Geleceğin girişimcilerine darbe vurmayalım

Televizyonlarda izlemiş, gazetelerde okumuş olabilirsiniz. Ama yine de özet olarak nakledelim. Geçen gün bir sayın bakanımız çarşı-pazarı gezmek istemiş. Yetkililer, çarşı-pazarı bakanın ziyaretine uygun hale getirmek için seferber oldular. Ne kadar seyyar satıcı varsa hepsinin tezgahını toplattılar. Seyyar satıcılar arasında bir de 13-14 yaşlarında çocuk vardı. Çocuğun tezgahını alan polis memurları çocuğu sürükleyerek polis otosuna doğru götürdüler. Hiç bir direniş göstermeyen çocuğu bir polis aniden polis otosunun kapısında tokatlamaya başladı. Neye uğradığını şaşıran çocuk sağa sola baktı. Fakat bir kurtarıcı bulamadı,

Olay bu."Ne var bunda? Bu bir zabıta olayı"deyip geçemeyiz. Bu olay bir zihniyeti ortaya koyması bakımından çok önemlidir. O çocuğa atılan tokatlar bir bakıma onun, dahası Türkiye'nin ekonomik geleceğine atılmıştır. "Neden" diye sorarsanız izah edeyim. Bir ülkenin en büyük sermayesi o ülkenin girişimci insanıdır. Girişimcilerde küçükten yetişir. Bir çok başarılı iş adamının geçmişini araştırınız. Bunların çoğunun işe küçükten, küçük olarak başladığını görürsünüz.

Aslında en önemli üretim faktörü girişimcidir. Girişimci varsa diğer üretim faktörlerinin bir değeri oluyor. Her toplumda az veya çok tabii kaynaklar emek ve sermaye bulunabilir. Onları üretime dönüştürecek girişimci yoksa kaynaklar atıl kalmaya mahkumdur. Bunun dünyada örneği çok. Türkiye'yi de bu örnekler arasında sayabiliriz. Kaynaklarını kullanamayan ülkelerin hali, hazine üzerinde oturup da dilenen insanın haline benzer. Bundan dolayı birçok ekonomist, bazı ülkelerin geri kalmasını, o ülkelerde girişimcilere değer verilmemesine ve girişimci ruhlu insanların azlığına bağlarlar.

Bütün dünyada olduğu gibi ülkemizde de KOBİ'lere girişimci yetiştiren okullar gibi bakılmaktadır. KOBİ'lerin de kaynağı seyyar satıcılardır. Onun için yapılması gereken iş, her isteyenin pazara serbest ve rahat girmesini sağlamaktır. Başka bir deyişle, çarşı ve pazarları herkese açmaktır. Tabii olarak bu bir düzen dahilinde olmalıdır. Bunu derken bir düzensizliği bir başıboşluğu savunmuyoruz. Demek istediğimiz şu; Herkese fırsat tanınmalı kabiliyetlerin gelişmesi için ortam hazır hale getirilmelidir.

Büyük iş adamlarına kapıları ardına kadar aç, küçüğün kafasını kır önünü kes. Bu olacak iş mi? Peki o büyük iş adamlarının hangisi büyük olarak doğmuştur. Hepsi küçükten büyümüşlerdir. Bunu düşünerek pazar yerinde birşeyler satmaya çalışan çocuklara yarının işadamları gözüyle bakmak gerekir. Daha küçük yaşta onların azmini, şevkini heyecanını ve en önemli umutlarını kırmakla ekonomik geleceğimize darbe vurduğumuzun farkında mıyız?

Hem serbest piyasa ekonomisi diyeceksiniz, hem de sayın bakan çarşı-pazar gezecek diye seyyar satıcıların tezgahını kaldıracaksınız.

Ekmek parası kazanmak için çırpınan çocukları döveceksiniz. Allah aşkına burada bir mantık görebiliyor musunuz? Hırsızlık yapan, tiner çeken çocuklarında iş yerlerinde çıraklık veya pazar yerlerinde pazarcılık yapmasını istemez misiniz? İsterseniz yarının girişimcilerine bugünden darbe vurmayınız.

Sayın bakan çarşı ve pazarı tabii haliyle görsün. Görsün de ne yapması gerektiğini öğrensin. Çarşı ve pazarı da makyajlayarak sunarsak o zaman bakan gerçekten ekonominin iyiye gittiğine inanır. Halbuki söylendiği ve yazıldığı gibi ekonomi iyi değildir. Ekonominin iyi olmadığını gösteren en iyi gösterge çarşı ve pazarlardır, yani halkın durumudur. Dünya Bankası'nın son raporlarına göre; Türkiye'nin satın alma gücü paritesi düşmüştür. Mesela 1989 yılında 16. Sırada yeralan Türkiye, 2000 yılında 20'inci oldu