İsrail intihara mı gidiyor'-6

İsrail ve sanayi endüstrisi

Tel Aviv sanayi bakımından merkez olmaktadır. Bunun yanında sanayi ülkenin her kesimine serpilmiş durumdadır. Sanayi üretimi daha fazla tekstil, kimya, gübre, makina, elektrik malzemeleri teknoloji ve gıda sanayi üzerinedir. Enerji daha fazla ithal edilen petrolden sağlanmaktadır. Yıllık elektrik üretimi yaklaşık olarak 42.9 KLWH. civarındadır. İsrail'in elinde yeraltı zenginlikleri yoktur. Çok az petrol ve doğal gaz yatakları mevcuttur. Nehir sularının hiçbir elektrik santralı yapımı için elverişli değildir.

İsrail'de medya ve devlet terörü

İsrail'de Devlet Radyo ve TV'leri kontrol altında tutmaktadır. Medya Tel Aviv ve Kudüs'te yoğunlaşmış bulunmaktadır. Büyük gazetelerin çoğu Hebrew lisanında yayınlanmaktadır. Bunun yanında: Arapça, Bulgarca, Fransızca, Amanca, Macarca- Lehçe, Rusça ve diğer lisanlarda da yayınlar mevcuttur. Ama kaynaklarda Türkçe yayına rastlanmamıştır! İsrail'in ithalatı her zaman ihracatını aşmaktadır. Dış ticaret açığı ise turizm-değişik finans sistemleri ve dış yatırımlarla karşılanabilmektedir. İthalatının % 90'ını Ortadoğu'nun dışından olmaktadır. AB ile serbest ticaret anlaşması mevcuttur. Bunun yanında İsrail, ABD'den önemli ölçüde dış yardım görmektedir. Öte taraftan ABD İsrail'e büyük çapta askeri yardımda da bulunmaktadır. Mesela 2002 yılında 3 milyar $ kadar yardım aldı. Ona ilaveten 1 milyar $ ek yardım ile 9 milyar $'lık borç için ABD garantisi de almıştı.

İsrail'in idari şekli ve sistemi

İsrail 6 idare bölgeye ayrılmış bulunmaktadır. Bunlar:

1 - Merkezi,

2 - Hayfa,

3 - Kudüs,

4 - Kuzey,

5 - Güney

6 - Tel Aviv bölgelerinden ibarettir.

Çok Partili Parlamenter sistem geçerlidir. Meclisleri 120 sayılı bir tek parlamentodan oluşmaktadır. 4 yılda bir seçim yapılmaktadır. Kneset şeklinde bir üst gücü bulunan kurumları vardır. Bakanlar Kurulunu Başbakan kurar ama onun Kneset tarafından onaylanması gerekir. İsrail'in yazılı Anayasası yoktur. Ancak bazı yasalar "temel yasalar" olarak kabul edilmektedir. Bunlar adeta Anayasa yerine geçerli olarak kabul edilmektedir. 18 yaşını bitirmiş olan kimseler seçme ve seçilme hakkına sahiptir. Milletvekili adayları partiler tarafından tespit edilmektedir. Seçimlerde genellikle 10 küsür parti parlamentoya milletvekili göndermektedir. Hükümet ise genellikle koalisyon şeklinde oluşmaktadır.

Koalisyonların tarihçesi

İsrail'de 1968 yılına kadar Mapai Partisi siyasete hakim durumdaydı. Başlarında ise David -Ben Gurion - Moshe Sharet ve Levi Eshkol vardı. 1968 yılında "Labor Parti" -İşçi Partisi- kuruldu. Bu parti Golda Meyer ile Yitzak Rabin'le 1977 yılına kadar hakimiyetini sürdürdü. Daha sonra ise Freedom Party (Özgürlük Partisi) Monachem Begin'le iktidarı sürdürdü. 1983 yılında onun arkasından Yitzak Shamir geldi. 1984 te İşçi Partisi lideri Shimon Peres başbakan oldu. 1986'da ise Ashamir O'nun yerine geçti. 1988 yılında ise Likud-İşçi Partisi koalisyonu oldu. 1990 yılında aralarında özellikle Ortadoğu barış anlaşmazlıkları oldu. Fikir ayrılıkları ile anlaşmazlıklar birliği bozdu. 1992 yılında İşçi Partisi liderliğini Rabin, Başkan Peres'ten tekrar elde etti. Bunun üzerine Shamir Likud liderliğinde merkez sağ birliği koalisyonunu kurabildi. 1993 yılında ise Netenyahu, Rabin'in arkasından idareye geldi. 2001 yılında ise tarihte ilk kez Ortadoğu kökenli bir kişi olan Bunjamin -Ben Elitzer İşçi Partisi'nin başına geçti. Ocak 2003 yılındaki seçimlerde ise Sharon'un Likud Partisi seçimlerde en çok sandalye kazanarak parlamentoda başa geçti. Böylece İsrail'in en saldırgan dönemi başladı. Filistinlilerin ise o tarihten beri üzerlerine tam bir zorbalığı sağnak şeklinde yağmaya başladı.