Bir insan ömrünü neye vermeli?

Bir insan ömrünü neye vermeli

Harcanıp gidiyor ömür dediğin

Yolda kalan da bir, yürüyen de bir

Harcanıp gidiyor ömür dediğin

Yüreğim ürperir kapı çalınsa

Esleyen yelimden hile sezerler

Künyeler kazınır demir sandıkta

Savrulup gidiyor ömür dediğin

Dışı eli yakar içi de seni

Sona eklenmeli sözün incesi

Ayrılık gününü kör dereleri

Bölünüp gidiyor nehir dediğin

Bir insan ömrünü neye vermeli

Para mı, onur mu, taş dikenli yol

Ağacın köküne inmek mi yoksa

Çırpınıp duruyor yaprak dediğin.

Sevdiğim bir türkünün sözlerini aldım. Şairi Zülfü Livaneli, hayatı güzel dile getirmiş. İnsanın ömrünü neye verdiği çok önemli. Bir ömrü niçin yaşadığı, ömrünü nerede, kimlerle geçirdiği, hangi amaçlar için mücadele ettiği, dönüp arkasına baktığı zaman bin ömrüm olsaydı yine aynı yollardan geçerdim, aynı amaç uğruna mücadele ederdim mi diyoruz, yoksa cahillik yaptık keşke yapmasaydık mı diyoruz.

Bu muhasebe önemli.

Birlikte omuz omuza yürüdüğün, koştuğun, düştüğün, yaralandığın ama yılmadığın yine ayağa kalktığın dostlarınla beraber misin?

Düşen dostlarına el uzatabiliyor musun?

Yoksa harcanıp gidiyor ömür dediğin. Veya harcayıp gidiyor musun dost dediğini.

Ömrü güzel insanlarla, iyi insanlarla, iyilerle beraber olarak geçirmek gerekiyor. Arkamıza baktığımız zaman şunu diyebilmeliyiz; ne güzel insanlar tanıdım.

Güzel insanlar bu dünyada adeta cenneti sana yaşatırlar. İnsanlığı, adamlığı, fedakârlığı, adabı, edebi, cömertliği, infakı, Yaradan'a kul olmayı yaşayarak sana gösterirler.

İşte böyle dostlara ömür vermeli. Bu dostlar dünyalarını değiştirmiş olsalar bile gönüllerdeki yerlerini her zaman artarak koruyorlar, korumalılar. Hz. Mevlana'nın dediği gibi;

Öldükten sonra bizim mezarımızı yeryüzünde aramayınız, arif kişilerin gönlü bizim mezarımızdır. Doğru ama Hazretin Konya'daki türbesi dünyada en fazla ziyaret edilen yerlerden. Demek ki mezar deyip geçmemeli, gönlü olan, gönül veren büyüklerin kabri şeriflerini ziyaret etmeli. Farklı iklimler bazen bu ziyaretlerde yaşanıyor.

Bir insan ömrünü neye vermeli? Allah için çalışana, Allah için fedakârlık yapana, Allah için sevene vermeli. Onlar gibi olmaya çalışmalı. Sahip olmakla olduğunu sananlar, sahip olduklarını kaybedince dımdızlak ortada kalıyor. Ancak olmayı seçenler çamura da düşse değerinden hiçbir şey kaybetmiyor.

Şu soru önemli; sahip olmak mı, ya da olmak mı?