Nefesi O'nunla olmak

Susuzluğu gidermek ancak Nihayetsiz Sâki'nin sebilinden kana kan içmekle kâbil, dedi... Ve her oluşta. O'na ait bir dayanağa yaslanmak ve O'na sığınmak hakikati...Alem Mutlak Bir'in her an "fî şe'n" tezahürünün ardı arkası kesilmez cilvesiyle dolup taşmakta. Zerreden kürreye cümle varlığın sırtında O'nun kayıtsız ve kat'i etiketi... O'na aitlik, O'ndan nefha taşıma hali, O'nun hükmüyle yaradılmış olma lütf-i keremi, izzeti... Ya Rahim! Ne büyüksün, sırrına aşina kıl bizi...Ezelimizde, varoluşumuzda, hidayetimizde ya da nasıl adını koyarsak; O'nun takdiri ve letafetinden gayrısını bulamayız... Hayatı veren, nefesi ikram eden, sayılamayacak nimetleri bahşeden yalnızca bir şey diliyor insandan..; "Beni bil, Beni tanı ve yalnız Benimle sükûnet bul, Benim haricimde hiçbir şey sana daimi huzur vermez." Bütün bu gerçekleri adımızdan daha iyi bildiğimiz halde, dönem dönem makamın, şöhretin, paranın, kadının, kumarın ya da bir başka sûnî hevesin kulu olmayı yeğleriz... Halbuki hepsi ateşböceği gibi anlık aydınlık sağlar ve gecenin karanlığında kaybolup giderler.Ya Mevla! Samimi ve gönülle yalnız O'na teslim olup Yegane Sevgili belleyenleri asla terk etmez, çünkü O asla sözünden dönmeyen, Mutlak Mâşuk'tur. Her nefesi verirken adını istesen de istemesen de "Hu" remziyle sana, bana söyleten Yaradan, gönülle, iştiyakla Kendisine yönelip esenliği O'nda arayanlara acep nasıl muamele eder...Ve bir başka nokta... Şu kısacık üç-beş günlük ömürlerde insancıkları memnun ve mutlu etme çabamızın, nefsimizi doyurma gayretimizin üstüne, O'na yaklaşıp, O'nunla hemhal olma azmimizi koyalım... Hayatlarımız toprağa can veren kırkikindi yağmurları gibi "huzur yeli" ile karşılaşacaktır...Dene... Sâki'nin sebili ruhunda ve kalbinde... Binbir rahmet ve dua ile ...Vesselam...