Blair'den çıkarılması gereken dersler

İngiltere Başbakanı Tony Blair 27 Haziran'da görevinden istifa edecek. 1997 yılında göreve gelen Blair tam 10 yıldır İngiltere'nin başında. Bugünlerde Avrupa basınının bir numaralı gündemi Blair'in geride bıraktıkları, yani mirası. Mesela Guardian gazetesi manşetine, Tony Blair'in şu cümlesini taşımış: "Doğru olduğuna inandığım şeyleri yaptım".Bu cümle gerçekten çok anlamlı. Çünkü Blair, yaptıklarının en azından İngiltere halkı tarafından tam anlamıyla onaylanmadığının ve "yaptıkları" içerisinde tüm dünyayı rahatsız eden birçok icraatın bulunduğunun farkında. Ama bütün bunlara rağmen "yaptıklarının doğruluğuna" kendisini inandırmış görünüyor.Blair'in bıraktığı mirasla ilgili yapılan çarpıcı tespitlerden biri de Guardian'dan Tarık Ali'ye ait. Tarık Ali, "Blair'in en büyük sadakati Beyaz Saray'aydı. Bunun sonucunda ortaya bir nefret mirası çıktı ve bu başbakanlığını sona erdirdi" diyor ve şunları ekliyor:Blair'in konuşmasında vatanseverlik teması vardı. 'Bu kutsal vatan', 'Dünyanın en muhteşem ülkesi' ifadeleri... Ama ne her sokak başında görülen McDonald's, Starbucks, Benetton markalarından ne de İngiltere'nin dünyada nasıl görüldüğünden söz etti: Yani 'imparatorluk kulübesindeki en iyi saldırı köpeği' imajından. Blair, Irak'ta kan akmaya, bombalar patlamaya devam ederken ayrılıyor. Blair'in en büyük sadakati hep Beyaz Saray'ın ev sahiplerineydi..."Bir başka yorum da şu anlamlı cümleyle özetlenmiş:"Tony Blair, Başbakan, 1997-2007. Miras: Irak"Bütün bu örnekleri neden verdim? Açıklayayım. Blair, iyisiyle kötüsüyle 10 yıldır İngiltere'nin başında. İşbaşına geldiği gün toplum nazarında çok yüksek bir kredisi bulunan Blair, İngiltere adına birçok faydalı işe de imza atmış olabilir. Ama son noktada Blair denilince akla gelen tek şey, "Bush'un fino köpeği" benzetmesi, İngiltere denilince akla gelen ilk şey de, "imparatorluk kulübesindeki en iyi saldırı köpeği".Blair bugün ABD'ye kul köle olmanın en ağır faturasıyla karşı karşıya. Hem de bu fatura sadece kendi kişisel "fino"luk imajını değil, "üzerinde güneş batmayan İngiltere" imajının yerle bir edilmesine de neden olmuş.ABD, 10 yıldır Blair'in en yakın müttefiki, Bush da en iyi dostuydu! Ama bugün, yani Blair'in gözden düştüğü şu sırada ne ABD'den, ne de Bush'tan ses yok. Ses olmadığı gibi, geçmişte onlarla yapılan teşrik-i mesai, Blair'in bu acı sona gelmesindeki en büyük sebep. İngiltere kamuoyu, ülkesini ve kişiliğini ABD'ye teslim etmiş bir siyasi iradeye kesinlikle sahip çıkmıyor ve cezalandırıyor.Bu "düşmüş Blair" örneğinden çıkarılması gereken çok anlamlı dersler bulunuyor. Özellikle bugünkü siyasi iktidarın Blair'in acı sonuna bakıp, kendisine dair esaslı çıkarımlar yapması elzemden de öte bir mecburiyet.ABD ile dost ve müttefikliğin acı faturası bugün Blair'e, yarın size!Kaldı ki, Blair ve İngiltere medeniyet olarak, politika olarak birbirleriyle kardeş! Bizim gibi medeniyet farkı bulunan ve onlara göre düşman safında yer aldığımız bir ortamda, ABD ile oturup kalkmanın faturasının ne denli ağır olacağını iyi hesaplamak gerekiyor. ABD ile özde bir yakınlığı bulunan İngiliz halkının onaylamayıp cezalandırdığı bu ilişki biçimini, onurlu Türk halkının görmezden geleceğini düşünmek safdillikten öte bir şey değil. Hele hele Türkiye gibi beşbin yıllık tarihe sahip şanlı bir ülkenin, imparatorluk kulübesine bağlanmak gibi bir aşağılanma düşüncesine ortam hazırlanması bile en büyük ihanet.