23’ünde bir delikanlı

25 Eylül 2001'de bir bebek dünyaya geldi. Masum ve tertemiz. Babası onu hiçbir kire bulaştırmadan büyüttü. Bütün pisliklerden, kötülüklerden uzak tuttu. Sevgi ve saygıyı tadarak gelişti. Bol para verilerek şımartılmadı. Miras yiyen bir züppe olmadı. Babası ona hayatın zorluklarını tattırdı, tırnaklarıyla kazıyarak yükselmeyi öğrendi. Bu delikanlının adı Bağımsız Türkiye idi.

Çevresinde başka yaşıtları da vardı. Onlardan biri, zenginlik ve refah içine doğdu. Babasının fedaileri onu gölge gibi takip etti. Miras yediği için har vurup harman savurdu. İçki ve uyuşturucuya müptela oldu. Fuhuş bataklığında kirlendi. Ata ve dedeye hürmet etmedi, onlara sövdü durdu. Mahalleli yaka silkiyordu ama korkudan da seslerini çıkaramıyorlardı. Herkesin cebine gözünü dikti, mahalleliyi soymanın hesabını yaptı. 

Pak delikanlı çevresine her zaman iyi örnek oldu. Zira çok bilge bir babası vardı. Onu kendi gibi yetiştirdi. Her zaman kimseye dayanmadan kendi ayakları üzerinde nasıl durulabileceğini herkese gösterdi. Ekmeğini taştan çıkardı ama kimseye yük olmadı. Yabancıya el açmadı. Babasının ona verdiği en büyük hediye, Ata'ya hürmet, Hacı Bektaş gönlü ve emeğe saygı idi. Parayı kalbine değil cebine koymayı öğrendi. Emeğin karşılığı olduğunu bildi.

Mahalleli diğer züppenin şerrinden korka dursun, bizim delikanlı mahallelinin gönlüne girmeye başladı. Elbet bir gün baş tacı olacaktı. Elbet bir gün kumaşı fark edilecekti. Ama mahallenin daha çekeceği vardı.