Kerbela, iki sayfası bulunan bir hadisedir

 

Aşura günü vuku bulan o olaylara dikkatlice bakıldığında, Kerbela hadisesinin iki sayfalı bir hadise olduğunu görmekteyiz. Biri beyaz ve nurlu sayfa, diğeri siyah ve karanlık sayfa? Sayfaların her ikisi de kendi alanlarında ya emsalsizdirler ya da emsali az bulunur bir özellik taşırlar. Özellikle de siyah ve karanlık sayfası o kadar siyah ve karanlıktır ki; o sayfada yalnızca emsalsiz veya emsali az bulunan cinayetleri görürüz.

Diğer bir adı da "cinayet sayfası" olan bu siyah sayfa iyi incelendiğinde, İmam Hüseyin (a.s.) ve yarenlerine yirmi bir çeşit alçaklık ve hakaretin yapıldığı görülmektedir. Dünyada bu kadar çeşidi bulunan başka bir cinayetin daha bulunabileceğini zannetmek çok zordur.

Siyah sayfaya bakıldığında Kerbela hadisesi bir cinayet, bir trajedi, bir musibet ve matem hadisesidir. Bu sayfada görünen şey, günahsızların ölümüdür, süt emen yavruların ölümüdür, ölenlerin çıplak bedenleri atlar ile çiğnetilip parçalanmıştır, insanlara su verilmemiş ve susuz dudaklarla katledilmişlerdir, kadın ve çocuklar kamçılarla dövülmüştür, esir alınan kadın, erkek, çocuk, hasta, hepsi el ve ayakları zincirlere vurularak çıplak develere bindirilmiş, şehirden şehire, kasabadan kasabaya gezdirilip teşhir edilmiştir.

Bu açıdan bakıldığında bu hadisenin kahramanı elbette ki o zulme uğrayan mazlumlar değildir! O zavallı insanlar neticede birer mazlumlardır! Bu siyah sayfanın kahramanı tabii ki Muaviye oğlu Yezid'dir, Ziyad'ın oğlu Übeydullah'tır, Ömer'in oğlu Saad'dır, Zicevşen oğlu Şimr'dir, Huli ve diğerleridir. Bu nedenledir ki, Kerbela tarihinin kara sayfasını incelediğimizde, yalnızca insanoğlunun cinayet ve yasını görüyoruz. Bundan dolayıdır ki Kerbela hadisesi hususunda şairler şiir söylememiştir, ağıt söyleyenler mersiye söylemiş ve ağıt yakmıştır.

Kerbela hadisesinin bir de nurlu sayfası vardır. Bu sayfada hamaset/doğuştan gelme yiğitlik vardır, iftihar vardır, nuranilik vardır, insanlığın ve hakikatin tecellisi vardır, hakperestliğin ortaya çıkışı vardır. İşte bu sayfa, Hz. Hüseyin ve yarenlerinin oluşturduğu sayfadır. Bu sayfaya baktığımızda insanlığın başını dik tutma hakkının olduğunu, kara sayfaya da baktığımızda insanlığın başının eğik bulunduğunu görüyoruz

İnsanoğlu siyah sayfaya baktığında kendisini şu ayetin muhatabı olarak görüyor: "Onlar da (Melekler); 'Biz Seni övüp yüceltir ve (sürekli) tasdik edip dururken, orada bozgunculuk çıkaracak ve kanlar akıtacak birini mi var edeceksin?' dediler." (Bakara: 30).

Tabii ki bu soruyu soran Cebrail-i Emin değildir! Soruyu soran, insanoğlunun sadece siyah sayfasına bakıp nurlu sayfasını görmeyen meleklerden bir bölümüdür. Onların sorularına karşılık cevaben şöyle buyurulmaktadır: "Ben, şüphesiz sizin bilmediğinizi bilirim." (Bakara: 30).

O sayfa, Kerbela'nın öyle bir sayfasıdır ki melekler itiraz etmektedirler. Burası beşerin başının aşağıda olduğu yerdir. Fakat diğer sayfa (İmam Hüseyin (a.s.) ve yarenlerinin yer aldığı nurlu sayfa) öylesine bir sayfadır ki; insanlık onunla iftihar etmektedir. Diğer bir ifadeyle; insanlığın onur tablosudur. Ve bu açıdan baktığımızda Hz. Hüseyin bir insanlık marşıdır, insanlık türküsüdür. Bu nedenledir ki, bir benzeri yoktur. Cesaretle arz ediyorum ki; bir eşi daha yoktur, yüz yirmi dört bin peygamberin süzülmüş bir neticesidir. Fakat üzülerek belirtmeliyim ki; hâlâ dahi insanlar (hatta Hüseyinci olduklarını iddia edenler dahi) Hz. Hüseyin'i tanıyabilmiş değillerdir.