Asıl mesele insan meselesi

Ülke olarak her yeni güne yeni bir vahşet haberiyle uyanıyoruz. Bu haberlerin sonuncusu, Özgecan kardeşimizin kan donduran cinayeti. Sayısı gün geçtikçe artan insanlık dışı eylemlerin kurbanlarından biri Özgecan. Ne desek yetersiz kalıyor durumun vahameti karşısında.Hırsızlıklar, yolsuzluklar, adam kayırmalar, dolandırıcılıklar, cinayetler, tacizler, tecavüzler almış başını gidiyor. Ahlâki yozlaşmanın zirvesini yaşıyoruz. Yaklaşık %90'ımızın Müslüman kabul edildiği ülkemizde; yalan söylemek, dedikodu yapmak gibi yanlışlar artık sıradan bir hal almış. Kötüye, kötülüğe doğru toplum olarak akın akın ilerliyoruz ve daha da acısı bunun farkında bile değiliz. Mükemmel mesleklere sahip olmaya, lüks hayatlar yaşamaya, ciddi miktarlarda para kazanmaya çalışırken çok basit ve temel bir gerçeği göz ardı ediyoruz: İnsan olmayı. Evladı toplum tarafından kabul gören başarılı bir mesleğe sahip olsun diye uğraşıp didinen ebeveynlerin, çocuklarının ahlâkını düzeltmeyi arka plana attıklarını görüyoruz. Sınav maratonuna büyük bir şevkle hazırladığı öğrencisine iyi bir ahlâk vermeyi unutan öğretmenlere şahit oluyoruz.Adam öldürmediği, tecavüz etmediği sürece iyi olduğunu düşünen insanlar olmuşuz; farkında değiliz. İyilik bu mudur, bu kadar basit midir gerçekten iyi olmak? Çok sevdiği kuşu ölen çocuğa başsağlığına giden, komşusu açken tok yatanın bizden olmadığını söyleyen, kendimiz için istediğimizin aynısını din kardeşimiz için de istemediğimiz sürece imanımızı kabul etmeyen bir Peygamber'in övündüğü ümmetinden olmaya lâyık mıyız gerçekten?Her beşer, insan olamıyor ne yazık ki. İnsan olabilmek, hele de iyi bir insan olabilmek büyük bir marifet artık. Her birimiz farklı şekillerde birilerini eğitiyoruz, birilerine bilerek veya bilmeyerek örnek oluyoruz. Bu eğitim sürecinde gözetmemiz gereken en temel şey, karşımızdakine iyi bir insan olmayı öğretmek olmalı. Öğretmek için de pek tabii her şeyden önce "olmak" gerekiyor. İnsan olmak, iyi bir insan olmak ve güzellikler yetiştirmek...Ömrünü insan yetiştirmeye adayan Prof. Dr. Haydar Baş, Veda Hutbesi'nde İnsan Hakları adlı eserinde şöyle der: "Âlemde hakkı, adâleti ve hürriyeti hâkim kılacak ve bunun teminatı olacak gerçek insan, kâmil insandır. Evrensel beyannamelerin tatbik şansı olmaması, bu kâmil insandan mahrum olmalarındandır. Asıl unsur bu insandır. Hedef, kâmil insandır. Asıl mesele, bu insanı yetiştirme meselesidir. Asıl dâvâ, bu dâvâdır. Bu dâvâ, iman ve insan dâvâsıdır."İnsan doğasını özetleyen bu düsturla yola çıkan Prof. Dr. Haydar Baş'ın benzersiz bir şekilde yetiştirdiği kadrosunu, kendi tabiriyle "Yıkılmayan son kale, benim İcmal Gençliği'm" dediği İcmal Gençliği'ni görüyoruz. "İnsan gönüldür, gönül" kabulüyle öyle gönüller fethediyor, öyle insanlar yetiştiriyor ki; zübde-i âlem dedikleri insan bu olsa gerek diyorsunuz. Gönülleri fethetmek, iyi insanlar yetiştirmek ve her şeyden önce iyi bir insan olmak isteyen herkese Haydar Baş'ı, bu dava adamını daha yakından tanımaya çalışmalarını öneririm.Şu nükteyle bitirelim; Mirac yolculuğunda Hz. Cebrail'in Hz. Muhammed'e (s.a.a.) belli bir yerden sonra eşlik edemeyişi, insanoğluna meleklerden dahi üstün olma imkânının verildiğinin bariz bir göstergesidir. Meleklerden üstün de olabiliriz, esfel-i sâfilîn dediğimiz aşağıların en aşağısı da. Tercih bizim.