Kutsalları kullanarak malı götürdüler

Birileri kutsal kelimeleri diline vird edinmiş diye, birileri İslamî kavramları sıkça kullanıyor diye, sadece söylemlerine bakarak, eylemlerini sorgulamadan, ölçüye vurmadan ve tartıya çıkarmadan körü körüne alkışlamak, elbette bir Mü'min hassasiyetiyle bağdaşmaz, bağdaşamaz.

Birilerinin ağzından Allah, Kitap, Peygamber, Vatan ve Millet gibi hemen her vatandaşın gönlünde taht kurmuş olan kelime ve kavramlar düşmüyor ama elinden de, yoksuldan-yetimden gasp ettiği haklar, emekler ve alın terleri düşmüyor.

Şimdi nereye bakacağız? Dilinden dökülenlere mi elinde-eteğinde topladıklarına mı?

Bir çeyrek asırda, neredeyse sıfırdan başlayıp bugün Karun zenginliğine erişmiş olan mutlu azınlığın yaşadıkları debdebe ve şatafat gözler önündedir ve ibretle izlenmektedirler.

İkinci Halife Hz. Ömer, bir Cuma günü hutbe irad etmek için minbere çıkıp; "Ey Müslümanlar! Beni dinleyin ve bana itaat edin" diye söze başlar başlamaz, cemaatin içinden biri kalkıp, "Ey Ömer! Üzerine giydiğin cübbenin hesabını vermedikçe ne seni dinliyoruz ne de sana itaat ediyoruz" diyor.

Kıssanın devamı herkesin malumudur.

Müslümanlar bu hassasiyeti kaybedeli belki asırlar oldu. Kendilerinin yönetim emanetini üstlenen yöneticilerin sadece söylediklerine bakar oldular, sadece hitabetlerinin güzel mi değil mi, coşturucu mu değil mi olmasına bakar oldular ve sadece hitabetleri üzerinden değerlendirdiler.

Yüksek perdeden konuşan bu kişi, o makama gelmeden önce neyi vardı şimdi neyi var ya da neleri var?

İşgal ettiği makam ve mevki itibariyle, orada bulunduğu süre zarfında insanların işlerini kolaylaştırdı mı zorlaştırdı mı, insanların servetlerini artırdı mı yoksa eksiltti mi, insanların sofralarını zenginleştirdi mi yoksa daha da fakirleştirdi mi?

Kutsalların, şahsi çıkarlar için, indi menfaatler için, hatta yolsuzluğun her türü için kullanılmasına, araç ve aracı yapılmasına kim göz yumabilir ve buna kimin ne hakkı olabilir?

Dilinde kutsal kavramlar elinde ise, tüyü bitmemiş yetimin hakkı, yoksulun hakkı, emeği ile geçinen, alın teri dökerek, çoluk-çocuğunun rızkını kazanan mazlum insanların hakları…

Dilinde kutsal kavramlar elinde ise, evinde ise, kasasında ve kesesinde ise, bütün bir millete ait olan kamu malları, kamu kaynakları ve kamu kaynaklarının hoyratça kullanılması sonucu elde edilen değerler.

Kutsal kavramları kullanarak kamu mallarını, tüyü bitmemiş yetimin ve yoksulun haklarını kendi kasalarına ve keselerine boca eden yöneticileri körü körüne alkışlayan kitleler, günün birinde kendi mal ve mülklerinin de gasp edildiğine şahit olurlar ama, iş işten geçer, o malların kendilerine ait olduğuna dair şahit bile bulamazlar.