Fatıma anamızın son anları

Hz. Fatıma annemiz vefatına yakın bir gün, Allah'ın galip aslanı Hz. Ali Kerremallahu veche, Hz. Fatıma'nın yanına girer ve onu Hz. Hasan ile Hz. Hüseyin'i yıkarken görür. Yıkadıktan sonra da saçlarını tarar, elbiselerini yıkar ve hamur yoğurup bolca ekmek yapar ve bu süre zarfında Hz. Ali ile hiç konuşmaz. 

Bu duruma şaşıran Hz. Ali Keremallahu veche, "Ey Fatıma sende bugün daha önce hiç görmediğim bir acayiplik var. Çocukları yıkadın, elbiselerini giydirdin ve çokça da ekmek yaptın ama benimle tek bir kelime dahi konuşmadın!" 

Hz. Fatıma şöyle cevap verir: "Ey Ali, ben bir yere misafir gideceğim, çocuklarım aç kalmasın diye de ekmek yaptım. Seninle konuşmama sebebim ayrılmak üzere oluşumdandır

Sonrasında Hz. Ali, "Misafirin yanından ne zaman döneceksin?" diye sorar. Hz Fatıma: "Kıyamet gününe kadar dönüşüm yok" der. Hz. Ali: "Bu ne biçim bir söz ya Fatıma. Vahiy kesildi, sana bunu kim haber verdi" der. Hz. Fatıma: "Dün babam Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'i rüyamda gördüm ve bana 'Kızım Fatıma süre epey uzadı, şevkim arttı seni bekliyorum' dedi." 

Sonra Hz. Fatıma anamız, Hz. Hasan ile Hz. Hüseyin'i çağırır. Hz. Hasan'ı sağ uyluğuna Hz. Hüseyin'i de sol uyluğuna oturtur, yüzlerine uzun uzun bakar ve ağlayarak şu mısraları dile getirir:

"Benden sonra elbiselerinizi kim yıkar, saçınızı kim tarar ki.

Keşke zor günlerinizde yanınızda olsam.

Şehadetinize tanık olsam ve sizin için ağlasam."

Hz Fatıma'nın bu sözlerini duyan Hz. Ali şöyle der: "Ölüm zordur ama gariplerin, gençlerin ve yetimlerin ölümü daha zordur. Ey Fatıma; senden bir isteğim var, baban Resûlullah'ı görürsen O'na selamımı ilet ve onu çok özlediğimi söyle. Diğer isteğim ise eğer benden razı değilsen beni Resûlullah'a şikâyet etme, çünkü ben fakirim ve senin kadrini bilemedim. Diğer isteğim ise, kıyamet günü bana şefaat et." 

Bunları duyan Hz. Fatıma Hz. Ali'ye, "ya Ali. Benim de senden bazı isteklerim var" der. "Ölürsem beni sen kefenle ve sen göm. Eğer garip, yetim ve genç görürsen benim gençliğimi ve garipliğimi hatırla. Hasan ile Hüseyin'e bağırma ve dövme. Ve bil ki ya Ali, babam Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem, semadaki melekler ve ölüm meleği geldiler. Şimdi kalk ve hokkamı getir." 

Hz. Ali hokkayı getirir. Hz. Fatıma, Hz. Ali'ye şöyle der: "Ya Ali, beni gömeceğin zaman bu hokkadaki kâğıdı çıkar ve açıp bakmadan kefenimin içine koy."

Hz. Ali, "Ey Fatıma, bu kâğıtta ne var Allah için söyle" der. 

Hz. Fatıma şöyle anlatır: "Babam beni evlendirmek istediğinde, 'ey Fatıma, Ali'yi seninle 400 dirhem mehire evlendireceğim. Ben de, ben Ali'ye razıyım ve 400 dirhem mehire de gerek yok' dedim.

Bunun üzerine Cebrail aleyhisselam geldi ve Babama şöyle dedi: Ey Allah'ın Resulü, Allah u Teâlâ diyor ki: Cennet ve içindekileri Fatıma'ya mehir kıldım. Ben de razı olmam deyince, ne istersin dedi. Ben de, ümmetinin hepsine şefaat etmen dedim, çünkü kalbin her dem onlar ile meşgul dedim. Bunun üzerine Cebrail aleyhisselam bir kâğıt getirdi, o kâğıdın içinde Fatıma'nın mehri ümmeti Muhammed'e şefaattir, yazıyordu. Ben de kıyamet günü o kâğıdı alıp Allah'ım ümmeti Muhammed'i şefaat ile kurtar diyeceğim. Kıyamet yerinde biri şöyle nida edecek: Ey Topluluk, birazdan Hz. Fatıma geçecek. O sırat köprüsünden geçene kadar gözünüzü kapayın, nitekim o kendini yıkayıcılardan setrettiği için Allah da onu huzur u mahşerdeki herkesin gözünden koruyacak ve göstermeyecek. 

Ezelden ebede kadar Allah'ın salât ve selamı Efendimiz Muhammed Mustafa'ya, Hz. Ali'ye, Hz Fatıma'ya, Hasan ve Hüseyin Efendilerimize ve bütün Ehl-i Beyt'in üzerine olsun.