Medrese-tekke ikileminde cehalete övgü düzenler-1

Resûlullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdu ki: "Bana iman edip beni doğrulayana Ali bin Ebi Tâlib'in velayetine uymayı tavsiye ederim. Kim onu veli edinirse beni veli edinmiş olur, beni veli edinen de Allah'ı veli edinmiş olur."
"Ali Hak iledir ve Hak da Ali ile. Kıyamet günü havuzda yanıma gelinceye kadar asla birbirinden ayrılmazlar."
"Ben ilmin şehriyim, Ali onun kapısıdır. Kim ilim isterse kapıya gelsin."
***
Osmanlı'dan, hatta Selçuklu'dan beri sürdürülen bir polemik vardır: Medrese mi, tekke mi? Bu polemiğe göre, güya medrese ilmi temsil ederken, tekke maneviyatı temsil etmektedir. Tekkelerin bozulması bâtıl tarikatlar eliyle; medreselerin bozulması da, âlim kisveli zalimlerin nüfuzlarını iktidarın emrine sunarak kendilerine ikbal aramaları sebebiyle olmuştur. Her iki durumda da esas sebep, İslam toplumunu Ehl-i Beyt'in, Peygamber Efendimizden feyz alan zincirinden koparmak, zalim iktidarların sürüsü haline getirmek için, dünyaya meyl hastalığının toplumda revaç bulmasını sağlamaktır.
***
Eski medreselerde ilm-i siyaset diye bilinen derste, halkın yönetilmesi ve yönlendirilmesi için ne lazım geliyorsa, bugünkü deyimle; propaganda yöntemleri, fısıltı gazetesi ile hedef hakkında yapıcı veya yıkıcı dedikodu üretimi, maksada giden yolda maslahatlar üreterek sonuç alma yöntemleri, şeyhin uçmadığı yerde şeyhi uçurma yöntemleri vs... okutulmaktadır.
O zamanın toplum mühendisleri de, Ehl-i Beyt'ten neşet eden ilim ve velayet kanallarını bozmak, halkı ilim ve velayet namına Ehl-i Beyt kaynağından ayırmak için maslahatlar üretmeye başlamışlardı. 
Bu uğurda irşad zincirini kırmak için, mürşidsiz irşad ve irşadsız velayet uydurulmuş, buna da Üveysilik denilmişti. Buna itiraz edenler teslimiyet adına susturulup, büyüklerin sözlerinden başkasına inanmamaları telkin edilmiş, Üveysi'lik namına "ilme" karşı çıkan bir oluşum doğmuştu. Diğer yandan bu öğretiyi "tasavvuf" zanneden bazıları da, güya ilim adına "velayet ve irşada" büsbütün sırtını çevirip, velayet nurundan ve nefis terbiyesinden mahrum kalmışlardı.
Hâlbuki Hz. Resûlullah'ın miras bıraktığı halis dinin vârisi, "ilmin kapısı" Hz. Ali; aynı zamanda velayetin şahıdır. İlim, velayet ve hilafet, Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'den Ehl-i Beyt'e kalan mirastır. İlim velayetten, velayet ilimden hiç bir dönem ayrılmamış, hadislere göre kıyamete kadar da ayrılmayacaktır.
***
Halk tarafından çok sevilen Hz. Veysel Karani'nin fazileti malumdur. Hz. Veysel Karani'ye velayet; Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'in Ehl-i Beyt'ine ve Hz. Ali'ye olan bağlılığı ve hizmeti ile nasip olmuştur.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'i görmeden iman eden Veysel Karani anne duasının bereketi ve Peygamberimize olan muhabbeti sebebiyle manevi ihsanlara layık görülmüş, bu yüzden Peygamber Efendimiz (s.a.v.) hırkasını gıyabında kendisine hediye etmiş, Peygamber Efendimizin vefatından sonra Hz. Ali, hırkayı Veysel Karani'ye götürmüştür. Bu esnada Ehl-i Beyt'e olan teslimiyetini izhar eden Veysel Karani ise Hz. Ali'nin safında Muaviye'ye karşı savaşırken şehid oluncaya kadar onun taraftarı kalmış, bizzat Hz. Ali'nin irşadı ile velayet makamına erişmiştir.
Çünkü velayetin başı Hz. Ali'dir. Hz. Resûlullah (s.a.v.) Hz. Ali'yi irşad etmiştir. Veysel Karani'nin mürşidi ise Hz. Ali'dir.
Bugün bile "ilmin kapısı" Hz. Ali'nin en büyük taraftarı Hz. Veysel Karani'nin adına izafe edilen Üveysiliği, cehaleti övmek için kullanmaya yeltenenler, menkıbeleri dilden dile dolaşan Veysel Karani sevgisi üzerinden kitleleri kandırıyor. "Allah'ı biliyorsan başka şey bilmene gerek yok" diyen Veysel Karani'deki marifetullah ilmini görmezden gelip, Üveysilik adıyla uydurdukları cehalete bulayıp, cehalete övgü düzüyorlar.