Perdeler kapanırken

Dünya kupası bir sahne. Kendini göstermek isteyen genç yeteneklerin, hala bitmediğini göstermek isteyen eski kurtların, en iyi olduğunu göstermek isteyenlerin, sadece o an orada bulunmanın bile yeteceği insanların çıkıp hünerlerini sergiledikleri bir sahne... Bu kupada da başarılı olanlar, başarısız olanlar, sahnede ayağı takılıp dalga konusu olanlar vardı. Turnuvanın en büyük hayal kırıklığı tartışmasız İspanya'ydı diyebiliriz. Son 3 büyük kupayı alan İspanyollar, daha ilk turda elenip evlerine dönerken; ''tiki taka'' da, dönem dönem başarılı olmuş her futbol tarzı gibi tarihin sayfalarında yer almaya başladığını hissettiriyordu. İspanya'nın yanı sıra İtalya, İngiltere gibi geçmişleri ve futbol kültürleri büyük takımlar da ilk turda evlerinin yolunu tutarak sahneden erken ayrılmak zorunda kaldılar. Portekizli yıldız Ronaldo, en çok para kazanan teknik direktör olan Capello, Brezilya'nın forvet hattı ve 2002 Dünya şampiyonu Scolari, Balotelli ilk akla gelen hayal kırıklıklarıydı. Turnuvada dikkat çeken hayal kırıklıklarından biri de hakem hatalarıydı. Belki hakemimiz Cüneyt Çakır bizi gururlandırdı, ancak bu turnuvada özellikle ev sahibine lehine yapılan hatalar çok konuşulacak cinstendi.Tabi ki turnuva kendi efsanelerini de çıkardı. James Rodriguez, 6 gol 2 asist ile hem gol krallığını aldı, hem de futbolseverlerin gönlünü kazandı. Hep en geride ve yalnız kalan kaleciler ise bu turnuvayı çok başarılı geçirdiler. Howard'ın efsane performansı, Kosta Rika'lı Navas, Meksika'lı Ochoa ve tabi ki altın eldivenin sahibi Manuel Neuer... Futbolun yalnız insanları bu kez ülkelerini sırtlarına alıp taşıdılar. Ve şampiyon: Almanya, hızlı, sağlam ve pasa dayalı futboluyla en başından beri turnuvanın en iyisiydi. Finalde sıkıntı yaşamalarına rağmen yine de bu kupayı en çok hak eden onlardı. 2018 Rusya'ya kadar biz futbolseverlerin aklının bir köşesinde yer edecek anılar edindik. Alkışladık, mutsuz olduk, saygı duyduk... 2018'de bu sahnede Ay'ımızla Yıldız'ımızla bizim de olmamız dileğiyle...