Yoksa! Yarın bu günden kötü olacak

Mısır'da halk bir isyan hareketine girişti. Sonuç olarak umarım Mısır halkı istediğine kavuşur, aradığını bulur. Gerçi olaylar henüz bitmedi. Günlerdir her fikir kesiminden insanlar kendi yorumlarını kamuoyu ile paylaştı. Siyasiler görüş ve önerilerini belirtti. Peki, akıllarda ne kaldı? "Halkın sesine kulak ver" Evet, Sayın Erdoğan'ın bu cümlesi halkın beynine malum medya tarafından işlendi. Çünkü Erdoğan tezahüratın millet üzerindeki etkisini biliyor ve bunu hakkını vermek gerek çok iyi kullanıyor.Daha geçenlerde bir arkadaşla siyasileri konuşurken şu cümleyi kullandı; "İsrail'e katil diyen tek başbakan" İşte manzara bu. Gel de laf anlat. Davos'u gördük, referandum öncesi mecliste dökülen gözyaşlarını gördük, hele eskilerden okuduğu ve kahraman olduğu şiirlerde hafızamızda, Obama'nın karşısında bacak bacak üstüne atışı ise tam bir zaferdi. AKP'ye oy veren kardeşlerin için. Karınları açmış, iş yokmuş, ülkenin bütünlüğü tehlikedeymiş, milletin itikadı ile oynanıyormuş, terör resmileşmiş, madenler satılmış vs. vs. onlar için önemi yoktu. Çünkü kahramanları rolünü iyi yapıyordu.Neyse konuya dönelim. "Halkın sesine kulak ver" eğer tefsir edilip uygulansa büyük bir söz. Mısır halkı ne istiyordu ki, Sayın Erdoğan bu sese kulak verilmesi gerektiğini vurguladı?Mısır'da halk artık yeter, dedi. Bizi, bizim için yöneten, kalbi halk için atan, halktan yana olan insanları başımızda görmek istiyoruz. Sosyal devlet istiyoruz, milli devlet istiyoruz. Demokrasi adına uygulanan sömürgeciliği, mandacılığı istemiyoruz, dedi. Ya da âcizane ben böyle anladım. Aslında ülkemizde de durum pek farklı değil. Zaten AKP'nin 28 Şubat sonrası çarçabuk kurulup, iktidar olması da halkın demokrasi isyanıydı. Ama sonuç "ne umdum, ne buldum" cümlesinde saklı.80'li yıllardan sonra iletişim ve medya sektörünün son sürat gelişimi halkı gündemin içine çekmiş ve gündeme ortak etmiştir. Köyden göçün önlenemez hızı, istihdamın sağlanamaması, işsizlik, fakirlik altında ezilen geniş halk kitleleri. Diğer taraftan terör. Devlet içindeki kirli yapılanmalar, cinayetler, yolsuzluklar, belediyelerin hizmet yerine vatandaşın parasını götürmeleri, batan bankalar ve batıranlar, siyasete ve halka kendince balans ayarı yapanlar, milletin kültür ve inancına karşı duruş gösteren koltuk sahipleri vs. Halk bunları gördü, kızdı, öfkelendi. O parti senin bu parti benim dolaştı durdu. Bu sorunları çözmek için demokrasiyi kullandı veya öyle zannetti. Bir yüzyıl bitti diğeri başladı ama halkın sorunları değişmediği gibi iyice artmıştı.Ve gün gelmiş "civanım delikanlı" bir şiir okumuş, haydi içeri. Artık muhtar bile olamaz, demiş demokrasinin kılıcını elinde tutanlar. Ama o kılıcın sahibi onu alıp, başbakan yapmış. Neden? Çünkü o mağdur. Çünkü o mağduru çok iyi oynuyor. Halk da mağdur. Eee mağdurun derdinden mağdur anlar. 8,5 yıl geçmiş mağdur iktidar yönetiminde. İşsizlik yüzde on beşleri görmüş, ülkenin borcu üç katına çıkmış, yüzlerce kurumumuz yok pahasına satılmış, madenler satılmış. Tepki veren vatandaş ya azarlanmış ya hakkında dava açılmış. Toplumsal çöküş hızlanmış. Sigara yaşı 11'e içki kullanma yaşı 12'ye, uyuşturucu madde kullanma yaşı 13'e inmiş. 2002 de sadece 25 bin olan hayat (!) kadını sayısı mağdur iktidar döneminde yüz bini bulmuş.İşçiler kış ortasında ıslatılıp, dövülmüş. Öğrencilere ülkenin bütünlüğüne kastedenlere gösterilemeyen tepki gösterilmiş. Bilim adamları seslerini duyurmak istemişler bakan yok. Tedbirsizlik sonucu nice canlar toprak olmuş. Ailesine ekmek götüremeyen babaların intiharı duyulmuş. Mum ışığında sönen canlar ben hala unutmadım. Yaz yaz bitmiyor?Bir de işin ekonomik boyutu var. Geçen yıl ülkemizde cari açık 41,6, dış ticaret açığı 71,5 milyar dolar olmuş. Bu rakamlar cumhuriyet tarihinin rekorudur. Mağdur başbakan ne diyor; Her şey yolunda. Her vatandaşına 15 bin dolar veriyor ya! Halkın sesine kulak vermek lazım. Halk da halini bilmeli, tezahüratlara kanmamalı. Haline, ülkesine, çevresine bakıp akılcı politika sahiplerini desteklemeli. Yoksa yarın bu günden daha kötü olacak.