Seksenler dizisi ve 15 Temmuz

2012 yılının Ocak ayında TRT'de, 'seksenler' adlı dizi başladı. İtiraf edeyim 80'lerin sosyal vurguları, temaları iyi işlenmiş bir diziydi.
Tabi 2012 yılında Balyoz'un kumpas olduğu açıklanmamış, 17-25 Aralık süreci yaşanmamış, Gülen hain ilan edilmemişti henüz.
Dizi başladı ve birkaç bölüm sonra tarihler 12 Eylül sabah 04'ü gösterdi. Sokaklarda asker. Tabi darbe-asker-baskı-sindirme-yıldırma gibi kavramlar da çok iyi ve duygulandırıcı işlenmişti dizide.
Aradan 5 yıl geçti ve bu dizinin tekrarı veriliyor. Geçen hafta yine darbe bölümüne takıldım. Ama bu sefer başka düşünceler oluştu beynimde. Çünkü aradan geçen 5 yılda çok şey değişti.
Dizide asker sokağa çıkıyor. Mahallenin bir bölümü askerin sokağa çıkmasını alkışla karşılarken diğer bölümü mesafeli duruyor.
Ve asker, sokakta kimi yakalarsa dolduruyor kamyonlara. Ülkücüler bize dokunmazlar diye düşünürken bir anda dün çatıştıkları solcularla aynı kodeslere atılıyorlar.
Üsteğmen başçavuşa, "Bugün ne kadar kişi aldınız" diye soruyor. Başçavuş, "45 komutanım." "Çok az. Bizden daha çok kişi istiyorlar. Akşama kadar 150 kişi toplayın. Evlere baskın yapın. Şüpheli gördüğünüz herkesi alın" diye emir veriyor. "Emredersin komutanım."
Mahalleli, evlerindeki kitapları sobalarda yakmaya, saklamaya başlıyor. Hastalananlar, doktora sağ veya sol tarafım demekten korkuyor. Çantasından çekiç çıkan birisi, "Orak nerede, sen komünist misin!" diye sorgulanıyor.
Birisi bir başkasına kızdığı zaman, "Sus yoksa bu komünisttir, derim alırlar içeri" diyor. "Tamam abi tamam sustum" diye cevap veriyor. Analar ağlıyor, babalar üzüntüden kalp krizi geçiriyor, çocuklar yetim edasında.
Evet, o yıllarda 660 bin insan, neden tutuklandığını bilmeden toplandı, istiflendi, hakaretlere, işkencelere maruz kaldılar, aylarca sorgulanmayı beklediler.
Geride bıraktıkları ise belki de çilenin zirvesini yaşadı. Kendilerini ötelenmiş, fişlenmiş hissetmenin yanında sevdiklerinden habersiz kalmanın, haber alamamanın o kahredici halini yaşadılar. Geçim sıkıntısı ve çocukların feryatları da cabası.
Aradan 37 yıl geçti. O yıllarda yaşananlar ve o dizideki sahneler son bir yıldır yine tekrarlanıyor gibi.
Evet, FETÖ kalkışmasının üzerinden 1 yıl geçmek üzere. 100 binden fazla insan gözaltına alındı, soruşturmaya tabi tutuldu, tutuklandı veya görevlerinden uzaklaştırıldı.
Aynen 80 darbesine giden süreç gibi 15 Temmuz sürecine giden süreç ve bu süreci yönetenler ortada yok. Aynen dün gibi bugün de cumhurbaşkanından medyaya kadar herkes, 'darbenin arkasındaki odaklardan, gizli güçlerden' bahsediyor. Ama herkesin bildiğini, kimse itiraf edemiyor. Asıl faile kimse odaklanmıyor, bedel ödetmeye çalışmıyor.
Bedeli dün olduğu gibi bugün de sıradan vatandaşlar ödüyor. 5, 6 yıl öncesine kadar siyasi ve sosyal baskılardan korktuğu veya manen aldatıldığı için FETÖ okullarına, derneklerine vs. para yardımı yaptığı, banka işlemlerini bu zihniyetin, zamanın devlet erkânının açılışını yaptığı banka üzerinden gerçekleştirdiği için insanlar soruşturmaya tabi tutuluyor, tutuklanıyor, görevlerinden uzaklaştırılıyor ve toplum nazarında gayri resmi olarak fişleniyorlar.
Geride daha FETÖ'nün ne olduğunu, Gülen'in kim olduğunu bilmeyen, tanımayan anneler ağlıyor. Eşler sessiz çığlıklara dalmış. Çocuklar yetim ve fişlenmiş hissediyor kendini. 
Diğer taraftan, 'Gülen ile hayatımda görüşmüş, değilim' diyenlerin bırak Türkiye'yi, Pensilvanya'da, Gülen ile birlikte verdikleri mutluluk pozları yayınlanıyor ama bu kişiler FETÖ ile mücadele eden hükümet tarafından el üstünde tutuluyor, savcılardan ses çıkmıyor. Haliyle ortadaki tablo vatandaşı rahatsız ediyor.
Şu bir gerçek ki, FETÖ operasyonları öyle bir hal aldı ki, artık vatandaş FETÖ varlığından çok operasyonların mahiyetini sorgulamaya başladı.
Görünen o ki, aynen 77-80 sürecinde olduğu gibi 15 Temmuz'un bedelini de yine milletin ödediği ve ödeyeceği gerçeğidir.