Nice yüz bin vebal aldık Her biri bir dağa benzer

Yunus Emre'ye ait olan bu dizlerin aslı, bilindiği üzere şöyledir:

'Nice yüz bin günah ettik

Her biri bir dağa benzer'

Günah kavramı daha çok şahsi hataları, kusurları ve yanlış davranışları anlatırken vebal ise, genellikle üçüncü şahısların ve toplumun hukukuna taalluk eden hatalı davranışları ihtiva eder.

Vebal, sahibinin dünya ve ahiret hayatına ait sonuçları itibariyle daha ağır ve daha dehşetli bir cürümdür.

Bulunduğunuz makam ve mevki itibariyle, sahip olduğunuz yetki itibariyle toplumda bir çığır açıyorsunuz, bir yol vuruyorsunuz ki sadece yaşadığınız çağdaki hemcinslerinizi değil, onların torunlarının ve daha kaç nesil sonraki torunlarının hayatını da etkilemeye devam ediyor.

Açtığınız çığır, vurduğunuz yol insanların ve toplumun hayrına ise, gelişip ilerlemesine, milletler arasındaki yerinin yükseltmesine katkı sağlayan düzenlemeler ise, sizin vefatınızdan sonra da amel defteriniz kapanmayacak ve sevap hanenize puan yazılacaktır.

Açtığınız çığır, vurduğunuz yeni yol, imza attığınız yeni düzenlemeler, insanların ve toplumun gelişmesine değil de gerilemesine, ahlaki çöküşüne ve git gide yoksullaşmasına, maddi kayıplara uğramasına sebebiyet veren şeyler ise, o durumda da amel defteriniz kapanmayacak ve kıyamete kadar söz konusu kötülüklerden size de pay ayrılacaktır.

'Kim güzel bir işe aracı olursa ondan ona bir pay vardır. Kim kötü bir şeye aracı olursa ondan da ona bir pay vardır. Allah her şeye, herkese gıda ulaştırır, Mukît'tir.' (Nisa:85)

Bu ölçüler ve bu ilkeler ışığında yaklaşık çeyrek asır içinde ülkemizin geldiği ve getirildiği hazin noktaya, korkunç uçurumun başına bakarak bu korkunç vebale öncülük edenlerin ve sürekli destek olanların ne büyük bir vebal altına girdiklerini söyleyebiliriz.

Ekonomisi dibe vurmuş, yoksulluk had safhalara ulaşmış, buna bağlı olarak korkunç ahlaki çöküntüler ve çürümeler toplumun her kesiminde kol gezeye başlamış, yönetici takmının ve yakn çevresinin imza attıkları yolsuzluklar dillere destan olduğu halde halen işlenmeye devam etmiş, genç nesillerin ülke ile ilgili umutları tükenmiş başka başka ülkelere kapak atma yarışına girmişler…

Ülkenin geldiği ve getirildiği noktadaki veballerin listesi kitaplara sığmayacak kadar büyük ve derin, elbette bu durumdan hem bu çığırı açanlar hem de onlara her seçimde destek olan kitleler sorumludurlar.

Kitleler, hiç olmazsa bundan sonraki nesilleri için, ülkenin geleceği için daha akıllıca davranışlar sergilemeli ve seçimler yapmalıdırlar.

Daha ağır veballeri taşımaya artık kimsenin gücü yetmemektedir.