Kimi sevmemiz lazım!

Geçenlerde bir YouTube videosu sosyal medyayı salladı. Sarıklı sakallı bir cübbeli çıkmış; 'Arapları sevmek iman, sevmemek küfürdür' diyor. 

İlk başta şunu ifade edelim ki; iman ve küfür kavramları kısaca İslam dininin kırmızıçizgilerinin adıdır. Bu çizgileri de çizmek, belirlemek ne bir sarıklının, ne bir sakallının, ne de bir cübbelinin işi değildir!

İman ve küfrün çizgilerini, dinin sahibi yüce Allah (c.c.) belirlemiş ve habibim dediği o Kutlu Resul'e (s.a.a.) indirmiş olduğu yüce kitabında, bu çizgileri açık bir şekilde beyan buyurmuştur.

O İslam dininin sahibi olan, Allah (c.c.) kimi sevdiğini ve kimleri sevmemiz gerektiğini bizlere Kuran-ı Kerim'inde şöyle bildiriyor:

(Ey Resulüm!) De ki: "Eğer Allah'ı seviyorsanız, Bana tâbi olunuz ki, Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlayıversin. Allah Gafur ve Rahim'dir." ( Ali İmran/ 31)

Muhakkak ki Allah, muttakileri, tövbe edenleri, kendisine tevekkül edenleri, Muhsinleri; her işinde, her sözünde Allah'ın rızasını gözetenleri, sabredenleri, adil olanları, salih amel işleyenleri, birbirine hakkı tavsiye edenleri ve bunun gibi Yüce Kitabı Kuran-ı Kerim'inde, neleri sevdiğini ve sevmemiz gerektiğini, biz kullarına bildirmiştir.

Bunun yanında; haddi aşanları, taşkınlık yapanları, zalimleri, israf edenleri, ifsat edicileri, bozguncuları, büyüklük taslayanları, böbürlenenleri, kibirlenenleri; kendisine, Yüce Kitabına, Peygamberine, değerlerine, kardeşlerine ihanet edenleri, küfürde ve günahta ısrar eden hiç kimseyi sevmediğini, Yüce Kitabında Allah (c.c.) açıkça beyan buyurmuştur.

Allah-ü Teâlâ, Müslümanların bile, Hz. Muhammed Mustafa (s.a.a.) Efendimizi nasıl sevmeleri gerektiğini ve Ehl-i Beyt'ine nasıl bir sevgi ve meveddet göstermeleri gerektiğini en ince ayrıntısına kadar Kur'an-ı Kerim'inde bizlere bildirmişken;

"Peygamber, müminlere kendi canlarından daha önce gelir. Onun eşleri de müminlerin analarıdır." (Ahzap / 6)

"(Ey Resulüm) De ki: Sizden, tebliğime karşılık bir ücret istemiyorum, istediğim, ancak Ehl-i Beyt'ime sevgidir ve kim güzel ve iyi bir iş yaparsa onun güzelim mükâfatını arttırırız; şüphe yok ki Allah, suçları örter, iyiliğe, mükâfatla karşılık verir." ( Şûrâ / 23)

Gerçekten kime ne oluyor da, sarığına, sakalına, sırtındaki cübbesine güvenip, Allah-ü Teâlâ'nın emretmediği, Resulünün buyurmadığı, bir sözü inanan insanımıza imanın şartı gibi gösterme dalaletinde bulunabiliyor?

İnanan bütün Müslümanları, Peygamber (s.a.a.) Efendimizin buyurduğu "Allah indinde en şerefliniz takvaca en ileri olanınızdır. Arap'ın Arap olmayan (acem) üzerine bir üstünlüğü yoktur. Arap olmayanın da Arap üzerine bir üstünlüğü yoktur. Siyah derili olanın beyaz derili üzerine bir üstünlüğü yoktur, beyazın da siyah derili üzerine bir üstünlüğü yoktur. Üstünlük sadece takva iledir" hadis-i şerifi doğrultusunda; Arap, Acem, Türk, Kürt, Laz, Çerkez vesair kavimleri, tenlerinin renklerine bakmadan, mezhep taassubuna girmeden sevebilen aziz milletimize, yalanla yanlışla hadsizlik yapıp, kimse ölçü vermeye kalkmasın!

İlk başta 'Müminler kardeştir' (Hucurat 10) ayet-i kerimesinin emri mucibince kardeşlerini sevebilmeyi öğrensin de, Peygamber (s.a.a.) Efendimizin buyurduğu gibi;

"İman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de (kâmil manada) iman etmiş olmazsınız" hadis-i şerifini iyi anlasın. 

Çünkü bütün Araplar Müslüman değiller. Sarıklı, sakallı, cübbeli adamın dedikleri doğru ise, o zaman Müslüman olmayan kâfir Arapları sevmemek küfür mü olacak! 

Herkes bu din hakkında ne konuştuğuna ne yazdığına dikkat etsin, çünkü bu din, Allah'ın dini.