1949'dan günümüze

Türkiye, 1949'dan önce İsrail'in bağımsızlığına karşı çıkan ülkeler arasında yer almıştı. Fakat Türkiye bu tarihten itibaren politikasını değiştirerek 28 Mart 1949'da İsrail'i tanıyan ilk Müslüman ülke oldu. 
1936'da, Yahudi göçüne karşı çıkan bir Arap ayaklanmasının ardından, İngiltere, bölgenin Yahudilerle Araplar arasında paylaştırılmasını öngören bir planı uygulamak istediyse de bu plan Araplar tarafından reddedildi. 
Bölgede gerilimin her geçen gün tırmanması üzerine İngiltere Filistin meselesini 2 Nisan 1947 tarihinde Birleşmiş Milletlere havale etti. Türkiye, Filistin'in taksimine ve İsrail Devleti'nin kurulmasına karşı Birleşmiş Milletler'de ret oyu kullandı. 29 Kasım 1947'de 13 ret, 10 çekimser, 33 kabul oyuyla Filistin'in topraklarının taksimiyle İsrail ve Filistin devletlerinin kurulmasına karar verildi. Kudüs ise uluslararası statüde kabul edildi. 
Amerika Birleşik Devletleri, Sovyetler Birliği ve Fransa taksim lehinde oy kullanırken İngiltere çekimser kaldı. Türkiye ise Arap ülkeleriyle birlikte taksime ret oyu verdi. Bu kararı izleyen günlerde Birleşmiş Milletler'in taksim kararı bütün Arap dünyasında tepkiyle karşılandı ve Arap ülkeleri 17 Aralık 1947'de taksimi önleyebilmek için İsrail'e karşı gerekirse savaşa girme kararı aldılar.
14 Mayıs 1948'de Tel-Aviv'de toplanan Yahudi Milli Konseyi, İsrail Devleti'nin kurulduğunu açıkladı. Amerika Birleşik Devletleri aynı gün İsrail'i tanıdı. Bunun hemen ardından ertesi gün İsrail-Arap Savaşı başladı.
Mısır, Suriye ve Ürdün'ün başını çektiği 5 devletten oluşan koalisyon güçleri 1 yıl süren savaş boyunca ağır yenilgilere uğradılar. Birleşmiş Milletler, bu savaş sırasında da devreye girerek, önce ateşkesin sonra barışın sağlanması için çalışmalar yürüttü. İlk Arap-İsrail Savaşı sırasında Türkiye de BM nezdinde aktif rol aldı.
12 Aralık 1948'de, ABD, Fransa ve Türkiye temsilcilerinden oluşan "Filistin Uzlaştırma Komisyonu" kuruldu. Komisyon belirlenirken ABD'nin İsrail yanlısı, Fransa'nın tarafsız, Türkiye'nin de Arap yanlısı olacağı düşünülmüştü. Çünkü Türkiye, 1949'dan önce İsrail'in bağımsızlığına karşı çıkan ülkeler arasında yer almıştı. Fakat Türkiye komisyona dâhil oluşundan itibaren giderek Arapları desteklemekten uzaklaştı ve ABD yanlısı bir çizgiye yöneldi. 28 Mart 1949'da ilk Müslüman ülke olarak Türkiye, İsrail'i tanıdı. 
İsrail Devleti'nin Türkiye tarafından tanınması resmi gazetede de yayınlandı: "Karar Sayısı: 8942-İsrail Devleti'nin derhal tanınması Dışişleri Bakanlığının 25/3/1949 tarihli ve 35970/155 sayılı yazısı üzerine Bakanlar Kurulunun 24/8/1949 tarihli toplantısında kararlaştırılmıştır."
Bu güne gelindiğinde ise İsrail'in işgalleri ve Müslüman liderlerin tepkisizliği sonucu ortada Filistin diye bir şey kalmadı. 
Türkiye'ye baktığımızda ise Filistin meselesi sürekli olarak iç politikaya alet edildi. Miting meydanlarında esip gürleyenler iş başına geldiklerinde İsrail lehine onlarca anlaşma yaptılar. Ak Parti dönemine gelindiğinde ise durum bundan farklı olmadığı gibi İsrail ile ilişkiler izah edilmesi güç bir hale döndü. 
Örneğin 2015 yılında Ak Parti'nin İsrail ile görüşmelere başladığını duyurduğu gün Hamas'ın İstanbul'da yaşayan liderlerinden biri olan Salih El Aruri'nin sınır dışı edilmesini hatırlayalım. 
Yine, Ak Parti'nin Kıbrıs ve karasularını İsrail'e terk edişi ve Akdeniz'deki Türk Milleti'ne ait "doğalgaz" rezervini İsrail'e bırakmasını anımsayalım. (2014)
İsrail'in en büyük korkusu olan "güvenlik sorunu" karşısında İsrail'e NATO üyeliği yolunun açılmasını da unutmayalım. (2016)
Ak Parti'nin Manavgat başta olmak üzere, Türkiye'deki su kaynaklarını İsrail'e vermeye çalışması da bu sürecin İsrail'in talepleri doğrultusunda ilerlediğini gösteriyordu.
Türkiye, 1949'dan önce İsrail devletinin kurulmasına karşı çıkarken bu tarihten itibaren ani politika değişikliğine geçmesi ve sonrasında gelen iktidarların bu politikaları sürdürmesi gerçekten düşündürücüdür. Son dönemde ise Türkiye'nin Büyük Ortadoğu Projesi'nde eş başkanlık yapması ve bunun sonucu olarak da Ortadoğu'nun kan gölüne dönmesi yine izah edilemez bir durumdur. 
İsmet İnönü ile başlayan Türkiye'nin İsrail lehine politika değişikliği ona karşı çıkan siyasi bir anlayış tarafından da yürütülüyor olması garip değil midir?
Sözün özü; Filistin davasında karnesi zayıflarla dolu olanların, Kudüs meselesinde Müslümanların lehine çözüm üretebileceklerini hayal bile edemiyorum.