Cinler alemi-2

Dünden devam....

CİNLERİN VARLIĞIYLA İLGİLİ HADİS-İ ŞERİFLER

Alkame anlatıyor: 

"İbn-i Mes'ud'a (Allah O'ndan razı olsun) sordum: 

- Sizden kimse cinlerle görüşüp Kur'an okuduğu o gecede Hazret-i Resûlullah'a (aleyhissalatü vesselâm) refakat etti mi?"

İbni Mes'ud:

- Hayır, bizden O'na kimse refakat etmedi. Ancak bir gece O'nunla (aleyhissalatü vesselâm) beraberdik. Bir ara O'nu kaybettik. Kendisini vadilerde ve dağlarda aradık. Bulamayınca, 'Acaba göklere mi çıktı yoksa bir kötülüğe mi uğradı' diye düşündük. Bu hal içinde o geceyi, yaşanabilecek en kötü bir gece olarak geçirdik. Sabaha vardık ki, O Hira tarafından çıkageldi.  

İbn-i Mes'ud devamla:

- Ey Allah'ın Resûlü, seni kaybettik. Aradık ama bulamadık. Bu yüzden çok kötü bir gece geçirdik, dedik.

Şöyle buyurdu:

- Bana cinlerin davetçisi geldi. Onunla beraber gidip cinlere Kur'an okudum.

İbn-i Mes'ud devamla:

- Bizimle yürüdü ve cinlerin eserlerini ve ateşlerinin kalıntılarını bize gösterdi.

Cinler, 'yiyeceklerinin ne olduğunu' sorunca da Resûlullah kendilerine şunu dedi:

- Bulabildiğiniz, üzerine Allah'ın adı anılmış bol etli kemik sizindir. Her deve ve at mayisi (tezeği) de sizin hayvanlarınızın yemidir.

Sonra da buyurdu:

- Sakın bu iki şeyi (kemik ve hayvan mayisini) taharet için kullanmayın. Çünkü bunlar kardeşleriniz(cinler)in yiyecekleridir." (Sahih-i Müslim).

Ebu Said el-Hudrî (Allah O'ndan razı olsun) anlatıyor:

"Resûlullah (aleyhissalatü vesselâm) bana dedi ki;

- Seni, hayvan sürülerini ve kır hayatını sever görüyorum. Sürülerinle veya kırlarda olduğunda namaz için ezanı sesini yükselterek oku. Çünkü müezzinin sesinin ulaştığı (en uzaktaki) cin, insan ve her şey kıyamet günü ona şahitlik edecektir." (Buharî, Ezan 5; Nesâî, Ezan 14, (2,13); Muvatta, Nidâ 5, (1, 69)).

Abdullah b. Abbâs (Allah ikisinden de razı olsun) anlatıyor:

"Nebî (aleyhissalatü vesselâm) ashabdan (Allah Onlardan razı olsun) birkaç zat ile beraber "Sûk-i Ukâz'a (Senenin belli zamanlarında Arabistan'ın değişik semtlerinde umumi pazarlar panayırlar kurulurdu. Bunlardan biri, belki de en büyüğü Sûk-i Ukâz idi. Bu pazar sadece Kureyş'in değil bütün Arabistan pazarlarının en önemlisiydi. Burası alış-veriş pazarı olduğu gibi, tarafların övünme ve karşılıklı şiirler okuma meydanıydı da) doğru yürüyorlardı ki, o tarihte Şeytanlar semadan (gökyüzünden) haber/bilgi almaktan men edilmiş, (haber almağa çıktıklarında) üzerlerine (şuhub) alev huzmeleri/ateş mermileri atılmaya başlanmış bulunuyordu. Gökyüzüne doğru çıkıp ateş mermileriyle kovulan) Şeytanlar kavimlerine döndüklerinde onlara, 'Ne oluyorsunuz? (neden hiçbir haber getiremiyorsunuz?)' dediler.

Onlar da, 'Ne yapalım? Semâdan haber almaktan engellendik. Üzerimize (şühub) ateşten mermiler atıldı' dediler. Bunun üzerine onlara, 'Sizin haber almanıza engel olan her halde yeni gelişme olmuştur. Yeryüzünün doğusunu ve batısını dolaşın ve semadan haber almanıza engel olan şey nedir öğrenin' denildi. Bunun üzerine onlardan Tihâme yönüne yönelmiş olan gurup da Sûk-i Ukâz/Ukâz Panayırına gitmek üzere Nahle (denen mevki)de bulunan Nebiyy-i Ekrem'in (aleyhissalatü vesselâm) bulunduğu yere varmışlardı ki, o sırada Resûlullah (aleyhissalatü vesselâm) orada ashabına sabah namazını kıldırıyordu. Cinler (Namazda okuduğu) Kur'an'ı işitince onu dinlemeye başladılar ve (birbirlerine), 'Semâdan haber almanıza engel olan şey budur' dediler. İşte o zaman bu haberciler kendi kavimlerinin yanına döndüklerinde Kur'an'ın beyanı ile şöyle dediler:  

 "(Ey kavmimiz!) Gerçekten biz, doğru yola ileten, hârikulâde güzel bir Kur'an dinledik de ona iman ettik. (Artık) kimseyi Rabbimize ortak koşmayacağız.' (Cin, 72/1-2). 

Bu olay üzerine Yüce Allah, Nebî'si Muhammed'e (aleyhissalatü vesselâm) cinlerin bu konuşmasını vahyederek şöyle buyurdu: '(Resûlüm) De ki! Cinlerden bir topluluğun (Benim okuduğum Kur'an'ı) dinleyip de şöyle dedikleri Bana vahyolundu." (Cin, 72/1)

Cinlerin varlığına ait daha birçok delil vardır.

Devam edecek....