Şiddet toplumsal bir yara

Gün geçtikçe artan şiddet olayları arasında, kadına yönelik şiddet ne yazık ki en ön sıralarda yer alıyor. Araştırmalar, dünya genelinde her üç kadından birinin eşinden veya partnerinden fiziksel ya da psikolojik şiddet gördüğünü ortaya koyuyor. Uzmanlar, kadına yönelik şiddetin en yaygın insan hakları ihlali olduğunu ve kadınlar için hayati bir tehdit oluşturduğunu belirtiyor. Bu şiddet, sadece mağdurları değil, aynı zamanda çocuklarını, ailelerini ve toplumu da derinden etkiliyor.
Çocuklar, şiddete doğrudan maruz kalmasalar bile, tanık olduklarında ciddi psikolojik sorunlar yaşayabiliyorlar. Uyku bozuklukları, gelişimsel sorunlar, saldırganlık ve kaygı gibi problemler, şiddete tanık olan çocuklarda sıkça görülüyor. Ayrıca, şiddeti gözlemleyen bazı çocuklar, çatışmaları çözmenin yolunu şiddet olarak öğrenebiliyor ve bu durum, nesiller arası travmaya yol açabiliyor.
Ataerkil toplumlarda, kadın ve erkekler arasındaki güç dengesizliği, kadına yönelik şiddetin önemli nedenlerinden biri olarak görülüyor. Bu nedenle, şiddetin nedenlerini sadece bireysel düzeyde ele almak yeterli değil; yapısal sorunlar da dikkate alınmalı.
Şiddetin türü ne olursa olsun, mağdurlar genellikle korku, kafa karışıklığı, öfke ve suçluluk gibi duygular yaşıyor. Sosyal izolasyon, ilgi kaybı ve düşük benlik algısı, şiddet mağdurlarında sıkça rastlanan belirtiler arasında. Travma sonrası stres bozukluğu (TSSB), depresyon, kaygı bozuklukları ve madde bağımlılığı gibi ruhsal sorunlar da şiddetin ardından ortaya çıkabiliyor. TSSB yaşayan kişiler, kolayca irkilebilir, ani öfke patlamaları yaşayabilir ve uyumakta zorluk çekebilirler. Ayrıca, bazı olayları hatırlamakta güçlük çekebilirler.