Elif-ba cüzlerimiz

Çocuklarımızın, temel dinî bilgileri ve Kur'an-ı Kerim'i öğrenecekleri yaz Kur'an kursları başlamak üzere.

Çocuk yaşta öğretilen, gösterilen dinî bilgiler gönüllere iz bırakan ilahi duygulardır. Masum bir tohum gibidir. Yaş ilerledikçe filiz veren, çiçek açan, ruha güç veren.

Çocuk yaşı deyip geçmeyin. Gecikmeyin. Çocuğun dünyasında sadece bir camii görmek bile onun gönlünde ezanları, Kur'an kıraatlarını, namazı, vaazları, iyilik yapmayı... Hatırlatan bir unsurdur. O küçücük dünyadan binlerce pencere açılır.

Bilhassa yaz mevsimini fırsat bilerek çocuğu mutlaka camiye gönderelim.

Sabah kalkıp camiye gidecek, abdestini alacak, kızlar annelerinin sandıklarındaki gönül beyazı tülbentlerini başlarına örtecek, ellerinde "Elif-ba" cüzleriyle camiye gidecekler.

Arkadaşlarıyla o gidişin ve gelişin havasını koklayacaklar.

Cami hocasını tanıyacaklar. Gusül, oruç, hac, doğru söyleme konularında İslam dininin ilahi emirlerini öğrenecekler.

Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed Mustafa Efendimiz'in (sav) örnek hayatını tanıyacaklar.

Ve anneler, babalar!..

Evladınızı, Allah'ın yüce emirlerinden biri olan "namaz"dan, namazda okuyacağı sûre ve dualardan uzak tutarak onu boynu bükük, ıssız, hissiz, cansız bırakmayın.

Mutlaka bir hocadan namaz sûrelerini, duaları öğrenmesi lazımdır.

Ve "Elif-ba" cüzleri.

Hani çocukluğumuzda gazete kağıtlarıyla kapladığımız 30 sayfalık cüzlerimiz vardı.

"Elif üstün -e-

Elif esre -i-

Elif ötre -ü-" seslerini gülücüklerle hep beraber haykırırdık.

En, in, ün tenvinleri, cezim, şedde, lam-ı tarif, derken cüz bitirme yarışı...

-"Bak ben iki safya geçtim."

-Tabi ne olacak sen ablandan öğrendin. Ben de yarın Ahmet Amca'dan öğreneceğim. Hem de üç sayfa geçeceğim. Görürsün...

"Elif-ba" kitapçıklarını görünce bende müthiş düşünceler oluşur.

Değişik bir "Elif-ba" cüzü görünce saklamak gelir içimden. Hani bizim okuduğumuz de-re-ce, de-re-ke kelimeleri ile başlayan ve hemen ilk safyaları kopan cüzleri gördüğümden midir nedir, yenilerini bulunca yan yana koyup seyretmek gelir içimden.

"Elif-ba" cüzü daha ilk harfi ile "Allah" İsm-i Celali'nin de ilk telaffuzu ile başlarken kainatın zikrinin minik dudaklara, gizemli gönüllere tadı mı, diye sormak geliyor içimden. Sonra duaya dönüştürüp bütün Ümmet-i Muhammed'in evlatlarına bu güzelliği temenni edeyim diyorum.

"Elif-ba"nın girişinde bize öğretilen o anahtar cümle var ya şu anda bile belki en çok okuduğum, sığındığım, teselli bulduğum, geniş manalı esrarlı dua..

"Rabbi yessir ve la tuassir Rabbi temmim bil hayr."

(Rabbim kolaylaştır zorlaştırma. İşimi, niyetimi, gayretimi hayırla tamama erdir.)

"Elif-ba" işte bu dua ile besmele ile hayırlı kapıları açacak, gönüllere ilahi kelamın resmini çizecek nur sürmesidir.

"Elif-ba" bir çocuk elinde, bir genç elinde, bir yaşlı elinde hepsinde güzel ve anlamlı.

Ama çocuğun elinde bir başka... Pabuçlarını giydi, ellerinin içiyle "Elif-ba"sını göğsüne dayadı, yola koyuldu... İşte bu resim var ya hepsinden daha güzel...