Gerçekten ne diyeceğimi bilemediğim bir durum yaşıyoruz.
İnsanın inanası gelmiyor. Faroe Adaları:2 - Milli takımımız:1 Böyle bir şey nasıl olabilir? İnanmak mümkün değil.
İlk yarı hava şartları dedik. Rüzgar ters esiyor falan. Hadi bir bahane uydurduk.
İkinci yarı hallederiz diye düşündüm. Peki ikinci yarı. Yine mi rüzgar ters esiyordu.
Bahane de yok. Gittik 2 gol yedik. Maç 2-0 olunca bu maç böyle bitmez düşüncesi içindeydim.
Hep umut ettim. Bir şekilde döner dedim. 2-1 oldu. Hadi bari beraberliği kurtaralım da hiç değilse dünyaya konu olmayalım diye düşündüm.
Fakat hepsi boşuna ve nafile. Bu bir kabus mu? Yoksa hakikaten bir gerçek mi? Tabii ki kabus değil. Gerçek. Peki neyin gerçeği?
Bu kendi kendimizi kandırmanın sonucu. Şu durumda kendi dünyamızda kendimizi avuttuğumuz gerçeği.
Bu nasıl bir maçtı? Her zaman kaleye şut atarız. Yahu koskoca maçta 2 ya da 3 kere mi şut attık. Hepsi o.
Bu durumda bütün bir kamuoyunu aptal yerine mi koyuyorsunuz yoksa dalga mı geçiyorsunuz.
Bu sorunun muhatabı kim peki. Kuntz mu? Federasyon mu? Sayın Hamit Altıntop mu? Tabii ki onlar ama biz hepimiz de hatalıyız.
Kendimize güvenelim, aşağı kalır yanımız yok, marka değerimiz şöyle yüksek böyle yüksek deyip duruyoruz. Demek ki biz kendimiz de muhataplarımızı kandırıyoruz.
Şimdi artık teknik konuları konuşmak mümkün değil ama her halde son 40 yılın en hazin yenilgisi bu olmalı.
İngiltere'den iki kere 8 yediğimiz maçlar var. Onlarca beşlik olduğumuz maç var ki sayısını hatırlamak mümkün değil.
Ne var ki o yenilgilerin bile makul nedenleri var. En azından o şartlar altında bizden daha güçlü olduğunu düşündüğümüz takımlardı bunlar.
Bu hazin yenilgi tarihte benim hatırlayabildiğim en olamayacak yenilgi.
Şimdi sorumlular şunu iyi düşünmeliler. Bu ülkede futbol bir onur meselesi gibi görülüyor.
Doğru veya yanlıştır ama öyle. Tuttuğu takım uğruna kalp krizi geçirenler ve birbirini öldürecek kadar gözü dönenlerin oluşturduğu ortam.
Tabii böyle vukuatları onaylamak mümkün değil ama ortamın böyle olduğu bir ülkede böylesine bir yenilgiyi öyle hafife almak doğru bir tavır değil.
Onca maddi ve manevi boyutu olan bir konuda sorumlu mevkide olanlar bu yenilgiyi çok ciddi ele almalı ve ne gerekiyorsa yapmalı.
Evet bu organizasyonda bir üst lige çıktık. Sevinecek halimiz yok. Üzüntülüyüz.
Böyle bir durum tekrar yaşanmamalı çünkü dediğim gibi futbol bu ülkede şakaya alınacak bir oyun değil.
İnsanın inanası gelmiyor. Faroe Adaları:2 - Milli takımımız:1 Böyle bir şey nasıl olabilir? İnanmak mümkün değil.
İlk yarı hava şartları dedik. Rüzgar ters esiyor falan. Hadi bir bahane uydurduk.
İkinci yarı hallederiz diye düşündüm. Peki ikinci yarı. Yine mi rüzgar ters esiyordu.
Bahane de yok. Gittik 2 gol yedik. Maç 2-0 olunca bu maç böyle bitmez düşüncesi içindeydim.
Hep umut ettim. Bir şekilde döner dedim. 2-1 oldu. Hadi bari beraberliği kurtaralım da hiç değilse dünyaya konu olmayalım diye düşündüm.
Fakat hepsi boşuna ve nafile. Bu bir kabus mu? Yoksa hakikaten bir gerçek mi? Tabii ki kabus değil. Gerçek. Peki neyin gerçeği?
Bu kendi kendimizi kandırmanın sonucu. Şu durumda kendi dünyamızda kendimizi avuttuğumuz gerçeği.
Bu nasıl bir maçtı? Her zaman kaleye şut atarız. Yahu koskoca maçta 2 ya da 3 kere mi şut attık. Hepsi o.
Bu durumda bütün bir kamuoyunu aptal yerine mi koyuyorsunuz yoksa dalga mı geçiyorsunuz.
Bu sorunun muhatabı kim peki. Kuntz mu? Federasyon mu? Sayın Hamit Altıntop mu? Tabii ki onlar ama biz hepimiz de hatalıyız.
Kendimize güvenelim, aşağı kalır yanımız yok, marka değerimiz şöyle yüksek böyle yüksek deyip duruyoruz. Demek ki biz kendimiz de muhataplarımızı kandırıyoruz.
Şimdi artık teknik konuları konuşmak mümkün değil ama her halde son 40 yılın en hazin yenilgisi bu olmalı.
İngiltere'den iki kere 8 yediğimiz maçlar var. Onlarca beşlik olduğumuz maç var ki sayısını hatırlamak mümkün değil.
Ne var ki o yenilgilerin bile makul nedenleri var. En azından o şartlar altında bizden daha güçlü olduğunu düşündüğümüz takımlardı bunlar.
Bu hazin yenilgi tarihte benim hatırlayabildiğim en olamayacak yenilgi.
Şimdi sorumlular şunu iyi düşünmeliler. Bu ülkede futbol bir onur meselesi gibi görülüyor.
Doğru veya yanlıştır ama öyle. Tuttuğu takım uğruna kalp krizi geçirenler ve birbirini öldürecek kadar gözü dönenlerin oluşturduğu ortam.
Tabii böyle vukuatları onaylamak mümkün değil ama ortamın böyle olduğu bir ülkede böylesine bir yenilgiyi öyle hafife almak doğru bir tavır değil.
Onca maddi ve manevi boyutu olan bir konuda sorumlu mevkide olanlar bu yenilgiyi çok ciddi ele almalı ve ne gerekiyorsa yapmalı.
Evet bu organizasyonda bir üst lige çıktık. Sevinecek halimiz yok. Üzüntülüyüz.
Böyle bir durum tekrar yaşanmamalı çünkü dediğim gibi futbol bu ülkede şakaya alınacak bir oyun değil.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
Akın Göksu / diğer yazıları
- Bir varmış bir yokmuş / 21.04.2025
- Galatasaray Muslera'sız oynayabilirdi / 19.04.2025
- Günün adamı Livakoviç / 14.04.2025
- Bu nasıl üçüncü, bu nasıl lider? / 12.04.2025
- Mustafa'dan Fener'e hayat öpücüğü / 07.04.2025
- Fenerbahçe için hazin son / 03.04.2025
- Artık namağlup değil / 30.03.2025
- Bodrumspor beklendiği gibi çıkmadı / 29.03.2025
- Hak ettiğimiz yerdeyiz / 24.03.2025
- A Ligi'ne yaklaştık / 21.03.2025
- Galatasaray Muslera'sız oynayabilirdi / 19.04.2025
- Günün adamı Livakoviç / 14.04.2025
- Bu nasıl üçüncü, bu nasıl lider? / 12.04.2025
- Mustafa'dan Fener'e hayat öpücüğü / 07.04.2025
- Fenerbahçe için hazin son / 03.04.2025
- Artık namağlup değil / 30.03.2025
- Bodrumspor beklendiği gibi çıkmadı / 29.03.2025
- Hak ettiğimiz yerdeyiz / 24.03.2025
- A Ligi'ne yaklaştık / 21.03.2025