Toprak kaybeden ama para kaybetmeyen Sultan!

Amcası Sultan Abdülaziz, zekâsı ve politik kabiliyetinden dolayı yeğeni Abdülhamit'i, serbest bir ortamda yetiştirdi. Şehzadeliğinde, Maslak çiftliğinde toprak işleriyle meşgul oldu. Buğday yetiştirdi, koyun besledi, boyacılıkta kullanılan zehirli, bazik kurşun karbonat ticareti yaptı. 

Bu ticaretlerinin yanında borsayla da fazlasıyla haşır neşir bir padişah olan II. Abdülhamit, Rum banker Yorgo Zarifi'nin tavsiyeleriyle yaşanan finansal krizlerden zengin bir padişah olarak çıktı.

Çünkü Sultan Abdülaziz de banker Zarifi aracılığıyla hisse senedi ve borç senetleri alıp satıyordu. Şehzade Abdülhamit 1873'ten itibaren Avrupa'da etkili olan finansal krizden, Güney Afrika'daki altın madenlerinin keşfedilmesine kadar daha birçok spekülasyondan Rum Yorgo Zarifi aracılığıyla haberdar oluyordu. 

Hatta borsa kuşu Rum Yorgo Zarifi'nin 1884 yılındaki ölümünden sonra gerçekleşen olaylar zinciri II. Abdülhamit'in mal varlığının büyük bir kısmını kaybetmesine neden oldu. Sultan Abdülaziz'in tahtan indirilmesinde aktif rol oynamasına karşılık, Rum Yorgo Leonidas Zarifi'ye II. Abdülhamit hiç dokunmamış. 

II. Abdülhamit halledildiğinde mallarının bir bölümü nakdi olmak üzere gayrimenkuller ve yanında taşıdığı mücevherlerden oluşmakta idi. II. Abdülhamit'in parasının büyük bir kısmı Osmanlı bankalarında değil, Deutsche Bank, Barclay Bank, Crédit Lyonnais gibi Avrupa bankalarında olduğu söyleniyor.  Gayrimenkullerinin büyük bir kısmının Türkiye Cumhuriyeti'nin sınırları dışında olduğu da biliniyor, yani II. Abdülhamit'in kaybettiği yalnız vatan toprağı! 

Mesela Kıbrıs!

91 Harbi'nde ağır yenilgi alan Osmanlı ordusu, Ayastefanos antlaşması ile (3 Mart 1878) ağır şartları kabul etmek zorunda kalmış. Balkanlardan kaçarak canlarını kurtarmaya çalışan yüz binlerce Rumeli göçmeni aç ve perişan halde İstanbul'a sığınmıştı.

Tam bu sırada, Sultan Abdülaziz'i tahtan indirilmesine sebep olan bir dizi yürüyüşler ve gösterilerle Padişah'ın halledilip ölmesine (öldürülmesine) uzayan olaylar (30 Mayıs darbesi ile 1876) manzumesinin aynısı, İstanbul'da 1878 yılının Nisan ve Mayıs aylarında gösterime girdi.

Başrolünde Ali Suavi adında Sofya Ticaret Mahkemesi Reisi olan kişinin yanında bin kadar Rumeli göçmeni ile 20 Mayıs 1878 yılında Çırağan Sarayını basması neticesinde çıkan olaylarda, İstanbul halkı ve Sultan çok korktu.

Sultan II. Abdülhamit, İngiliz Elçisi Layard'ı, sarayına çağırarak; Çırağan olayının sadece Ali Suavi ve birkaç yüz muhacirin girişimi olmadığını, bu olayın arkasında ordunun ve yüksek bürokrasinin bulunduğunu söyleyerek, Elçiden yardım istemiştir. II. Abdülhamit, Layard'a, şahsına ve ailesine yönelik daha ileri bir hareketin olması halinde İngiltere'nin kendisini koruyup korumayacağını sorar.

Büyükelçi Layard, bu konuyu Londra ile paylaşmadan ve oradan talimat almadan şahsen bir karar veremeyeceğini söyleyerek sultanın yanından ayrılır. 

Büyükelçi Henry Layard'ın İngiltere'ye geçtiği II. Abdülhamit'in koruma talebi, İngiliz Kraliçesi Victoria tarafından Kıbrıs adası istenerek (4 Haziran 1878) kabul edilmiştir. Kıbrıs adası, İngiltere'ye Osmanlı'yı Ruslardan koruması karşılığında değil, II. Abdülhamit'i koruması karşılığında verilmiştir.  

Anlatıldığına göre, Osmanlı-Rus savaşı sebebiyle İzmit Körfezi'nde demirli olan İngiliz donanmasının en büyük zırhlı gemilerinden biri olan Helicon gemisi, herhangi bir durumda II. Abdülhamit'i gemiye almak üzere Ortaköy açıklarına çekilmiş ve uzun bir süre burada tutulmuştur. Sözüm ona bu olaydan hemen sonra II. Abdülhamit, Elçiyi çağırıp ruh halinin iyi olmadığı bir dönemde bu antlaşmanın yapıldığını söyleyerek, iptalini istemiş. Tabi ki, Berlin konferansından (13 Temmuz 1878) bir gün önce 12 Temmuz günü Lefkoşa burçlarına İngilizler bayraklarını çekmiş.  

Yazıyı şöyle bitirelim; Mete Han babası Teoman'ı devirip devletin başına geçtikten sonra Moğol kökenli Tung hu'ların ağır siyasi baskısına maruz kalmıştı. Bunlar Mete Han'dan, önce sevdiği atını istemiş, Mete Han da atını vermişti. Daha sonra eşini istemişler, Mete Han onu da vermişti. Ancak ufak bir toprak parçasını istediklerinde, atım ve eşim benimdir onları veririm, ancak toprak milletindir, onu nasıl verebilirim demiş ve ani bir baskınla o kavmi darmadağın etmiştir.

Tarih konuşuyor! 

Söze ne hacet.