Hz. Muhammed filmi-I

Son günlerde çok konuşulan, en çok tartışılan konulardan biri olan Hz. Muhammed filmini sizler için analiz ettik. İnşaallah hakkaniyetli bir analiz olur. Çağrı filminden başka Peygamber (s.a.v.)'i ve dinimizi anlatan bir film çıkmadığı için haliyle Hz. Muhammed filmi en çok Çağrı filmi ile kıyaslanıyor. Biz bu kıyasa girmeden bir analiz yapamaya çalışacağız.

Filmin analizine başlamadan önce şunu söyleme ihtiyacı hissediyorum; Allah akıl sahiplerini cahillerin şerrinden korusun. Yıllar süren emek ve 40 milyon dolarlık bütçe ile çekilen bir film hakkında olumsuz eleştiri yapanların en büyük ortak noktası filmi izlememiş olmaları. Peki ya izleyenler? İzleyenlerin de bir kısmının da filmi mezhepsel önyargıyla değerlendirmeleri hemen göze çarpıyor. İşin en acı tarafı ise; filmi izlemediği yaptığı eleştirilerden belli olan bu cahil ukalaları sorgulamayan, hemen kabullenerek hakkaniyet duygusunu kaybetmiş, yönlendirmeye açık bir toplum olduğumuz gerçeği. Bu girişten sonra bir iletişimci gözüyle başlayalım film analizimize.

Öncelikle filmin mekân ve dekor açısından yıldızlı pekiyi aldığını söyleyerek başlayalım. Filmin gerek o bölgeyi, gerek insanların giyim kuşamlarını bu kadar güzel ve gerçekçi yansıtması takdire şayan. Filmdeki görsel efektler ile karakter seçimi de gerçekten harikulade. Sinemayı yakından takip edenler İran Sineması'nın Dünya sinemasında ne kadar iyi noktada olduğunu bilirler. Bu gerçeğin en güzel şekilde yansıtıldığı Hz. Muhammed filmi teknik boyutu ile Hollywood standartlarında bir film diyebiliriz. Hele ki; Ebrehe'nin fil sahneleri ile Peygamber (s.a.v.)'in doğum sahneleri muhteşemdi.

Teknik boyuttaki başarıyı maalesef müzikte göremiyoruz. Filmi izlediğimizde aklımızda kalan bir müzik, bir tını olmadığı gibi insanları etkileyen pek çok sahnede müziğin görsellikten çok geride kaldığını söyleyebiliriz. Batı tarzındaki müzikler filmin görselliğine ve mesajına ayak uyduramamış. Devam filmlerinde müzik konusundaki eksik muhakkak giderilmelidir.

Filmin mesajına bakacak olursak; ana temanın sevgi olduğu çok net görülmektedir. Peygamber (s.a.v.)'in çocukluk dönemini Ebu Tâlib ve Abdulmuttalib Hz'nin gözünden anlatan film sevgi merkezli olarak başarıyla işlenmiştir. Filmde Hz. Amine, Hz. Halime, Hz Ebu Tâlib ve Abdullmuttalib Hz'nin Peygamber (s.a.v.)'e olan eşsiz sevgileri, özlemleri ekseninde müthiş imanları göze çarpıyor. Saydığımız isimlerin hepsi Hz. Muhammed'in normal bir çocuk olmadığını, O'nun olağanüstü bir şahsiyet olduğunu görerek koruyup kollamaya çalıştıkları çok iyi işlenmiş.

Bu yolda en büyük mücadeleyi Ebu Tâlib Hz'nin verdiği gerçeği öne çıkıyor. Belki de filmden rahatsız olunmasının en büyük sebebi budur. Ebu Tâlib Hz.'nin imanı konusunda Şia'nın görüşü kesin olarak iman etiği yönündeyken, Sünnî camiada bu konuda tam bir mutabakat yoktur. Pek çok Sünnî âlim (İbn-i İshak'ın meşhur Siyer'i ile İbn-i Kesir, Taberi, İbn-i Sa'd gibi Ehli Sünnet'in başucu kaynakları) Ebu Tâlib Hz.'nin iman ettiğini kabul ederken, bir grup şüpheyle yaklaşmış veya kabul etmemiştir. Sünnî pek çok âlimin kabul ettiği bu gerçek yüzünden filmi eleştirmek mezhep ayrılığı fitnesine hizmet etmektir.

Peygamber (s.a.v.)'in kocaman yüreği, tertemiz vicdanı ve sahip olduğu eşsiz ahlâkî değerlerle daha çocuk denecek yaşta ne kadar özel bir insan olduğu çok güzel vurgulanmış. Kız çocuklarının diri diri gömüldüğü dönemde İslâm Peygamberi'nin bu cehalete çocuk yaşta karşı çıkması ve filmin sevgi merkezli işlenmesi İslamofobi'ye karşı en güzel cevap olsa gerek.

Ebrehe'nin fillerine Ebabil kuşlarının saldırısı ile "Allah'ın dini sahipsiz değildir" mesajı çok güzel işlenirken, Hıristiyan ve Yahudilere karşı Peygamberimizin saygılı olduğu anlatılmak istenirken biraz sınırlar zorlanarak Dinlerarası Diyalog esintisi yansımış. Neyse ki daha sonraki sahnelerde Hz. Muhammed'e iman etmeyenin kurtulamayacağı mesajı gönüllere su serpti.

Gelelim herkesin en hassas olduğu ve eleştirilerin en fazla yer aldığı konuya? İçinizi rahatlatır mı bilmem ama şunu net olarak söyleyeyim ki; hiçbir sahnede Peygamber (s.a.v.)'in yüzü görünmüyor ve hiçbir sahnede Peygamber Efendimizin sesi yok. Peygamberimizin konuşmaları altyazı olarak veriliyor. Bebeklik döneminde kolları ve bacakları görülen Efendimiz (s.a.v.)'in çocukluk döneminde elleri, ayakları ve uzun saçları görünüyor. Burada Peygamber Efendimizin el, ayak ve saçlarının göründüğü sahnelerde daha fazla ışıkla görüntünün flulaşması gerekirdi diye düşünüyorum. Efendimiz (s.a.v.)'in arkadan da olsa bu kadar net gösterilmesi çok hoş olmamış. Bundan sonraki filmde bu hassasiyete uygun hareket edilmesi fitneyi baştan kesecektir.

Efendimiz (s.a.v.)'i arkadan gösteren filmi izlemeyi bile küfür addedenlerin AKP Hükümeti'nin dağıttı Din Kültürü Ahlak Bilgisi Ders Kitabı'nda Peygamber (s.a.v.) ve sahabilerini gösteren minyatür resimleri eleştiren bir kelime dahi söylememesi amacın üzüm yemek değil bağcıyı dövmek olduğunu göstermiyor mu? Hz. Yusuf, Hz. İsa'nın yüzlerinin gösterilerek anlatıldığı filmlerin yayınlandığı kanallara çıkıp bu filmde Peygamberimizin arkadan gösterildiğini eleştirmek de trajikomik olsa gerek.

(devam edecek?)