılık, dalkavukluk olsun diye onların yaptıklarına alkış tutmalarından daha ayıp, daha çirkin, daha onursuz, daha günah ve daha büyük bir fitne var mıdır acaba? Bu ikiyüzlülüğü, dalkavukluğu sözde büyük devletlere karşı bazı siyasiler yapmaktadırlar. Amaçladıkları hedeflere, makamlara ulaşmak için bir de bakarsınız dış güçlerin etkisiyle ve dışarıdan devşirme ve toplama ile bir ülkenin birliğine ve insanına kasteden eşkıyalara, isyancılara destek verenleri de görmek mümkündür. İşte bunlar çok kötü insanlardır. Peki bu aşağılıklar niçin yaparlar bunu? Keçinin aksırığından, bardağın son damlasından daha değersiz olan makama ve kervanın geride bıraktığı artıklardan daha değersiz olan dünya denilen cifeye meftun olduklarından. Yağcılık ve dalkavukluk kendi haddi zatında aşağılanan şeytani, nefsani rezil bir sıfattır ve herkes için kötü bir huydur. Bu rezil sıfata sahip olanlar kişilikli, karakterli insanlar tarafından daima ayıplanmış ve kınanmışlardır. Her kes için ayıp ve kusur sayılan yağcılık ve dalkavukluk bir konum ve mevkie sahip olan için, bir kanaat önderi için, bir siyasetçi için, bir yazar için, bir programcı için, bir ilim adamı ve sorumluluk taşıyan bir aydın için ayıpların ayıbıdır hem de bin kere daha fazla bir ayıptır. Bugün emperyalistler, müstekbirler, zalimler tarafından adeta kan, dehşet, vahşet, gözyaşı adasına dönüştürülen Müslümanların yaşadıkları coğrafyalar ve bu zalimlere destek olan Müslüman görünümlü bir takım odaklar ve karakterlerin varlığından dolayı bütün Müslümanların Hz.Peygamber efendimizin Ka'b İbni Ucre'ye buyurmuş olduğu ve tembih niteliğinde olan şu buyruğa dikkat etmeleri ve kendilerini bu buyruğa göre muhasebeden geçirmeleri gerekir. Allah Resulü Ka'b İbni Ucre'nin şahsında bütün Müslümanlara şöyle buyurmuşlardır:
"Ey Ka'b İbni Ucre! Seni, benden sonra gelecek (zalim) idarecilerden Allah'a sığındırırım. Kim onların kapılarına gider ve onları yalanlarında tasdik eder, zulümlerinde onlara yardımcı olursa, o benden değildir, ben de ondan değilim. Ahirette havz-ı kevserin başında da yanıma gelemez. Kim onların kapısına gitmez, yalanlarında onları tasdik etmez, zulümlerinde yardımcı olmazsa, o bendendir, ben de ondanım. O kimse havz'ın başında yanıma gelecektir. Ey Ka'b İbni Ucre! Namaz burhandır, oruç, sağlam bir kalkandır. Sadaka hataları söndürür, tıpkı suyun ateşi söndürdüğü gibi. Ey Ka'b İbni Ucre! Haramla biten bir ete mutlaka ateş gerekir." (Tirmizi, Salat, 433). Bazıları imkan sahibi birisinden umduklarını almak için onun karşısında el pençe olup kıvrandıkları kadar Allah'ın huzurunda kıvransalar umduklarından daha fazlasını alırlar ve böylelikle de onurlarını korumuş olurlar. Ama nerde, onuru düşünen mi kalmış! İnsan bir makam sahibinin karşısında yanlış ve batılı gördüğü halde tepki vermeli ve eğer veremiyorsa en azından kalbinde onu tasdik etmemelidir. Ama bunun aksine işin içine yağcılık, dalkavukluk ve el pençe olmak girerse sonrası rezalet ve kepazeliktir.