‘İlk olarak şefaat edecek benim’

İmam Gazali Hazretleri, Mukaşefetü'l-Kulüb adlı eserinde şefaat hususunda şöyle buyuruyor: 

"Resûlullah (s.a.v) şöyle buyurmuştur:

'Benden önce hiçbir peygambere (bir arada) verilmeyen beş şey bana verildi:

1- Allah (c.c) bana, bir aylık uzaklıkta dahi bulunan düşmanın kalbine korku salmakla yardımda bulundu.

2- Benden önce hiçbir ümmete ganimet alması helâl kılınmamışken bana helâl kılındı.

3-  Bana ve ümmetime bütün yeryüzü mescid, toprağı da temiz (ve temizleyici) kılındı. O halde ümmetimden kim bir yerde namaz vaktine yetişirse orada namazını kılsın.

4-  Bana umumî şefaat yetkisi verildi.

5- Her peygamber sadece kendi toplumuna peygamber olmuşken ben bütün mahlûkata (insan ve cine) gönderildim.' (Buhârî, Teyemmüm, 1; Müslim, Mesâcid, 3; Nesâî, Gusül, 26; ibn Hibbân, es-Sahîh, nr. 6397).

Resûl-i Ekrem (s.a.v) bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmuştur: 'Bunu övünmek için söylemiyorum; kıyamet günü ben peygamberlerin imamı, onların hatibi ve şefaatlerinin sahibi (yetkilisi ve dağıtıcısı) olurum.' (Tirmizî, Menâkıb, 1; ibn Mâce, Zühd, 37; Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 5/137; Hâkim, el-Müstedrek, 1/71; Beyhakî, Delâilü'n-Nübüvve, 5/484).

Bir diğer hadislerinde de şöyle buyurmuştur: 'Övünmek için söylemiyorum, ama ben (dünyada ve âhirette) âdemoğullarının efendisiyim. Kıyamet günü yer yarıldığında ondan ilk çıkacak olan benim. İlk olarak şefaat edip şefaati kabul olunacak da benim. O gün livâü'l-hamd sancağı elimde olacak ve onun altında Âdem ve ondan sonra gelenler (müminler) bulunacak." (Tirmizî, Menâkıb, 1, Tefsir, 18; Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 1/282; Beyhakî, Delâilü'n-Nübüvve, 5/481-483; Ebû Ya'lâ, el-Müsned, nr. 2328; İbnü'l-Esîr, Câmiu'l-Usûl, nr. 6325).

Diğer bir hadiste şöyle buyrulmuştur: 'Her peygamberin kabul edilmiş bir duası vardır. Ben ise o duamı kıyamete, ümmetime şefaat etmek üzere saklıyorum.' (Buhârî, Tevhîd, 31; Müslim, imân, 334-341; Tirmizî, Daavât, 131; ibn Mâce, Zühd, 37; Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 2/381).

İbn Abbas'ın (r.a) rivayet ettiği bir hadiste Resûlullah (s.a.v) şöyle anlatmıştır: 'Kıyamet günü her peygamber için altından minberler hazırlanır. Hepsi minberlerine oturur, benimkisi boş kalır; oturmam. Ben, cennete gönderildikten sonra ümmetim geride kalır, benimle gelemez endişesiyle Rabbimin huzurunda, ayakta beklerim. Sonra, ey Rabbim, ümmetim derim. Allah Azze ve Celle, ey Muhammed, ümmetine ne yapmamı istersin diye sorar. Ben, ey Rabbim, bir an evvel hesaplarını gör derim ve hiç durmadan her birine teker teker şefaat ederim. Öyle ki, cehennem bekçisi mâlik, ey Muhammed, ümmetinden Rabbinin gazap edeceği hiç kimseyi ateşte bırakmadın der." (Taberânî, el-Mu'cemü'l-Kebir, nr. 10771; Heysemî, Mecmau'z-Zevâid, nr. 18536).

Resûlullah (s.a.v) buyurmuştur ki: 'Ben kıyamet günü, yeryüzünde bulunan taş ve topraktan çok daha fazla kişiye şefaat ederim.' (Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 5/347; Taberânî, el-Mu'cemü'l-Evsat, nr. 4112; Heysemî, Mecmau'z-Zevâid, nr. 18527.; Hatîb-i BağdBağdat, 12/330)."

OKAN EGESEL