‘Nefsine itimat eden aldanmıştır’

OKAN EGESEL

İmam Sâdık (a.s) şöyle buyurmuştur: "Biri abid, diğeri fasık iki insan camiye girer ama mescitten dışarı çıkarlarken o fasık sıddık (gerçek mümin) ve abid ise fasık olur. Sebebi şudur ki; o abid camiye girince ibadetiyle övünür ve tümüyle bunu düşünür. Ama fasık kötülüğünden pişmanlık düşüncesi içindedir ve bu yüzden de günahları için Allah'tan bağışlanma taleb eder."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Günahını itiraf edip gülen kimse Rabbine karşı böbürlenip ağlayan kimseden daha üstündür."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Rahatsız olduğun günah, Allah nezdinde seni kendini beğenmişliğe düşüren iyilikten daha hayırlıdır."
İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: "İsrailoğullarından birisi kırk yıl Allah Tebarek ve Teâla'ya ibadet etti ama ibadeti makbul olmadı. Kendi kendisine şöyle dedi: 'Başına gelen sendendir ve senden başkası suçlu değildir.' Bunun üzerine Allah Tebarek ve Teala ona şöyle vahyetti: Bu kendini kınaman kırk yıllık ibadetinden daha üstündür."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "İşlerin en kötüsü nefsinden razı olmaktır."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Sakın kendinden razı olma ki bu takdirde senden rahatsız olanlar çoğalır."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Kendinden razı oluşun, aklının fesadındandır."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Kendinden razı olma sebebiyle ayıplar ve kötülükler ortaya çıkar."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Kulun kendinden hoşnut olması, Rabbinin hoşnutsuzluğuyla beraberdir."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Kendinden hoşnut olan kimse zarar etmiştir. Nefsine itimat eden kimse ise aldanmıştır."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Her kim kendisini büyük görürse Allah nezdinde küçüktür."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Her kim kendinden razı olursa, ayıpları açığa çıkar."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Eğer iyiliklerinin insanlar nezdinde büyük olmasını istiyorsan, kendi gözünde büyük görmemelisin."
İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Kendinden razı olan ve nefsinin kendisini süslediği şeylere itimat eden kimse helak olmuştur."
Cabir b. Abdullah şöyle diyor:
Allah Resûlü'nün (s.a.a) kapısına vardım ve onu çağırdım. Allah Resulü (s.a.a), "Kim o?" diye seslendi. Ben, "Benim" dedim. Peygamber (s.a.v), (kınayarak), "Benim! Benim!" diyerek dışarı çıktı. (Muhammed Muhammedî Reyşehrî, Mizanu'l-Hikmet).