Elif İkra Karaca: Görüşünceye kadar hoşça kal!

Sevgili hocamız 14.04 2020 tarihinde, bu dünyadan göçüp gitti.

İnsanlara öyle değer verirdi ki o, "insan gönüldür gönül" derdi.

Herkese eşit davranırdı.

Bir insanın malı mülkü yok diye onu, asla küçük görmezdi. Sevgili hocamız vatanına o kadar çok değer verirdi.  Canını bile ortaya koymaktan çekinmezdi. Hocam vatanına, bayrağına, milletine, değer verdigi gibi İslam'a ve Ehl-i Beyt'e de çok önem verirdi.

O "tevhidin Merkezi Ehl-i Beyt'tir" diyen bir liderdir.

Ehlibeyt Onun için bir yaşam şekliydi.

Ömrü zikir ve ibadetle geçmiştir.

Onun için diğer bir yaşam biçimi ise Atatürk'tür.

Atatürk'ü kaleme aldı.

Hoş Geldin Atatürk eseri, alanında tektir.

Bu kitap, bazı soruların cevabı oldu.

Çünkü çoğu yerlerde Atatürk yanlış anlatılabiliyordu.  Hocamızın dediği gibi "Mustafa Kemal Atatürk olmasaydı Türk milletinin Şerefi, namusu, haysiyeti kalmazdı".

Hocamızı, Atatürk'e benzetiyorum. Çünkü hocamız da, Vatan, millet, bayrak sevdalısı biri… Atatürk de vatanını kurtarmaya çalıştı, hocamız da fikirleri ile eserleri ile hem vatana hem devlete hem de Atatürk'e sahip çıktı.

Biri, Hoca Atatürk,  diğeri Asker Atatürk…

Allah, her iki Atatürk'e de sonsuz rahmet eylesin.

Hocamızın birçok eseri var.

Hocamızın deyimi ile "boyum kadar kitap yazdım, daha ne anlatayım". Hocamızın eserlerini sıralarsak sanırım bir sayfamız dolar. Ama ben birkaç örnek verilebilirim: "Ehlibeyt Külliyatı, Hoş Geldin Atatürk, Milli Ekonomi Modeli, Sosyal Devlet Milli devlet, Dua Ve Zikir, Kur'an ve Sünnet ışığında Büyük İslam İlmihali Namaz gibi 52 eseri vardır.

Hocamız 'Üstat' diye anılırdı.

Yine dediğim gibi hocamın ömrünün yarısından fazlası zikir ve ibadetle geçmiştir. Hocamızın bedeni ve ruhu burada olmasa da, fakat tüm eserleri yaşayacaktır.

Hocam da, bir güneş gibi doğdu ama eserleriyle var olmaya devam edecek. İçimizi ısıtmaya, karanlıkları aydınlatmaya devam edecek.

Nasıl Atatürk her zaman kalbimizde yaşıyorsa, hocamız da Her zaman kalbimizde yaşayacak.

Hocamızı böyle ani kaybetmek bana Barış Manço'nun "Gül Pembe" şarkısını anımsatıyor.: Bir gün Trabzon'a gittik.

Hocam bana "evladım sen kimsin? Tanıt bakalım kendini" dedi.

Ben de "Hocam ben Malatya Başzadeler sorumlusunun kızı, Elif İkra Karaca hocam "dedim, güldü.  Ve ben o gülmeye ömrüm boyunca unutmayacağım.

Başka bir anımı anlatıp bitireceğim:  "Bir sabah uyandığımda annemin evde olmadığını gördüm. Ama dışarı çıktığını biliyordum. Hemen geleceğini sandım. Fakat annemin hocamın katıldığı Kilis gezisine katıldığını öğrendim.

O gün çok üzülmüştüm ama annem bana "üzülme İkra en kısa sürede yine gideriz" demişti.

Fakat hocamın tam 1 ay 4 gün sonra vefat edeceğini bilseydim hocamla beraber her yere giderdim. İşte o gün benim (herkesin) dünyası başına yıkılmıştı.

Düşünün hocanız, babanız, dedeniz vefat ederse ne olur?

Siz hayal edin.

Ve son cümlelerimi şöyle tamamlamak istiyorum hocam asla ama asla unutulmayacak. Cennette görüşünceye kadar hoşça kal "güzel  İnsan".