'Senin hakkında öyle bir söz söylerdim ki'

Ebu Besir diyor ki: Hz. Sâdık (a.s)'a; "Adiyat suresindeki geçen Yabis (Kumsal çöl) Vadisinin macerası ve Hicri 8. yılda (o mekanda) İslam ordusunun kahramanlıklarıyla ilgili olayın hakikati nedir?" dediğimde İmam Sâdık (a.s) şöyle buyurdular: "Yabis çölünün halkı on iki bin süvari nizam idi, ölüm anına kadar Hz. Muhammed (s.a.a) ve Hz. Ali (a.s)'a karşı savaşacaklarına dair ahdedip, el ele verdiler.

Cebrail onların bu antlaş-masını Resûlullah'a haber verdi. Resûlullah (s.a.a) de Ebu Bekir'i, daha sonra Ömer'i bir orduyla onlara doğru gönderdi. Bunlar bir netice elde etmeksizin geri döndüler.

Peygamber (s.a.a) bu kez Hz. Ali'yi, muhacir ve ensardan oluşan dört bin kişiyle Yabis Vadisine doğru gönderdi. Hz. Ali (a.s), ordusuyla birlikte Yabis Vadisi'ne doğru hareket etti. İslam ordusunun Hz. Ali'nin komutasında onlara doğru yürüdüğü düşmana bildirildi. Düşman silahçılarından iki yüz kişi savaş alanına doğru koştular. Hz. Ali (a.s) da bir grup ashabıyla birlikte onlara doğru yürüdü. Düşmana ulaştıklarında, 'Siz kimsiniz, nereden gelmişsiniz, ne yapmak istiyorsunuz?' diye sordular.

Hz. Ali (a.s) onlar şöyle buyurdu: 'Ben Resulullah'ın amcasının oğlu, O'nun kardeşi ve elçisi Ebu Tâlib oğlu Ali'yim, sizi, Allah'ın birliğine ve Hz. Muhammed'in peygamberliğine iman etmenizi davet ediyorum, eğer iman ederseniz yarar ve zararda Müslümanlarla ortak olursunuz.' Onlar Hz. Ali'nin sözüne karşılık şöyle dediler: 'Senin sözünü işittik, savaşa hazır ol ve bil ki, biz seni ve ashabını öldüreceğiz! Bizim vaadimiz yarın sabahtır.'

Hz. Ali (a.s) da onlara cev-aben şöyle buyurdu: 'Yazıklar olsun size, beni ordunuzun çok olmasıyla mı tehdit ediyorsunuz? Bilin ki, biz Allah'tan, meleklerden ve Müslümanlardan sizin aleyhinize yardım alacağız. Yüce Allah'ın gücünden başka bir güç ve kudret yoktur.'

Düşman kendi yerine dönüp mevziini pekinleştirdi. Hz. Ali (a.s) da ordusuna dönüp savaşa hazırlanmaya koyuldu. Hz. Ali (a.s) Müslümanlara, gece vakti bineklerinin cihazlarını hazırlamalarını, kuşanmalarını ve sabah erkenden düşmana saldırmak için hazır bir vaziyette olmalarını emretti.

Sabah şafak söktüğünde Ali (a.s) ordusuyla birlikte namaz kılıp düşmana saldırdı. Düşman öyle gafil avlandı ki, Müslümanların onlara nereden saldırdığını anlayamadı. İslam ordusunun geride kalanı henüz yetişmemişken onlardan çoğu öldürülüp neticede bir çokları da esir alındı ve malları ise Müslümanların eline geçti. Cebrail-i Emin, Hz. Ali ve İslam ordusunun muzaffer olduğunu Hz. Peygambere haber verdi. Resûlullah (s.a.a) minbere çıkıp Allah'a hamd ettikten sonra Müslümanların düşmana galip olduğunu ve İslam ordusundan sadece iki kişinin şahadete eriştiğini halka duyurdu.

Daha sonra Peygamber (s.a.a) ve ashabı Medine'den çıkıp Hz. Ali'yi istikbal etmeye koştular. Medine'nin bir fersah uzaklığında Hz. Ali'nin ordusuyla karşılaşıp onlara hoş geldiniz dediler. Hz. Ali (a.s) Peygamber (s.a.a)'i görünce bineğinden aşağı indi, Peygamber (s.a.a) de bineğinden aşağı inip Hz. Ali'nin alnından öptü. İslam ordusunun istikbaline gelen Müslümanlar da Hz. Peygamber gibi Hz. Ali'yi kutlayıp bu fethi tebrik ettiler, düşmandan elde edilen bolca ganimeti ve esirleri görerek daha çok sevindiler.

Bu esnada Cebrail-i Emin gök yüzüne inerek ve bu zaferden dolayı "Âdiyât" suresini Resulullah'a getirdi: 'Soluk soluğa koşan atlara and olsun, (tırnaklarıyla) ateş çakıp saçanlara, sabah vakti baskın yapanlara, derken orada tozu dumana katanlara, bununla bir (düşman) topluluğun orta yerine kadar dalanlara.'

Peygamber (s.a.a)'in göz-lerinden sevinç yaşları boşandı, işte burada o meşhur sözü Hz. Ali'ye buyurdular: Eğer ümmetimden bir grubun, Hıristiyanların Hz. İsa hakkında dedikleri söz gibi senin hakkında söylemesinden korkmasaydım, senin hakkında öyle bir söz söylerdim ki, her nereden geçseydin ayağının altındaki toprağı götürür, onunla teberrük ederlerdi!" (Bihariul-Envar, c.21, s.72).