Kötü yönetim kötü sonuç

Macar romancı Dezsö Szabo, "Sürüklenen Köy" adlı romanının önsözünde der  ki : "Hayat üzerinde yazılan kuralları okumak hoş olsa da hayatı yaşamak daha hoştur". Bu tespiti ekonomiye uyarlarsak, şöyle söylememiz gerekir: "Ekonomik teorileri bilmek hoş olsa da uygulama daha hoştur". Zira birçok ekonomik teorinin gerçek hayatta uygulaması bulunmuyor. Bir başka deyişle, bazı teoriler, uygulamalardan çıkarılmamış, öylesine ortaya atılmıştır. Bu sebepten derler ki: "Ekonomik teorilerden uygulama, ekonomik uygulamalardan da, ekonomi yönetimi daha önemlidir".Ne yazık ki, ülkemizde en kötü olan da ekonomi yönetimidir. Ekonominin teorisini bilenler var, başarılı uygulayıcılar  da var, fakat milli anlayışa sahip yöneticileri henüz yönetimin başına getiremedik. Bundan dolayıdır ki,  son yıllarda ekonomi, ülkemizden yönetilmiyor. Ekonomimizin yönetimi tamamen IMF'ye ihale edilmiş durumda. IMF diyor, hükümetler yapıyor. Bunun da adı ekonomiyi yönetmek oluyor. Bu gidişatı değiştiremediğimiz için zenginlik içinde fakirlik, asalet içinde zillet yaşıyoruz   Ekonomimizin kötü yönetildiğini ifade ediyoruz. Aslında "hiç yönetilmiyor" demek, gerçeğe daha uygun düşüyor. Dünyanın ikinci altın rezervine sahip olan Türkiye'de, altın üretiminin yapılmaması, yönetimsizliğin delili değil mi?  TÜBİTAK ve MTA'nın Başbakanlığa sunduğu bir raporda deniliyor ki: "Yılda 160 ton altın ithal etmek zorunda kalan Türkiye'nin 6 bin 500 ton altın rezervi bulunmaktadır". Aynı rapora göre, mevcut altın madenlerinin işletilmesi durumunda 6 bin 500 kişiye doğrudan 105 bin kişiye dolaylı istihdam sağlanacaktır. İTÜ Maden Mühendisliği bölümü öğretim üyelerinden Prof. Dr. Gündüz Ateşok diyor ki: "Artık zengin madenlerin fakir bekçisi rolünü oynamamalıyız". Korkumuz o ki, bu bekçiliği bile arar duruma düşeceğiz. Çünkü  AKP hükümeti, "babalar gibi" diyor ama,  esasında "babaların haylaz çocukları gibi" her şeyi satılığa çıkardı. Ucuz pahalı demeden, madenlerimizi,  stratejik kuruluşlarımızı, hatta en verimli topraklarımızı bile yabancılara satıyorlar. Bu akıl almaz işler, sihirli, karşı konulamaz kabul edilen "özelleştirme" uğruna yapılıyor. Halbuki özelleştirmenin sihri bozulalı çok oldu. Birçok ülkede özelleştirme yerden yere vuruluyor. En çok özelleştirmeyi, en kısa zamanda yapanlara kahraman unvanı verilmişti. Şimdi ise  aynı kişiler, o unvanın zıddıyla anılıyorlar.  Fakat Türkiye'de özelleştirme hâlâ gündemde. AKP hükümeti de selefleri gibi özelleştirmeye can kurtaran simidi gibi yapıştı. Özelleştirmede iddia ne idi? Mülkiyet halka yayılacaktı. Halkın katılımıyla zarar eden kuruluşlar, kâra geçecek ve ekonomi canlanacak, sanayi de hızlanacaktı. KİT'ler devlete yük olmaktan çıkacak, istihdam, vergi gelirleri ve zenginlik artacaktı. Bunların hiçbirisi ne Türkiye'de, ne de özelleştirme yapan diğer ülkelerde gerçekleşti.Ekonomideki bu kötü yönetimden ve elimizdeki tabii kaynaklarımızdan az veya çok herkes haberdardır. Ancak,  çoğumuzun bilmediği başka nakdi kaynaklarımız da vardır. Onlar da atıl vaziyette duruyor.  Meselâ, Türkiye'nin dışarıda 100 milyar dolar parası var. Bazı vatandaşlarımız, ülkemizdeki yönetime güvenemedikleri için bu parayı yurt dışında tutuyorlar. Dahası, Türkiye'de yastık altında, sandıkta, kolda, boyunda 4 bin 500 ton altın var. Değeri 80 milyar dolar. Bunların yanında, bankalarımızda vatandaşlarımızın 50 milyar dolarlık döviz, 80 milyar dolarlık TL. mevduatı bulunmaktadır. Sadece bu saydığımız nakdi kaynaklarımızı yatırıma dönüştürsek, Türkiye şaha kalkar.Evet, elimizde yeterinden fazla kaynaklarımız var. Fakat bunları kullanmıyoruz, kullanamıyoruz veya kullandırtmıyorlar. Her neyse, kullanılmayan kaynak, yok hükmündedir. Peki, böyle geldi, böyle mi gitsin?.  "Hayır gitmesini" diyorsak, milli kaynaklarımızın, milli kalkınmamız için kullanılmasını istiyorsak, "Milli Ekonomi Modeli" diyenleri iktidar etmemiz şarttır.