"Kadı kılığındaki hırsız"

Vaktiyle iki kafadar, biri kadı kıyafetine, biri de mübaşir (mahkeme memuru) görünümüne girip köy köy dolaşırlar ve rastgeldikleri köylülere ilmihalden birkaç kolay mesele sorup, cevap veremeyen zavallı cahil köylüleri falakaya yıkıp döverler ve bununla beraber paralarını alırlarmış.

Bunlar, köyün birinde bulundukları sırada asıl kadı olan zat gelir, durumdan haber alarak her ikisini de getirir:

-Beş vakit namazın toplam rekatları kaçtır diye sorar. Herifler şaşırıp cevap veremezler. Kadı bunları yatırıp:

-İşte bu sabah namazının rekatı, bu öğlenin, bu da ikindinin, şu akşamın, şu da yatsının! diye rekat başına basar sopayı tabanlarına!..

Kafadarlar artık dikiş tutturamazlar, kaçarlar. Biraz yol gittikten sonra kadı kıyafetindeki kafadar, arkadaşına:

-Aman arkadaş! Tabanlarım sızlıyor! Şurada biraz durup dinlenelim! deyince, arkadaşı:

-Tamda dinlenmenin sırasını buldun!.. Biz buradan bir ayak evvel sıvışmanın kolayına bakalım; zira kadı efendi teravih namazını unuttu. Eğer aklına gelip de yakamızı tekrar eline geçirecek olursa asıl o zaman görürsün tabanların sızısını! der.

Kadı kıyafetinde hırsızlığa, yolsuzluğa taş çıkartacak hortumlamaların yaşandığı günümüzce millet inim inim inlemektedir.

Şimdilerde papaz kıyafetiyle hem de ekranlardan din sömürüsüne, vicdan hırsızlığına da bakarsak dini ve milli kimliğimiz hususunda dikkatli olmak zorundayız.

Hırsızlığın geldiği boyutu, ulaştığı zirveyi anlatmak ne ifade eder? Eskiden haramilerin hikâyelerini duyardık. Dağa çıkıp milleti soyanları. Gizliden gizliye, bin bir hile ve tuzaklarla mal mülk talan olurdu.

Şimdi haramiler bize öyle yakın ki sokağımızda, mahallemizde, otobüste, çarşıda karşınıza çıkabiliyorlar. Bir bilezik için daha yeni mürüvvetine kavuşan gelinin öldürülüşünü içimiz ürpererek duyduk.

Yıllarca alın teriyle didin, uğraş, kazan. Bir hırsızın elinde bir anda olsun talan.

Hırsızlığın insanı en kahreden şekli ise gözünün içine baka baka faiz ve tefecilikle alın terine, emeğe, başarıya olan husumettir, ihanettir.

Uyanıklılıkla, utanmazlıkla, beleşçilikle yapılan hırsızlıkta kamuya ait çalma usulü...

Bu arada şunu hatırlatalım.

Bu hırsızların verdiği zararı masum insanlardan çıkaracağım diye habire faize, haraca yönelmekte ayrı bir haksızlıktır.

Kadı kılığındaki hırsızlara kanan, malını mülkünü, örfünü, adetini, ekonomisini, eğitimini heba edenler zarar görürler. Tâ ki işin sahibi çıkana kadar.

Bu sebeple ailemizde, iş yerimizde hırsızlara, haksızlara göz yumup kanmayalım.

Bilelim ki her göz yumduğumuz haksızlık bir balyoz gibi başımızdan aşağı gelir. Her göz yumduğumuz hırsızlık gün gelir canımıza, malımıza, devletimize malolur.

Milletimizin maddi ve manevi zenginliği, milli ve dini bütünlüğü içerden ve dışardan yağmalanmak, bozulmak, kırılmak, bitirilmek için bütün hayvani iştahların doruğa çıktığı günleri yaşıyoruz. Tıpkı İstiklâl mücadelesinden önceki gibi. Daha vahim olan ise düşman görünmüyor.

TV ekranlarında yıl başına dünya nasıl eğlenerek girdi diye gece ve ertesi sabahın kuşluğuna kadar canlı canlı renkli özentiler yayınlandı. "Herşeye rağmen hayat devam ediyor." "Boş ver canım."

İnşaat sektörü darda, çiftçi perişan, dar gelirli soğuktan donuyor, artık kemerler değil canlar daralıyor, sevgiler, saygılar, gıdalar daralıyor. Fedakârlığın, dünya sahnesindeki altın ışıklarının sahibi bu yüce millete yazık oluyor.

Bakın Arjantin olmadığımıza göre iyi yoldaymışız.

Milletine, vatandaşına, özüne, ilerlemesine, safiyetine, anne sevgisine, yaşlı saygısına, terbiyesine, tarihine, aşık olan, hırsızların oyununu bozanlara helâl olsun. Çıkın, yürüyün, korkmayın. Hırsızların tek korkusu hilelerini farkeden ehliyetli kişilerdir.