Sivri sinekle mücadele sanatı/ Kerim AKTACİR

İçinde bulunduğumuz yaz aylarında temel olarak iki sorunumuz vardır. Birincisi karpuz iyisini seçmek bir erkek için övünç kaynağıdır. Karpuzun iyisini evne götüren kişi için bu durum şampiyon olmuş takımın başkanı gibi bir ruh halini yaşatır insana. Ancak yazın  bence asıl sorunu sivrisinek meselesidir. O küçük kanatlı hayvan insana koca bir yazı rezil eder. Bundan dolayıdır ki bu konu ile ilgili cidi bir kimya sanayi vardır ve bizler her sene bu kuruluşların ürettiği kimyasallara bi ton para veririzde yinede savaşın galibi olamayız.Eskiden kimyasallar bu kadar yaygın değilken kare bir ucu olan plastik yaklaşık elli santim boyunda sopalar (sinek öldürüceği) olurdu. Annelerin halı döveceği babların sinek öldüreceği yaz aylarının vazgeçilmez aksesuarlarındandı. Evin babası elinde ki bu o dönemlerin önemli icadı ile koca bir yaz geçirirdi. Hatta elinde sinek öldüreceği ile çok poz vermiş amca tanırım. Evlerden gece boyunca çat ve çut sesleri ara sırada ah sesleri gelirdi. Tabi bu ah sesi sinekten değilde o anda sopaya yakın olan evin talihsiz çocuğundan gelirdi. Gecenini onikisinde sineği ıskalayan sinirli babaya muzipçe bir bakış ve çat. Ben bir yaz boyunca babamın bu cihazdan iki üç tane eskittiğini bilirim.Tam yeri gelmişken adamın biri haşere ilacı satar. Tabi satabilmek içinde ilacı bayağı över. İlaçtan alan kişilerden biri ertesi gün gelir. Satıcıya yav bu seni ilaç hiçbi işe yaramıyo sadece haşereleri biraz sersemletiyo gene ben gidip elimle öldürüyom. Diyince satıcı gayet pişkin öylede olur mahsuru yok der. Neyse biz mevzuya dönersek efendim doğanın bu küçük canlıları biz koca insan oğlunun tarih boyunca önemli düşmanlarından olmuşturlar. Şaka bir yana birçok ateşli hastalığında ana sebebi bu kanatlılardır. Zaten kanatları olmasaydı mücadelemiz bu kadarda zor olmazdı. Yalnız benim bir düşüncem var. Bu mahlukların belil bir zekayada sahip olduğunu düşünürüm. Hatta biraz espiri kabiliyetinede. Çünkü ne zaman fiziki bir müdahaleye kalksam tam son anda kaçmayı başarıyorlar. Bunu tam ben vuracakken yapmalarınıda bir dalga geçme olayı olarak değerlendiriyorum. Tabi o sinirle rastgele savrulan darbelerde kırılan vazolar, bardaklar ve lambalarda cabası.İşin hülasasına gelecek olursak belli bir zamandan sonra artık ısırılmak değilde bizi asıl rahatsız edenin sivrisineğin o tiz sesi olduğunu anladığımızda kevgir kıvamındaki vücudumuzun da bu haline alışmış oluruz. İşte insan oğulunun bu küçücük hayvana teslim bayrağını çektiği gün o gündür. Bence yıllardır kimya sanayi yanlış bir üretim politikası izlemektedir. Sivrisineklerin sesini kısacak bir bir ürün üretildiğinde her iki tarafta tahminim bu olaydan çok memnun olacak. Hem onlar rahat rahat kan ihtiyaçlarını giderecek hemde bizler zaten ısırılacağımız bir hayvan için uykumuzdan olmayacağız.