Mallarınız ve evlatlarınız bir imtihandır

"Mallarınız ve evlatlarınızda sizin için imtihandır"   buyuruluyor. İmtihandan kasıt nedir Hocam?

Buradaki imtihandan kasıt yani gerçek manada imtihan bir denemedir. Deniyor bizi Allah (c.c).

Servetimizle deniyor, şöhretimizle deniyor, çocuklarımızla deniyor, ne bileyim rütbemizle deniyor. Açlıkla deniyor, toklukla deniyor. İyi arkadaşla, kötü dostla, komşuyla deniyor…

Biz her an denenmedeyiz. Her nefes denenmedeyiz. Nasıl nefesimizi alıyoruz, nerede kullanıyoruz, nerede nasıl veriyoruz? Servetimizi nasıl kazandık? Nasıl harcıyoruz? Nerede değerlendiriyoruz?

Sağlığımız böyle, servetimiz böyle, şöhretimiz böyle, mevkiimiz böyle, rütbemiz böyle. Allah bazen güçle rütbeyle kullarını dener. Onlar da çoğu defa azarlar. Kazandım, diye sevinirler.

Meğer o güç, o mevki, o rütbe onun helakine vesile oldu. Orda Allah'ı unuttu, nefsiyle baş başa oldu. Aklına geleni yaptı. İnsanların zararına örfüne, âdetine, geleneğine, dinine ihanet etti. Kazandım derken cehennem çukurlarından bir çukura düştü. Bu budur.

Onun için hiçbir şey önümüzde engel olmayacak. "Ha! Oraya geleyim. Nasıl olursa olsun da geleyim." Öyle değil.

Geleyim, ben orda hakka hakikate Allah'a O'nun yolunda gidenlere hizmet edeyim. "Ama efendim ya, bu işte insanların tamamı bu mu?"

Biz herkesi Allah'a yürüyen kul olarak kabul ederde, onlara bu imkânları hazırlarsak üzüm üzüme baka baka kararır. Senin yönetiminde de o topluluk birden İslam'la şerefyab olur. Müşerref olur. Öyle değil mi?
Sırat-ı müstakim işte anlattıklarımız. Doğru olan, Allah'ın emrettiklerini yapman, nehyettiklerinden kaçmaktır. Allah ne emrediyor, onu yapacaksın. Neyi nehyediyor ondan kaçacaksın…

Dost, arkadaşta mühim. Onları bulacaksın. Allah'ı seven, Allah'la olmaya çalışan. Bu dünya kazıksız değildir. Bu insanlar bu dünyanın kazığıdır. Dağlar nasıl zahira bu kâinatın kazığıysa, bu dünyanın kazığıysa, o kâmillerde, o hayır yolunda hizmet edenlerde asıl kazık bunlar. Bunları arayacağız. Onlarla beraber olacağız...

Bir tanesinin gönlünde olan manevi zenginlik, Allah'a olan sevgi, Allah'a karşı olan vazife duygusu, Allah'tan korkma. Allah Allah! Bakmışsın ki senin de kalbine.

Niye? Birleşik kaplar bunlar. Onda olan sana, sende olan arkadaşına. Onun için öyle hayırlı insanlarla arkadaş dost olalım ki, namaza durduğumuz zaman şeytan, bizim dostumuz olmasın, arkadaşımız olmasın.

Namazın dışındakiler onunla olursa, namazın içindekiler de onlar olur. Onun için bütün hâlimizi Allah'ı hatırlatan, Kur'ân'ı hatırlatan, hayırda giden, hayırda yarışan insanlara hizmet eden, yoksulun yardımına koşan, çıplağı giydiren, eğitim çağındadır imkânı yoktur elinden tutup okutan, zekâtını sadakasını veren bir çevreyle, bir cemiyetle beraber olalım.

Düşünün ki, herkes bizim gibi olmaya gayret etti. O zaman yaşadığımız dünya cennet bahçelerinden bir bahçe, gül bahçelerinden bir bahçe olur, diyorum efendim…

Şimdi insanoğlunun kalbi bir eve benzer. Bir odaya benzer. Nasıl biz her gün aralıksız evimizi, odalarımızı, mutfağımızı ne bilim banyomuzu, tuvaletimizi her şeyimizi temizliyor, kontrol ediyorsak, hatta insan girmese bile yine, günde bir defa uğrar tozunu alırız.

İç tabiatımızda odaya, eve benzer. Bir saray gibidir. Onun tozunu alacaksınız. Onun kirini temizleyeceksiniz. İşlediğimiz günahlar oraya bir gölge mesabesinde düşer. Orasını karartır. Lekecikler oluşturur. Onu suyla, deterjanla temizleyeceksiniz.

Peki, kalbin suyu, deterjanı nedir? İstiğfardır. "Estağfirullah, estağfirullah" deyip, o kalbi temizleyeceksiniz. Temizlenen bu kalbin elbette kilimi, halısı şusu busu var. Onu sereceksiniz. O da nedir? Salât-u selamdır. Kalbin tezyinatı;  "Allahümme salli ala Muhammedin ve ala ali Muhammed" demektir.

Kim, salât-u selamla Aleyhisselam Efendimiz'i anarsa, O da kabrin de ona cevap verir.

Yani, bir mümin nasıl Allah'ı anar ise Allah ona cevap anında verirse, Peygamber Aleyhisselam da öyle. Allah, O'na bu yetkiyi, bu tasarrufu verdi. Salât u selamla o kalbi döşeyeceksin. Demek önce istiğfar edeceğiz. Sonra, salât u selam okuyacağız. Kalbi donatacağız. Süsleyeceğiz. O kalp misafir kabul edecek noktaya gelir.

Kalbin misafiri kimdi? Cenâbı Vacibu'l Vûcud Hazretleri'ydi. Eşi ve benzeri olmayan Allah'a şerik yoktur. "La ilahe illallah, la ilahe illallah" demek suretiyle. Onu dedin, arkasından "Allah" doksan dokuz ismini cem eden esma-i İlahi Allah, İsm-i Celal'dir. Bütün isimlerin manasını cem eder. Ne? Allah ismi.

La ilahe illallah, Allah diyerek eğer günde bunları yüzer defa vaktiniz var, daha fazla okursanız o kalp dünyası bu sefer; efendim malın, mülkün, servetin, konduğu bir çöplük deposu olmaz. Ya? Saraylardan bir saray arif-i billahın bir sarayı.

Yani, Allah'ı bilen insanların bir sarayı olur ki, onun hayatı da huzur içindedir. Mutluluk içindedir. Allah onu sıkıntıyla denese de o Allah'tan geldiğini bildiği için onlar, ona etki etmez.

Çile ile meşakkatle servetle neyle denerse denesin artık bu gönül Hakk'ın tecelligâhı olmuştur. Manasında yaşayan bir insan durumuna yükseldiği için o insan, istenilen arzu edilen noktaya seviyeye geldi demektir.

Yapılacak olan zikir budur ve zikrin bir adet olarak sayısı da yoktur.

Günde beş vakit namaz farz. Yılda bir ay oruç farz. Ömürde bir defa hac farz. Ama gel gelelim kurban vacib bir defa zengin olan için. Şimdi, zikirde öyle değil. Her demde Allah'ı zikredebilirsin. Etmen de lazım.

Bunu çok defa, anlatmakta ben fayda görüyorum. Siz; öyle ya insan hali, gusül abdesti almanız gerektiği bir durumdasınız emr-i hak vaki oldu. Hazreti Azrail geldi. "Veda etme zamanın geldi" dediğinde; "ben gusül abdesti alayım müsaade et" diyebilir misin? Orada da o halde dahi, "eşhedü en la ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdehu ve rasulühü" diye kelime-i şahadeti getireceksin.

"La ilahe illallah Muhammedurrasulullah" kelime-i tevhidi getireceksin dört dörtlük. "Sen gusül abdesti almadın." El-cevap, hiçbir mahsuru yoktur. Tertemiz olmuş gibi Allah'a rıhlet edersin. Yürürsün. Allah da seni merhametiyle kuşatır. Cemalullahın seyircisi yaparak, seyranı yaparak huzuruna kabul eder.

İnşaallah efendim sonumuz vuslatla Cenâb-ı Hakka vuslatla kemâle erer diyor, bizi takip edenlere hayırlar diliyorum." (Prof. Dr. Haydar Baş Ramazan sohbetlerinden)