Yalnız değiliz

"Hem okudum, hemi de yazdım/Yalan dünya senden bezdim".İnsan hem okur, hem yazar fakat neden dünyadan bezer? Çünkü dünya sonunda zehir olan bir bal gibidir. Tadı tuzu yoktur. "Bir garipsin şu dünyada/Gülme gülme ağla gönül." "Bitirip şu kara ekmeği/Yar ellerine göçsem diyorum."Şimdi şu akşam vaktinde, beynimde binbir düşünce, binbir kelimeye sığmayacak kaygılar içindeyim. Yine yollara düşeceğim yalnız ve korunmasız, bildiğim bazı kelimelerin kudsiyetine sığınarak, yeryüzünde bir kez daha yalnız olduğumu hatırlayacağım.Rüzgar esecek, yapraklar kımıldayacak biraz ürpereceğim, bir kez daha insan olduğumu evet yolda yalnız yürümek zorunda olan bir insan olduğumu hatırlayacağım. Rasulullah (sav)'i hatırlayacağım, O'nun güzel sözlerini, O'nun güzel hallerini? Böyle bir peygamberim varken yalnızlığın ya da kaygının sözü mü olur Allah aşkına?Yalan dünyadan gerçekten bezilir fakat düşünürsek Rasulullah (sav) de bu dünyada altmışüç yıl yaşamış ve bu dünyanın kahrını çekmiştir. Öyleyse biz neden çekmeyelim? Hem halimize şükredelim ki yükü bizden daha fazla olan insanlar var. Her halimize hamd ü senalar olsun dememiz gerekli.Bizleri bu kadar çok seven, bizlere bu kadar düşkün bir Peygamberimiz varken hiç şikayet etmek olur mu?"Getirdiler Sırat'ı geç Muhammed dediler/Geçmezem  ya Cebrail ümmetim geçmeyince/Getirdiler Kevser'i iç Muhammed dediler/İçmezem ya Cebrail ümmetim içmeyince."Merhaba sevgili okuyucular, yazının mutfağında kendi kendimize bir şeyler karalıyoruz. Gerçekten bizim böyle bir Peygamberimiz varken hiçbir zorluktan şikayet etmememiz gerekli. Güçlü olmamız, imanımızdan kuvvet almamız gerekli.Yalnız değiliz Rabbimiz var, bize tasarruf eden, şefaat eden Sevgili Peygamberimiz var. Allah O'nu Makam-ı Mahmud'a eriştirsin, bizi de cennette komşu eylesin.Ulaşabildiğimiz her yere gönülden selam olsun.