İmam Zeynelabidin'in YezİT’e seslenişi

İmam Zeynelabidin'in (a.s.) Şam'da, sarayında YezİT'e ve orada bulunan saray erkanına hitabından bir kısım:

"Beni tanıyan tanır; tanımayana da atalarım ve ailemin kimler olduğunu haber vereyim.

Ey insanlar! Ben Mekke ve Mina'nın, Zemzem ve Sefa'nın oğluyum.

Ben, abasının eteğinde Hacerü'l-Esved'i taşıyarak yerine yerleştirenin oğluyum.

Ben, tavaf ve sayı herkesten daha üstün edenin oğluyum.

Ben, haccı en üstün eda edenin ve telbiye diyenin oğluyum.

Ben, Burak'a binip göğe çıkanın oğluyum.

Ben, geceleyin Mescid-i-Haram'dan Mescid-i Aksa'ya varan Peygamberin oğluyum.

Ben, Cebrail'le Sidretü'l-Müntehâ'ya varan Zatın oğluyum.

Ben, hakkında, "Yaklaştı, yakınlaştı; iki yay kadar kaldı yahut daha da yakın" denen Zatın oğluyum.

Ben, Allah-u Teâlâ'ya en çok yakınlaşanın oğluyum.

Ben, gökte meleklerle birlikte namaz kılanın oğluyum.

Ben, Allah'ın dilediği, kendisine vahyedilenin oğluyum.

Ben, Muhammed Mustafa ve Aliyyü'l Mürteza'nın oğluyum.

Ben, Allah'tan başka ilah yoktur deyinceye ve kelime-i tevhidi ikrar ettirinceye kadar savaşanın oğluyum.

Ben, Resûlullah'ın huzurunda iki kılıçla savaşanın, düşmana iki mızrakla vuranın, iki kere hicret edenin, iki kere biat edenin, Bedir'de, Huneyn'de kafirlerle vuruşanın, göz ucuyla bakıncaya kadar bile Allah'a şirk koşmayanın oğluyum.

Ben, mü'minlerin sâlihi, peygamberlerin vârisi olanın, müşrikleri ortadan kaldıranın, dine bidat katanların köklerini kazıyanın, Müslümanların emirinin, savaşların nurunun, ibadet edenlerin ziynetinin, ağlayanlara baş tacı olanın oğluyum.

Ben, sabırlıların en sabırlısının, Peygamberin Ehl-i Beyt'inin en üstün namaz kılanının oğluyum.

Âlemlerin Rabbinin resulü Yâsîn'in (Muhammed'in) soyundan olan, gecelerini ibadetle geçirenlerin en üstünü bulunanın; Ben, Cebrail'le güçlendirilen, Mikail'le yardım görenin oğluyum.

Ben, Kureyş'in en üstününün oğluyum. Ben, Allah ve Peygamberinin davetini kabul eden mü'minlerden ilkinin oğluyum.

Ben, imanda herkesten öne geçenin, saldırganların belini kıranın ve müşrikleri ortadan kaldıranın oğluyum.

O, düşmanların neslinin kökünü kazımış, küfür topluluklarının omurgasını kırmıştır.

O, sabit ve güçlü bir kalbe, sağlam ve dayanıklı bir iradeye ve yıkılmaz bir azme sahiptir. Mızraklar savaşta birbirlerine çarpıp karıştığında onları bir değirmen gibi ufalayıp un ufak eden ve rüzgara savurduğu cesur bir aslan gibidir.

O, Arap'ın efendisi, savaş meydanının aslanıdır; iki meş'arın vârisi ve iki oğlun Hasan ve Hüseyin'in babasıdır.

Evet O, (ki tüm bu sıfat ve özellikler yalnızca ona özgüdür) dedem Ali bin Ebu Talip'tir.

Ben, dünya kadınlarının efendisi Fatımatu'z-Zehra'nın oğluyum.

Ben, Kerbela şehidi Hüseyin'in oğluyum.

Ben yüceler yücesi Rabbimin vahiy gönderdiği kimsenin oğluyum. Ben Kerbela'da katledilen Hüseyin'in oğluyum.

Ben, Ali Murtaza'nın, Muhammed Mustafa'nın, Fatıma Zehra'nın, Hatice Kübra'nın, Sadru'l-Münteha'nın ve Tuba ağacının oğluyum.

Ben Hüseyin b. Ali b. Ebu Talib'im!

Ben malı yağmalanmış, ailesi esir alınıp buraya getirilmiş adamın oğluyum.

Ben, kana bulanmış kişinin oğluyum.

Ben kanını son damlasına kadar Rabbi uğruna verip al kanlara boyanan o eşsiz yiğidin oğluyum.

Ben, mateminde meleklerin ağladığı kişinin oğluyum.

Ben, kuşların mateminde hıçkırarak ağladığı kişinin oğluyum."

İmam Zeynelabidin (a.s.) o kadar bu iftihar dolu hamasetlerden bahsetmiştir ki insanların ağlama sesleri yükselmiş ve orada büyük bir tepki ve inkılap oluşmuştur.

YezİT oradakilerin heyecan ve gazap ile karışık pişmanlık duygularını görünce paniğe kapılmış ve müezzine ezan okumasını istemiştir. Bu şekilde İmam Zeynelabidin'in sözünü bastırabileceğini ve susturacağını düşünmüştür.

Müezzin kalkıp ve ezan okumaya başlayıp, "Eşhedü enne Muhammeden Resulullah" dediğinde, İmam aleyhisselam YezİT'e dönerek şöyle buyurur: 

"Adı anılan Muhammed senin mi deden yoksa benim mi dedem? Eğer deden olduğunu iddia edersen yalan söyler ve kafir olursun ve eğer benim dedemse neden onun ailesini öldürdün ve hepsini kılıçtan geçirdin?"