İmam Ali’nin şehadeti ve vasiyeti

"Ali insanların önderidir. Ali kâfirleri katledendir. O'na yardım edene yardım olunur. O'nu yalnız bırakan yalnız bırakılır. O'nun velayetini inkâr eden melundur."

Hadisin râvisi Ebuzer Gıffarî devamla şöyle diyor:

Bilin ki, bir gün benim Resûlullah ile namaz kılmakta olduğum bir sırada bir dilenci mescidde yardım talebinde bulundu. Kimse ona bir şey vermedi.

Bu sırada Ali rükû halindeydi. Elinin küçük parmağını ona doğru uzattı. O parmağına yüzük takardı. O dilenci gelip yüzüğü parmağından çıkardı ve aldı.

Bunu gören Resûlullah, Hz. Ali'nin namazı sona erince başını göğe kaldırarak şöyle dua etti: "Allah'ım, kardeşim Mûsâ, Sana, 'Rabbim göğsümü genişlet, işimi kolaylaştır, dilimdeki düğümü çöz ki, sözümü anlasınlar, ailemden kardeşim Harun'u bana yardımcı ver. Onunla kuvvetimi arttır. Onu işime ortak kıl'   diye dua etti.

Sen de ona, 'Seni kardeşinle destekleyeceğiz. Ve size öyle bir kudret vereceğiz ki, ayetlerimiz sayesinde onlar size erişemeyecekler, siz ve size tâbi olanlar üstün geleceksiniz'   buyurdun.

Allah'ım, Ben de Senin peygamberin ve seçtiğin Muhammed'im. Benim de göğsümü genişlet, işimde kolaylık sağla, ailemden Ali'yi Bana yardımcı ver. O'nunla kuvvetimi arttır."

And olsun, daha Resûlullah'ın sözü tamamlanmamıştı ki, Cebrail inerek, "Ey Muhammed oku" dedi.

Allah Resûlü "Neyi okuyayım" dediğinde, "Sizin veliniz ancak Allah, O'nun Peygamberi ve namaz kılan ve rükû halinde zekât veren mü'minlerdir. Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse, bilsin ki şüphesiz hizbullah olanlar üstün gelirler"   âyetini okudu. 

"Ali yaratıkların en değerlisi ve Allah'ın Resûlü'ne en aziz olanıdır."
 
"Melekler yedi yıl bana ve Ali'ye salât (ve selam) etmiştir."

"Bunun sebebi nedir" diye sorulduğunda şöyle buyurdu: "Çünkü Benimle birlikte başka bir erkek yoktu da ondan."  

"Müslümanların efendisine ve muttakilerin imamına merhabalar olsun." 

"Ey Ali, Ben kendim için sevdiğim şeyi Senin için de seviyorum, kendim için sevmediğim şeyi Senin için de sevmiyorum."

"Ehl-i Beyt'imin Bana en sevimlisi ve kendimden sonraya bıraktığım en üstün kimse Ali b. Ebu Tâlib'dir." 

"İmam Sâdık, İmam Muhammed Bâkır'dan, O da Câbir'den şöyle rivayet etmiştir:

"Ben ve Abbas Resûlullah'ın yanında oturuyorduk o sırada Ali içeri girip, selam verdi. Peygamber selamının cevabını verdi. Ve kalkıp O'nu kucakladı, iki gözünün arasından öptü. Ve sağ tarafına oturttu.

Abbas, 'Ya Resûlallah, O'nu seviyor musun" diye sordu.

Resûlullah (s.a.v.), 'Ey amca, Allah'a and olsunki, Allah O'nu Benden daha çok seviyor. Allah, her peygamberin neslini onun sulbünde karar kılmıştır. Ama Benim neslimi Ali'nin sulbünde karar kıldı' diye cevap verdi." 

Hz. Ali, Allah Resûlü'nün Gadir hutbesinde beyan ettiği üzere kendinden sonra tayin ettiği imam ve halifedir.

Hz. Ali'nin şehâdeti

Hz. Ali her gün sabah ve akşam vakitlerinde Kûfe Camii'ne gelir ve cemaate namaz kıldırırdı.

Rivâyete göre; İmam, mescidin girişinde yatanları namaza kaldırmaktadır. Bunların arasında İbn-i Mülcem de vardır.

İbn-i Mülcem arkadaşlarıyla birlikte o geceyi bekleyerek geçirmiştir. Kimsenin bulunmadığı, henüz kandillerin bile yanmadığı o gece Hz. Ali ezan okuduktan sonra tesbih ve tehlil okuyarak mescidin avlusunda ve içinde uyuyanları uyandırır.

Bu sırada yüzüstü uykuya dalmış olan İbn-i Mülcem'i görür. "Uyan, namaz vaktidir. Böyle yüzüstü uyuma. Bu şeytanın uyuma tarzıdır. Mü'minler gibi sağ yanına doğru yat ya da peygamberler gibi sırtüstü uyu" der. 

Hz. Ali'nin oğlu Muhammed b. Hanefiyye o talihsiz geceyi şöyle anlatıyor:

Hz. Ali'nin öldürüldüğü gece namaz kılmak için büyük mescide gitmiştim. Orada şehir halkından pek çok insan vardı. Kimi rükûda, kimi secdedeydi.

Hz. Ali, sabah namazı için dışarıya çıktı. "Ey insanlar! Namaz, namaz" diye seslendi. Birden bir parıltı gördüm. "Hüküm ancak Allah'ındır senin değil ey Ali!" diye bir ses işittim sonra bir kılıç gördüm. Sonra ikincisini gördüm. Hz. Ali'nin sesini duydum. "Adamı kaçırmayın" diyordu.

İnsanlar onun etrafını sardılar ve çok geçmeden yakaladılar. Ve Ali'nin huzuruna getirdiler. Ali, "Cana karşı can. Eğer ölürsem beni öldürdüğü gibi onu da öldürün Eğer yaşarsam ne yapacağıma Ben karar veririm." 

İbn-i Mülcem, Hz. Ali'nin namaza durduğu sütunun arkasına gizlenmiş, Hz. Ali ilk secdesinden kalkarken zehirli kılıcı başına indirmişti. Kılıç Hendek Savaşı'nda Amir'in vurduğu yere isabet etti ve İmam'ın alnı yarıldı. Kılıç darbesi başına indiği anda Hz. Ali şu sözleri söyledi: "Kâbe'nin Rabbine and olsun ki kurtuldum." 

Hz. Ali eve getirilip, yatağına yatırıldı. Doktorlar çağrıldı. İçlerinde en uzman olanlarından biri yaptığı muayene sonucu darbenin beyne kadar ulaştığını anladı. Ve şöyle dedi: "Ey Mü'minlerin Emiri, vasiyetini yap zira öleceksin." 

Hz. Ali'nin vasiyeti

Hz. Ali, oğullarına şu vasiyeti yazdırdı:

"Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla... Bu, Ali b.  Ebi Tâlib'in vasiyetidir ki, O, Allah'tan başka ilah olmadığına, O'nun ortaksız olduğuna, Muhammed'in de O'nun kulu ve elçisi olduğuna şahâdet eder.

Müşrikler hoşlanmasa da dinini bütün dinlerden üstün kılmak üzere Peygamber'ini doğru yol ve hak dinle gönderen Allah'tır.

Namazım, ibadetlerim, hayatım ve ölümüm, alemlerin Rabbi Allah içindir. O'nun hiçbir ortağı yoktur. Ben böyle emrolundum ve Ben Müslümanların ilkiyim.

Ey Hasan, ey bütün oğullarım ve ailem, takva sahibi olmanızı, ancak Müslüman olarak ölmenizi size vasiyet ediyorum. Hepiniz topluca Allah'ın ipine sarılın, dağılmayın.

Çünkü Ben, Ebu'l-Kâsım'ın (s.a.v.) şöyle buyurduğunu işittim: 'İnsanların arasını bulmak, onları barıştırmak, namazdan da oruçtan da daha faziletlidir.'

Akrabalarınıza bakın. Namazınızı kılın ki, Allah hesabınızı kolaylaştırsın.

Yetimlere haksızlık etmekten sakının. Onları dinlememezlik etmeyin. Huzurunuzda onlara haksızlık edilmesin.

Komşularınıza haksızlık etmeyin. Çünkü onlar, Peygamberinizin size emanetidir.

Onlar hakkında o kadar vasiyette bulundu ki, biz, onları bize mirasçı kılacağını sanmıştık.

Kur'an'ın emirleri dışına çıkmayın. Sizden başkaları sizden önce Kur'an'la amel etmesin. Önce siz amel edin.

Namazınıza dikkat edin. Çünkü o, dininizin direğidir. Rabbinizin Beyt'inden uzak durmayın. Issız kalmasın. Hayatta bulunduğunuz sürece onu ziyaret edin.  Eğer onu metruk bırakırsanız, size rahmet nazarıyla bakılmaz.

Ramazan ayına dikkat edin. Çünkü o ayda tutulan oruç Cehennem ateşine karşı bir kalkandır.

Allah yolunda mallarınız ve canlarınızla cihad etmeye bakın. Zekat ödememezlik yapmayın. Çünkü zekât, Rabbin öfkesini söndürür.

Peygamberinizin ashabını da kollayın. Çünkü Resûlullah (s.a.v.) onlara iyilik yapılmasını vasiyet etmiştir.

Yoksullara ve düşkünlere yardımcı olun, onları geçiminize ortak edin. Köle ve cariyelerinize haksızlık etmeyin.

Namaza, namaza dikkat edin. Allah yolunda kınayıcının kınamasından korkmayın. Allah, size kötülük yapmak ve size haksızlık yapmak isteyenlere karşı sizin için yeterlidir, insanlara Allah'ın emrettiği şekilde güzel sözler söyleyin.

İyiliği emretmeyi ve kötülükten men etmeyi terk etmeyin. Aksi takdirde kötüleriniz işin başına geçerler. Sonra siz dua edersiniz, duanıza icabet edilmez.

Mü'min kardeşlerinizle bağlarınızı koparmayın. Birbirinize iyilikte bulunun, birbirinize sırt çevirmekten aranızdaki ilişkileri koparıp tefrikalara düşmekten sakının.

İyilik ve takva üzere yardımlaşın. Günah ve düşmanlık üzere yardımlaşmayın.

Allah'a karşı gelmekten sakının. Çünkü Allah azabı şiddetli olandır.

Allah, sizi Ehl-i Beyt'in şikayetinden muhafaza etsin. Peygamberiniz, onları sizin üzerinize bekçi kılmıştır. Sizi Allah'a emanet ediyor, size selam söylüyorum. Allah'ın selamı üzerinize olsun." 

Ölmeden önce Hz. Hasan'a şu tavsiyede bulundu:

"Ey Abdulmuttaliboğulları! Mü'minlerin Emiri öldürüldü diyerek insanların kanını akıtmaktan, öç almaya kalkışmaktan sakının. Sakın Benim için katilimden başkasını öldürmeyin.

Öldürdükten sonra cesedine eziyet etmeyin. Ben, Resûlullah'ın şöyle dediğini duydum: Öldüreceğiniz kuduz köpek bile olsa cesedini ibret verici bir şekle sokmaktan sakının." 

Bundan sonra Hz. Ali lailaheillallah kelimesi dışında bir şey söylemedi. Hicret'in 40. yılında Ramazan ayının 21'inde, altmış üç yaşında şehâdet mertebesine erişti. (Prof. Dr. Haydar Baş Hz. Zeynep ve Hz. Masume eserinden)