Vatana sahip aramak

Merhum Prof. Dr. Recep Doksat hocamız 1986 yılında Öğüt dergisinin 9. sayısında aynen şöyle diyordu: "Hıristiyan-Roma-Elen kültür kalıntıları ihya edilerek Anadolu'yu bir müze halinde batı'ya peşkeş çekmek ve ilk buhran halinde de bunlar zaten bizim topraklarımızdı diyerek el koymalarına yol açmak ihanet değilse de bir gaflettir. Bir Anadolu Uygarlıkları masalı tutturulmuş gidiyor. Yani biz Türk değiliz. Hasbelkader Müslümanlaştırılmış Anadolu halklarının kalıntılarıyız. Anadolu halkları da ayrı ayrı uygarlıklar kurmuşlardır. Ve bu uygarlıkların ayrı ayrı kalıntıları olan bizler ayrı bir milletiz. Hıristiyan-Yunan-Latin temellerine dayanan bir tarih, bir mazi anlayışı bize empoze ediliyor. Hem Türklükten, hem Müslümanlıktan koparılmak üzere bir kampanya yürütülüyor. Maalesef sorumlularımız, hükumet ve devlet adamlarımız, siyasilerimiz bunun idrakinde değiller. Bir gaflet içinde Anadolu Uygarlıkları sergileri açılıyorlar. Ne demek Anadolu Uygarlıkları? Anadolu'da bir Türk Milleti vardır. Ve bu millet Müslüman'dır. Anadolu'da bir Türk İslam Medeniyeti vardır. Benim Frigyalı ile, Noel baba ile, Meryem Ana ile alakam belli ölçüdedir. Mutasavver, mustakbel, muhtemel bir Haçlı istilasına karşı şimdiden topraklarımızın tapularını onlara teslim edercesine, peşkeş çeken bir tavır içerisindeyiz." Yıllar evvel merhum Prof. Recep Doksat hocamızın da dikkat çektiği şekliyle bu vatana sahip arama gayret ve çabaları hayli mesafe kat etmiş durumda. Gün geçmesin ki gazete sütun ve sayfalarında bir Anadolu Uygarlıkları(!) taşı, tapınağı, kilisesi, havrası, sinagogu, antik kenti, mezarı, höyüğü, köyü bilumum Haçlı'yı çağrıştıran yıkıntı bulunmasın. Unesco, Dünya Bankası, AB fonlarının desteklediği ve belediyelerimizin de isteyerek ve dahi istemeyerek önayak olduğu kazı ve antik kent çalışmaları canhıraş hızıyla devam ediyor. İzmir'de dokuz sinagog restore edilecek. "Bütün bunların yanında birde ABD'den  milyon dolarlık bir hibe yardımı alınmakta, Musevi sanatçılar; Liza Mineli, Barbara Sterisand ve Celine Dion'a İstanbul'da bir konser verdirerek 9 sinagonun onarımı için kalan paranın toplanacağı, İzmir Ticaret Odası yetkilileri tarafından açıklanmakta, Mimarlar Odası'nca desteklenmektedir" (Gazetem Ege 20.05.2005). Ayrıca, "Agora'nın ve 16 bin kişilik amfi-tiyatronun gün ışığına çıkarılması için 'Agora ve Çevresi Koruma-Geliştirme ve Yaşatma Projesi'nin uygulamaya konacağı açıklanmıştır. Bu projeler kapsamında 'Havra Sokağı' ve 'Tarihi Kemeraltı Çarşısı'nı Koruma' çabaları, Karen Fogg'un misyonerlik çalışmaları uzantısı içinde yer alabilmektedir" (Cumhuriyet gazetesi 21.07.2005). Bartholomeos, İzmir'deki Aya-Vukla Kilisesi'ni de istiyor: "Bir başka tuzak da İzmir'in Basmane semti kapılar mevkiinde bulunan Aya-Vukla Kilisesi'nin Fener Rum Ortadoks Patriği tarafından onarılarak yeniden gündeme getirilmesi. Bartholomeos, bu kiliseyi ekümeniklik alanında görmek arzusunda. Kurtuluş savaşında çeşitli ihanetlere karışmış olan bu kilise yeniden gündeme getirilerek İzmir'e ne rol yüklenmek isteniyor" (Gazetem Ege 20.06.2005). Olaya İzmir penceresinden baktığımızda; kilise ve sinagog onarımları, Bartholomeos'un istemleri, İzmir'in tarihteki o eski konumuna (Başbakan'ın yakıştırması) özlem duymak olmuyor mu? Yabancı azınlık vakıflarının kilise, sinagog ve patrikhanelerle ilgili istemlerine başım-gözüm üstüne demek,toprakları yabancılara satmak bir anlamda ülkeyi "gavurlaştırmak" sayılmıyor mu?