Kayıp nesil

Deprem bölgesinde bulunamayan çocuk sayısı artmaya devam ediyor. Kayıp çocukların yüzde 70'inin 0-3 yaş aralığında olduğu Afet- Çocuk Sivil Koordinasyon Ekibi tarafından açıklandı.

Depremzede yüzlerce çocuğumuzun aileleri ise kayıp… Hastanedeki çocuklarımız refakatsiz… 

Çoğu çocukların kimlikleri tespit edilebilmiş değil.

Felaketi yaşayan çocukların kaba bir fotoğrafını çekmeye çalışalım;

Bu çocuklar yetişkinliğe giden yolda çok önemli bir risk altındalar. Acilen ruh sağlığı ile ilgili olarak önlem alınmazsa ve yardım edilemez ise bir kayıp kuşak oluşma ihtimali var.

Bölgede çocukların bir kısmı okula gidemiyor geçici bir yaşam sürüyor. Ruh sağlığı için gerekli sosyal destek alamıyorlar. 

Çocukların sağlıklı, verimli yetişkinler olmaları için en temel gereksinimleri güven duygusu ve etraflarında güvendikleri yetişkinlerden aldıkları sevgi, şefkat ve geleceğe yönelik umut duygusudur. Ailelerine teslim edilen çocukların ise, kendileri temel sağlık, barınma, travma sonrası rahatsızlıklarla boğuşan ebeveynleri genelde çocukların sadece en temel fiziksel gereklerine yönelebilmektedirler. 

İyi niyetle yapılan yardım çabaları genel olarak yetersiz kalmaktadır. Çocuklarımızın yaşamlarını psikolojik olarak sürdürmeye devam edebilmesi için en önemli gereklilik olan geleceğe dair ümitleridir.

Yaşadığımız felaket siyasal iktidarın çaresiz kalışını gösterirken milletimizin öz verisini de test etmiş, halkımızın dayanışma ve yardımlaşması tüm insanlığa örnek olmuştur.

Depremzede çocuklara koruyucu aile olmak için binlerce başvuru yapılmış ve yapılmaktadır. 

Normal yaşama dönme, işin olmazsa olmazı ve en doğru çare arayışıdır.

Çocukların yaşadıkları travmayı atlatmaları normal yaşama dönerek, okula gitmek, arkadaşlara sahip olmak, oyun oynamak, eve döndüğünde geleceğinden ümitsiz, korku ve kaygı içerisinde olmayan bir ebeveyn tarafından karşılanmak. Bunun yanı sıra ruh sağlığı alanına önemli görevler düşmektedir. Hem bu çocuklara hem de ebeveynlerine yaşadıkları travmaları atlatmalarına sosyal devletin özellikle Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığının, ilgili kamu kuruluşlarının ve yöneticilerinin katkısı gerekmektedir.

Normal yaşama dönüş noktasında; üniversite öğrencilerimizin eve hapsedilmesine yol açan uzaktan eğitim kararından dönülmesini bekliyoruz. Normale dönüş yüz yüze eğitimle, onların sosyal, duygusal ve entelektüel ihtiyaçlarını karşılayarak sağlanabilir.

Son sözümüz ve sorumuz Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına:

Kimliği tespit edilemeyen çocukların doğru kişilere teslim edilebilmesi için ne gibi önlemler alıyorsunuz?